The heavens are hurting



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
BEWARE THE BEAST
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
Admin
Admin
Admin
Mod
Mod
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT

Deel
 

 The heavens are hurting

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Abysshowl
Member
The heavens are hurting  12970665_92ALuzVTE4XnyOL
Jamie
239
Actief
“She made broken look beautiful
and strong look invincible.
She walked with the Universe
on her shoulders and made it
look like a pair of wings.”

CAT'S PROFILE
Age: 42 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Abysshowl
BerichtOnderwerp: The heavens are hurting    The heavens are hurting  Icon_minitimezo 16 feb 2020 - 13:57

De grijze kattin keek omhoog naar de sterren, haar enkele blauwe oog vernijdelijk richting de witte stippen. Allemaal vervloekte beesten, schold ze enkel in haar hoofd. De sterren waren gevuld met verraders zoals haar partner. Hoe kon een vrouw die zo onbeschaamd vreemd ging, vaak genoeg om kittens te baren, nog onder de sterren belanden? Een wezen als dat mocht toch rotten onder de open zon zonder ooit genade mee te mogen maken. Maar nee. Nee ze was daar terecht gekomen en mocht als een wijze de nieuwe leider levens geven. Steek dat leven waar het licht niet schijnt, iets meer betekenisloos als een gift van een zwak kreng bestaat niet. De manen waren snel voorbij gegaan maar dit had de pijn nooit verminderd. Abysshowl had alles vanaf een afstand zien gebeuren en nog steeds voelde het alsof het clanleven stil aan haar voorbij ging. Ze had haar kitten alleen grootgebracht in haar eigen den, die Shatteredice voor haar had gegraven. Ze probeerde dat kleine en kwetsbare meisje tegen al het nare in de wereld te beschermen maar ze wist dat er ooit een dag kwam waarin Ashpaw zelf dit feit zou tegenkomen. En dan zou ze leren dat hoe goed haar moeder ook haar best had gedaan, dat de wereld vuil was, dat de clan op je zou schijten als dat hun uitkwam en dat je altijd alleen was. Altijd. De gehavende poes drukte haar oren naar achteren, waarna ze haar greppel uit klom. De nacht had een rust gelegd over het kamp en dit was de tijd waarin zij het liefste wakker was. Wanneer de rest sliep, wanneer ze niet steeds over haar schouder moest kijken in wantrouwen. Ze kende genoeg verraad om zelfs een clan niet meer te vertrouwen, al deed ze zeker haar best. Met een zachte zucht pakte ze prooi van de stapel en begon deze op te eten, terwijl ze oncomfortabel probeerde te liggen. Haar melk was aan het opdrogen en het brandde meer dan een netel ooit zou kunnen doen. Ze probeerde het niet te laten merken aan de rest, maar zo alleen in de nacht was ze best bereid om haar pijn met het donker te delen.

+ open


She’s strong but she’s exhausted
Terug naar boven Ga naar beneden
Shatteredice
Member
The heavens are hurting  Untitl10
Mark
563
Actief
''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."

CAT'S PROFILE
Age: » 60 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Queen - Senior Warrior
Shatteredice
BerichtOnderwerp: Re: The heavens are hurting    The heavens are hurting  Icon_minitimezo 16 feb 2020 - 19:38


