{Moonkit} Have I ever been this small?

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Het was Pepperpaw wel eens verteld dat ze één moon oud was toen ze Shadowclan betrad, meegenomen door haar vader toen haar moeder overleden was. Toch was het voor de jonge apprentice lastig voor te stellen dat ze ooit zo jong was geweest! Voorzichtig tuurde Pepperpaw over de rand van een nest heen, waar de kittens van Acorndust in lagen. Als kinderen van haar mentor voelden ze wel een klein beetje belangrijk, maar alsnog was Pepperpaw verbijsterd hoe klein ze waren. Ze durfde ze dan ook niet aan te raken en bleef alleen maar kijken naar de slapende hummeltjes.}

Lekker strak in de vacht van haar moeder lag ze opgerold met haar oogjes gesloten en haar oortjes slap langs haar koppie hangend. Ze was gisteren zo moe geweest toen ze weer in haar nest terug keerde dat ze direct inslaap was gevallen. Ze had zich meer aan de rand van haar broers en zus neer gelegd al had ze geen zin nog de puf gehad om zich ertussen te wurmen, maar het was hier toch warm genoeg in de kraamkamer zodat zij geen kou zou lijden. Maar op de een of andere manier bemerkte het slapende poesje dat iemand naar haar keek of tenminste haar haar en haar sibs anders dan hun moeder of de andere moederkatten of de andere kittens. Ze ontkrulde zich en haar nu nog blauwe kijkers zochten half slaperig naar de bron van waar ze een andere blik voelde branden in haar tedere vachtje. Toen ze een witte poes met een rood gezicht naar hen zag kijken keek ze half vragend naar de ander met een iets wat schuin koppie. 'Wattis?' vroeg ze voor ze een geeuw niet langer kon onderdrukken en haar roze mondje wijd open ging. Als je goed keek zag je al piepkleine witte puntjes in haar roze bekkie waar tandjes door zouden gaan drukken met der tijd. Hoewel Moonkit nog bleef liggen groeide haar nieuwsgierigheid met de seconde.

Eventjes keek Pepperpaw omhoog naar de moederpoes, zoekend naar toestemming om nog eventjes te blijven kijken. Ze vond het, zolang de kittens sliepen, wel lief en rustgevend om naar ze te kijken. Als ze wakker werden zou het echter waarschijnlijk gedaan zijn met de rust, maar dat zag ze dan wel weer. Dat dit zo snel ging gebeuren had Pepperpaw echter niet verwacht. Een kleine kitten rolde zich om en opende haar ogen met een vragende blik, een poging doende een woordje uit te stoten. Vervolgens gaapte de kleine veels te schattig. "Hallo daar.." miauwde Pepper met een voorzichtige warme glimlach, best wel vertederd door het kleine bolletje wol.

Moonkit keek de poes nieuwsgierig aan en hoorde wel dat ze wat zei, maar echt verstaan deed ze de meeste lange woorden nog niet buiten sommige zoals vooral de kortere woorden wel al herkende. 'Alo' piepte ze vrolijk en wilde net op staan, maar een van de mosslieren hield haar pootje vast alsof het om haar pootje was geslagen. Ze trok en trok, maar kwam niet direct los. Gelukkig was haar moeder er om met een paar likken het mos van haar pootje te krijgen. Ze spinde rattelend en gaf haar moeder een zachte koppie voor ze weer een poging waagde en nu wel goed op stond en zich nog wat wankelend naar de witte met rode kat toe bewoog. Zij kon de verschillende geuren tussen kater en poes nog niet goed uit een houden.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Gossie het was echt nog maar een klein katje. Echt een mini. Met een zachte blik in haar ogen keek Pepperpaw naar hoe het kleintje geholpen moest worden door haar moeder voordat ze verder kon komen. Ze voelde haar pels iets prikken van ongemak toen ze de kleine kitten zag naderen. Straks maakte ze het stuk ofzo! Het was nog zo kwetsbaar! Dus, ging Pepper voorzichtig op de grond liggen, kop op haar poten, zodat ze makkelijk voor de kitten te bereiken was en er niet per ongeluk op ging zitten ofzo. "Hey," miauwde ze met een zachte glimlach.}

Moonkit zag dat ze ging liggen en haar oogjes straalde van vreugde. Ze zakte ineen om zich op een sprong voor te bereiden, maar toen ze sprong landen ze half op de rand van het mosnest en kukelde in een draaiende beweging door waardoor ze op haar achterwerk landen. Gelukkig was ze geen kleinzerig kitten en giebelde vrolijk en sprong in huppeljes richting de rood witte poes die voor hun nest lag en na een wel gemikte gelukssprong landen Moonkit op de buikvacht van de nieuwkomer en voelde de witte haren in haar neusje kriebelen. Ze dreigde te moeten niezen, maar ze keerde op tijd haar koppie om en trippelde half leunend tegen de vacht van de rood witte poes richting haar kop en spinde ratelend. 'Wie ben.' grote katten praat was moeilijker dan die van kittens dat ging gemakkelijker, maar ze was zo nieuwsgierig als leergierig dat ze steeds opnieuw woordjes leerde vooral moeilijke woorden. Moonkit's ogen bleven vast geplakt op de nieuwe kat en ze wachten half geduldig.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw dook eventjes iets ineen toen de kleine kitten uit het nest kukelde. Oh nee.. niet huilen.. niet huilen! Pepperpaw zag het al helemaal gebeuren. Brittlekit had ook zo verschrikkelijk gehuild in Pepperpaw's aanwezigheid en Pepperpaw was er een beetje huiverig van geworden. Niet dat ze iets verkeerds gedaan had, maar Brittlekit huilde toen heel snel! Gelukkig leek de kitten er geen last van te hebben en kirde ze vrolijk door. Pepperpaw kon een opgeluchte zucht nauwelijks onderdrukken. Fieuw! Ze giechelde zachtjes toen de kitten op haar klom en woelde eventjes met haar rode neusje door de donzige haartjes van de kitten. "Ik ben Pepperpaw," snorde ze vrolijk, "en wie ben jij? Kleine avonturier?"}

Het kitten had niet door gehad dat de andere kat zich zorgen om haar welzijn had gemaakt, maar kon de woelende neus van de rood witte kat niet ontgaan en het kietelde. Moonkit gierde het uit van plezier en rolde zich op haar rugje en zwaaide vrolijk met haar pootjes en staart. Dat was leuk waarom stopte ze nou? Maar toen de kat weer begon te spreken luisterde ze aandachtig. 'pep...pepper...pepperpaw?' happerde ze even, maar na een paar keer proberen had ze het woord eruit en zwiepte vrolijk haar staartje van links naar rechts. Dat was een leuke naam voor de rood witte poes waar ze bij lag en giechelde terwijl ze overeind ging zitten. 'Ik.. ben... Moonkit.' het duurde nog wel even, maar ze kreeg de gehele zin toch af en daar was ze maar al te blij mee en drukte haar neusje tegen de wang van Pepperpaw aan. Ze zag de rood witte poes al direct als haar grote vriendin.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw grinnikte zachtjes toen de kitten begon te giechelen. Kittens zagen er altijd super breekbaar uit, maar het bleek toch altijd ook wel weer mee te vallen. Gelukkig, want anders was Pepperpaw waarschijnlijk de nummer 1 kittenmoordenaar hier in de clan geweest met hoe vaak kittens in haar buurt leken te struikelen en vallen. Dat was een dubieuze eer geweest die ze absoluut niet had willen hebben. "Ja! Wat goed! Pepperpaw ja!" snorde Pepperpaw vrolijk, waarna ze haar staart om haar pootjes krulde. "Leuk je te ontmoeten Moonkit! Wat heb je een mooie naam!" snorde Pepper vervolgens. Ze gaf Moonkit een zachte lik over haar kop toen deze haar neusje tegen haar wang duwde. Ach wat een schatje!}

Moonkit werd geprezen al merkte ze er weinig van... tenminste daar begreep ze nog niet zo veel van, maar ze merkte dat Pepperpaw het goed meende. Haar vrolijkheid groeide met het moment dat ze bij de kattin aanwezig was. Toch begreep ze de meeste woorden gelukkig wel. 'Jij bent ook... mooi.' giebelde ze en genoot van de aanraking van de poes en drukte haar eigen neusje tegen haar grote rode wang. Ze sprong ineens op en probeerde nog hoger op Pepperpaw te klimmen al gleed ze steeds weer terug, maar ze wilde haar klauwtjes niet uit slaan zodat ze de ander geen pijn zou doen natuurlijk, maar haar volgende sprong slaagde hopelijk wel...