The heavens are hurting  Dbep0o11

Ze kon niet slapen, al weken niet meer. Het was ook niet zo gek, de she-cat stond dag en nacht op overleving's stand. Ondanks dat de gapende gat waar eerst haar oog gezeten had genezen was bleef ze haken in situatie van toen ze gewond geraakt was. Dit kwam vooral omdat de gene die dit veroorzaakt had om haar keel verwikkeld zat als een wurgslang. Daintywhiff speelde haar spelletje zo goed dat ze niks tegen haar kon maken. Wolfheart had een plan uitgestippeld maar ze betwijfelde als de witte warrior daar wel in zou trappen. Ook wist ze dat Wolf naar haar ex partner was gestapt maar wat er precies daar besproken was geweest wist ze niet. Eerlijk.. ze wou het ook niet eens weten. Stallionstar had al genoeg voor haar gedaan: namelijk niks, en dat zou ze nooit vergeten. Ze hoefde zijn hulp nu ook niet meer. Ook hij speelde een spelletje, proberend de winnende pion te zijn van hun schaakspel. Ze had dit niet van hem verwacht maar zo bleek dus iedereen een slechte kant te hebben, iedereen die ze vertrouwde had haar late zien hoe naïef ze was. Terwijl zij dood ging van verdriet en angst stak haar ex man haar nog eens dieper in haar tere hart door leugens te verspreiden bij haar kinderen. Ze voelde zich gebroken, gebruikt misschien zelfs. De queen kon niet meer met haar kinderen te praten zonder hun woede in hun ogen zien te vlammen. Waarom werd alles op haar afgeschoven? Waarom gebeurde dit bij haar? Werd ze gestraft? Maar voor wat dan? Talloze vragen spookte al dagen in haar kop maar geen uur van de lange tijden in deze eenzame donkere nachten die haar antwoorden kon geven. Shatteredice schudde haar vermoeide kopje en besloot dat het beter was om een schepje te gaan luchten dan hier in de medicine cat den te blijven. Ze zou zich schuldig voelen als ze weer Routnose of haar adoptiezoon Falconpaw zou weken met haar nachtsessies. Met zachte poostapjes sloop de kleine flame-point de den uit en liet haar vermagerde lijfje ontmoette met de nachtelijke kou. Het vroor. Dat voelde ze direct toen haar warme teenkussentjes de aarde aanraakte. Haar oog keek rond. Het was doodstil en leeg in het kamp- logisch. Een zucht verliet haar mond toen ze de sterren in de duistere hemel in haar opnam. Ze wou bijna smeken naar de kleine lichtpuntjes in de lucht maar was had dat voorn nut? Het waren immers de sterren die dit lot voor haar hadden uitgestippeld. Ze beet boos op haar lip. Een traan sprong in haar oog maar deze knipperde ze snel weg. Ze zou niet weer gaan janken, aansteller dat ze was. Shatteredice wou het kamp verlaten maar in haar ooghoek zag ze toch een schaduw zitten. Verrast richtte ze haar kop diens kant op en zag de bekende gehavende lichaam van Abyss liggen. "H-hey Abyss," Mauwde ze hakkelend met een gebroken glimlach op haar snuit. Ze bibberde zachtjes door de wind die door het kamp heen woei. Haar magere lijfje en uitvallende vacht gaf haar geen bescherming meer tegen de gure winden over de heides. "H-heb je het niet koud hier?" Vroeg ze toen zachtjes. De aandacht op Elder leggend en niet op haarzelf.


The heavens are hurting  Dbep0o11



The heavens are hurting  Dckm6p10

Rotten and broken. to the core.
Terug naar boven Ga naar beneden
Abysshowl
Member
The heavens are hurting  12970665_92ALuzVTE4XnyOL
Jamie
239
Actief
“She made broken look beautiful
and strong look invincible.
She walked with the Universe
on her shoulders and made it
look like a pair of wings.”

CAT'S PROFILE
Age: 42 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Abysshowl
BerichtOnderwerp: Re: The heavens are hurting    The heavens are hurting  Icon_minitimezo 16 feb 2020 - 20:13

Alleen zijn en alleen zijn waren twee heel verschillende dingen. Je kon alleen zijn in een groep met katten die tegen je spraken, maar je kon ook nog de aanwezigheid van andere voelen terwijl je alleen in de koude nacht lag met enkel de sterren als je gesprekspartners. Na zodanig geleerd te hebben dat er niemand te vertrouwen was, hoe goed ze ook bij je stonden, vond ze alleen zijn prettig. Ergens was dat ook de wereld die ze kende. Haar hele apprentice tijd was ze een rogue geweest, en zelfs al was ze nu oud, die opvoeding bleef akelig sterk hangen. Een manier van denken die niet al te goed bij het clanleven paste. Het was ook niet dat ze ooit de clan zou verlaten om terug te keren naar dit leven, nee, ze was loyaal en alles dan ondankbaar. Ze wist dat de clan haar had teruggenomen terwijl ze op sterven lag. Dat ze manen hadden besteed aan haar terugbrengen van de dood en haar opnieuw te trainen. Ze hadden haar vergeven voor al haar uitvallingen. De karige paar konijnen die ze her en der terugbracht waren niet van waarde. Ze had de clan één dochter kunnen schenken. Een toekomstig warrior. Maar daar was haar afbetaling ook gestopt. Daarom bleef ze, om niet hun gift van leven in de greppel te gooien. En sinds ze haar dochter hier had, een die zo gewend was aan Windclan en nog zo veel vertrouwen had in deze wereld, kon ze ook niet weg. Voor Ashpaw bleef ze. En dun geluid trok meteen haar aandacht en scheurde haar weg van haar gedachtegang. Ze drukte haar verscheurde oren naar achteren en stond meteen rechtop, haar spieren aangespannen en haar ooit mooie vacht rechtop gestoken. Het gebeurde instinctief, een oerdiepe beslissing om jezelf te moeten beschermen, een die wist dat alles een mogelijk gevaar kon zijn als je het te dichtbij liet komen. En Abysshowl was niet iemand die vluchtte van het gevaar, ze vocht ertegen. Maar gelukkig voor des betreffend gevaar, werd deze herkend als Shatteredice. Hierdoor gaf ze een korte huff en legde haar lichaam weer weg, waarin ze kort samenkromp van de pijn. Ze wist niet hoe queens dit steeds vrijwillig deden. De elder nam nog een hap van haar maaltje, iets wat genoeg zei over haar gedachtes over haar nieuwe gezelschap. Hoewel vertrouwen een groot woord was, voelde ze zich toch anders tegenover de flamepoint. Ze had voor haar een den gegraven na het verraad van haar vorige partner, waardoor ze zich veilig met haar troost terug kon trekken. En ze leek altijd wel een zeker soort begrip te tonen, al was ze ook sceptisch of deze wel gemeend was of niet. De poes had ook flink wat meegemaakt, had ook verraad gekend. Ze geloofde niet alle remoeren die in de zomer door het kamp gegleden waren. Iets in haar verkoelde hart wilde deze kattin wel het voordeel van de twijfel geven. Haar ijzige blik gleed over de ander, hoewel nog altijd prachtig aan het verdunnen was in lijf en pels. Ergens zag ze zichzelf in haar. Ook zij was dun, en ze was veel vacht verloren waar diepe littekens de plaats voor hadden in genomen. Tevens mistte ze beiden een oog, al was dit in spiegelbeeld van elkaar. Het was door deze hersenspinsel dat ze haar volgende woorden koos. “De kou is beter dan de drukte of de dromen” Uitte ze op haar typische strenge wijzen. “Wat doe jij op dit punt van de nacht?” Met haar staart maakte ze een beweging naar de grond naast haar, uitnodigend. Na nog een laatste hap van haar maal genomen te hebben drukte ze de rest richting de andere poes. “Kom, eten zal je warm maken, op deze manier komt de winter nog in je botten” Abysshowl was koud, streng, vals en genadeloos in haar woorden. Maar hoe erg ze het zelf ook vervloekte had ze nog een hart, en was ze een moeder, en zelfs nog een clanmate. En misschien, heel misschien, wilde ze deze gebroken kat onder haar eigen vernielde vleugels nemen. Niemand had dat ooit voor haar gedaan toen zij het nodig had, en nu was het misschien haar beurt om juist dat persoon te zijn.


She’s strong but she’s exhausted
Terug naar boven Ga naar beneden
Shatteredice
Member
The heavens are hurting  Untitl10
Mark
563
Actief
''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."

CAT'S PROFILE
Age: » 60 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Queen - Senior Warrior
Shatteredice
BerichtOnderwerp: Re: The heavens are hurting    The heavens are hurting  Icon_minitimezo 16 feb 2020 - 20:45


The heavens are hurting  Dbep0o11

Ze was naar buiten gekomen met een doel maar wat deze geweest zou zijn verzweeg ze. Zelfs in dit stukje post zou je het niet lezen. Het punt was dat ze niet had kunnen doorzetten doordat ze vannacht niet alleen onder de fel schitterde sterren stond. De queen was samen met de elder. Samen maar toch ook alleen in deze ijskoude tijd. Haar staart zwiepte over de harde grond toen Abysshowl was opgestaan met een duidelijke agressieve en beschermde instinct maar Shatteredice kende de getekende she-cat al langer dan vandaag. Ze nam haar gedrag niet kwalijk, ze begreep het, heel erg. Haar hart kneep lichtelijk samen. Hoe haar clangenoot zich na al die tijd nog altijd zo voelde, het gaf haar geen sprankje hoop dat zijzelf ook uit haar shit zou komen. Natuurlijk had Abysshowl veel meer meegemaakt dan haar, meer verraad gekend dan zij, en toch stond zijzelf hier als de zwakste schakel. De she-cat beet nogmaals op haar lip. Ze was zwak, voelde zich zelfs schuldig doordat ze zo verslagen was en dat de kat hier voor haar nog altijd sterk leek te zijn. Ze vroeg zich af als het werkelijk was of als ze gewoon een onbreekbare masker droeg onder haar leed. Dat ze toch net als haar elke nacht haar zelf het liefst in slaap huilde. Shatteredice keek geluidloos terug toen de kille blik van de kleine grijze elder over heen gleed. Ze voelde het brandde op haar verwaarloosde lichaam. Ze keek diep terug, in diens zelf gekleurde blauwe oog. Samen mistte ze de helft van hun zien en toch konden ze elkaar beter zien dan sommige katten met beide ogen. De elder tikte naast haar in een uitnodigende manier en Shattered kon haar aanbod niet afslaan. Ze mistte het om weer bij iemand te zitten, een prooi te eten, praten over nutteloze dingen, om even niet bang te zijn en af te wachten wanneer haar boeman weer tevoorschijn kwam. Ze wou maar al te graag onder de gebroken vleugel van de ander te liggen, al was het maar voor een minuut. Even geen angst, even geen verdriet. De trillende queen kroop naast Abysshowl maar kon niet ver komen dat haar maag omdraaide toen ze de half opgegeten konijn zag liggen. Ze kon niet meer tegen de lucht van metaal zonder weer zelf verstikt te raken in haar eigen bloed. Ook al bloedde haar eigen wond niet meer, ze voelde toch die de dikke warme vloeistof weer uit haar oog sijpelen en in haar mond en neus stromen. "B-bedankt maar ik heb geen trek.." Sprak ze zachtjes terwijl ze haar kop neerlegde op de grond met haar gezicht weggedraaid van het stukje prooi. "Ik kon niet slapen," Vertelde ze toen toen Abysshowl haar daarnet nog gevraagd had waarom zij op dit uur van het tijdstip zich buiten bevond. "en de steenkou hier is beter dan daar." Shatteredice veegde haar pootje langs haar gezicht. De wallen onder haar ogen waren dik en pijnlijk.