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Af en toe was het prettig om jezelf terug te trekken in de nursery. Het bracht oude herinneringen naar boven en het gevoel van veiligheid die ze meer gevoeld had als kitten dan als apprentice. Hoe bijzonder was het dat ze als kitten enkel en alleen maar reikhalzend had uitgekeken naar het moment dat ze daar onder die grote rots zou staan en haar nieuwe naam zou krijgen. Ondertussen zou ze er ook heel wat voor geven om gewoon rustig in de nursery te liggen zonder enige verantwoordelijkheden. Het zijn van een apprentice was moeilijker gebleken dan dat ze verwacht had en met elk moment leek het ook wel ingewikkelder te worden. De wereld was ineens zoveel groter geworden. Pepperpaw werd uit haar gedachten getrokken toen Moonkit haar neusje tegen haar wang drukte. De jonge flamepoint spinde verrukt en gaf de kitten een lik over haar kop. "Ik mooi? Heb jij jouw eigen mooie vlekjes en oogjes dan nog niet gezien?" snorde Pepperpaw goedmoedig. Deze kitten was prima gezelschap wat de flamepoint betrof.}

Het leek alsof de rood/witte poes in gedachten verzonken was tot Moonkit haar weer wekte uit haar diepe gedachten gang. Het kitten had geen enkel idee van wat zij nu allemaal doormaakte. Ze was hier nog zorgeloos en wilde alleen maar het kamp uit om alles van de wereld buiten het kamp te gaan onderzoeken! Maar om eerlijk te zijn lag ze hier nu ook wel best. Lekker in de zachte vacht van Pepperpaw! Ze werd er doezelig van, maar wilde nog niet gaan slapen! Nee ze was nog niet moe en wilde nog veel meer met deze pas verworven vriendin gaan spelen... Als zij dat tenminste ook wilde? Dus sprong ze op al ging dat helemaal niet zoals gewild nog en struikelde over de pluizige staart van Pepperpaw en leek te gaan vallen, maar ze drukte nog net op tijd haar pootjes op de grond en trok haar achterpootjes onder zich en rende weg. Nou ja weg... De kraamkamer was niet groot genoeg om er in te verdwalen, maar Moonkit draafde om Pepperpaw heen toen ze de vraag kreeg of ze zichzelf al nog niet gezien had. Opslag bleef het gevlekte kitten stil staan en keek de rood/witte poes vragend aan. 'Kan da dan?' vroeg ze nieuwsgierig en begon ineens vrolijk te springen. Ze wilde zichzelf zien, maar hoe?

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw grinnikte zachtjes toen de kitten het op een lopen zette. Gelukkig kon je niet ver in de nursery en kon Pepperpaw dan ook lekker blijven liggen. Al helemaal toen ze blijkbaar de aandacht van de gevlekte kitten getrokken had. Pepperpaw snorde zachtjes, lachend bij de woorden van Moonkit. "Jazeker kan dat," beloofde Pep met een zachte blik in haar blauwe ogen. "Als het een keer geregend hebt dan kun je in de plassen water kijken en dan kun je jezelf zien," beloofde Pepperpaw aan de jonge kitten. Zij keek nu meestal in de kleine stroom, maar dat ging ze de kitten niet zeggen. Ze moest nog braaf in het kamp blijven en Pepperpaw zou haar niet op verkeerde gedachtes brengen. Dat was niet de bedoeling.}

Regen? Ze had het wel eens zien vallen, maar nog niet genoeg om te blijven liggen. En ze mocht dan helemaal niet naar buiten van haar moeder of die van de andere moederkatten