The heavens are hurting  Dbep0o11



The heavens are hurting  Dckm6p10

Rotten and broken. to the core.
Terug naar boven Ga naar beneden
Abysshowl
Member
The heavens are hurting  12970665_92ALuzVTE4XnyOL
Jamie
239
Actief
“She made broken look beautiful
and strong look invincible.
She walked with the Universe
on her shoulders and made it
look like a pair of wings.”

CAT'S PROFILE
Age: 42 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Abysshowl
BerichtOnderwerp: Re: The heavens are hurting    The heavens are hurting  Icon_minitimezo 16 feb 2020 - 21:29

Een onbesproken begrip stroomde tussen de twee katten door. Alsof ze een geheim deelde dat enkel hun kende. Het was een taal zonder woorden, een taal die enkel bestond uit gevoel, zintuig en beeld. Hoe je herinneringen ineens bestonden uit geluiden, stemmen en geuren. Hoe vaak geloofde ze zelf niet de geur van haar oude kwelgeest nog te kunnen ruiken. Zo helder en scherp alsof ze zichzelf zou omdraaien en nog altijd in de oude dassenburcht was. En hoe vreemd was het dat iets waar je zo veel pijn naar voelde ook het enige bekende was. Iets wat je snapte. Het was een taal die beiden spraken maar beiden lieten hun verhalen ongehoord. Zoals ze alles in de gaten hielt, hielt ze ook deze poes in haar oog, al was het niet zo zeer uit wantrouwen dan dat het uit een verlangen was om haar te kunnen helpen. Zo ook dat ze opstond en het half aangevreten dier terug op de stapel legde en weg van de ander. Er zat nog genoeg vlees op om als een ontbijt te kunnen dienen en de kou zou het karkas wel vers houden. Hierna ging ze weer naast de flamepoint zitten, misschien iets dichterbij dan dat ze normaal zou doen. Deels om iets van de wind op te vangen zodat ze niet het ergste zou krijgen. Deze zorgende gedachtes brengde ook oude herinneringen op. Maar het was haar eigen sterke lijfgeur van moedermelk die haar ook weer terugbracht. Ze vroeg zich af wat de beelden waren die Shatteredice zo weg kon trekken van het hier en nu. Die haar de slaap ontnam. “Als je wilt kunnen we naar mijn den gaan. Het is warmer dan hier, verassend functioneel is hij gegraven, als je het zelf wilt geloven” Haar toon veranderde niet, zelfs in haar gemeende prees. Maar ze drong ook niet aan. Het was aan de poes zelf of ze hier wilde verklampen of niet. Dat was een keuze die de elder niet kon maken. Ze neeg kort haar kop naar de ander, waarin ze besloot dat dit weer een moment was waarin ze dapper moest zijn. En dapperheid was niet altijd vechten, dapperheid was niet altijd je leven in gevaar brengen. Dapperheid was soms de waarheid spreken zelfs al deze is niet altijd even aangenaam. “Laat mij ook dit moment gebruiken om je iets te zeggen” Haar blauwe oog ontmoette die van de ander, intens en krachtig. “Als je ooit wilt praten, ik ben hier. Als je wilt slapen zonder bang te zijn, hou ik de wacht over je” Ze sloeg haar staart resoluut langs haar lichaam en de rest van haar woorden volgde weer in de stille taal die ze beiden spraken. Woorden over dat ze er hier voor haar was, dat ze dit niet helemaal alleen hoefde te doen als ze zelf ook moedig genoeg kon zijn om hulp aan te nemen. “En als je vragen hebt of iets over mij wil weten kan dat ook” Vertrouwen kon afbetaald worden voor de waarheid. “We zijn immers alleen samen” En samen waren ze alleen.


She’s strong but she’s exhausted
Terug naar boven Ga naar beneden
Shatteredice
Member
The heavens are hurting  Untitl10
Mark
563
Actief
''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."

CAT'S PROFILE
Age: » 60 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Queen - Senior Warrior
Shatteredice
BerichtOnderwerp: Re: The heavens are hurting    The heavens are hurting  Icon_minitimedi 18 feb 2020 - 18:24


The heavens are hurting  Dbep0o11

Een verrassende maar ook dankbare flikkering kwam in haar kristalblauwe oog toen Abysshowl opstond om de half aangebeten konijn op te bergen. Haar oortjes liet ze in haar nek glijden, want haar oog zag ook voor kort een witte schim in de schaduwen toe gluren toen de wind voor een momentje de geur van het prooidier in haar neusgaten blies. Ondanks ze geen woord gesproken had over hoe het stukje vlees van daarnet haar triggerde leek Abyss het toch door te hebben. Ze voelde een steek in haar borst. Hoe de gehavende elder dit kon zien puur omdat zelf verschrikkelijke dingen had meegemaakt. Toen de grijze she-cat weer terug naast haar nestelde kwam ze wat dichter bij haar dan zonet. Ze hield met haar lijf de kille winden tegen die haar verwaarloosde lichaampje plaagde. Dankbaar gaf ze de ander een glimlachje en liet haar zintuigen concentreren op de zachte moedermelk die Abyss nog bij haar droeg. Ze vond de geur fijn, het bracht haar naar een fijne herinnering en ze genoot van elke seconde dat ze eventjes niet dacht aan haar plaaggeest. “Als je wilt kunnen we naar mijn den gaan. Het is warmer dan hier, verassend functioneel is hij gegraven, als je het zelf wilt geloven” De flame-point bleef voor een seconde stil maar knikte toen zachtjes op de voorstel van de Elder. "Dat zou ik fijn vinden.." Ondanks ze graag buiten was nu had ze het ook erg koud. Haar wintervacht was door stress al uitgevallen ook al was de winter nog maar pas begonnen. Haar stem was zachtjes en er lag geen kracht in zoals bij Abysshowl. Haar blik die ze daarna op haar richtte was intens sterk maar Shattered zelf kon alleen maar wazig terug staren. Er lag iets in de mond van de she-cat en dat kwam er gauw uit; “Laat mij ook dit moment gebruiken om je iets te zeggen” De queen wiebelde licht zenuwachtig met haar neusje. Ze wachtte op een preek, op een harde les: Abyss zou haar vast hard toespreken dat ze niet zoveel zelfmedelijden moest hebben.. of gewoon iets.. Iets in die richting. Ze verwachtte het met honderd procent, ze durfde de sterren er op te wedde maar het kwam niet. Haar harde woorden zouden haar vandaag niet op de vingers tikken. Nee in plaats van dat mauwde de getekende moeder iets wat ze eigenlijk nooit van haar zou verwachtte. Haar vertrokken gezichtje kleurde kort op en ze kon bijna haar traantje niet tegenhouden.  Ze wou haar dankbaarheid tonen maar ze wist niet precies hoe. Een kopje? Een lik over de oor- of wat daar nog van over was. Of gewoon de woordeloze stilte. Ze koos voor de derde optie. Als Abysshowl al merken kon hoe ze van slag raakte door iets zo ongevaarlijk's dan wist ze vast ook hoe erg ze haar woorden waardeerde. Haar laatste woorden spraken daarbij haar gevoelens en gedachtes exact. Ze was alleen en samen met de ander maar ook waren ze samen alleen.

The heavens are hurting  Dbep0o11



The heavens are hurting  Dckm6p10

Rotten and broken. to the core.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
BerichtOnderwerp: Re: The heavens are hurting    The heavens are hurting  Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
The heavens are hurting
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: WindClan territory :: WindClan camp-
Ga naar: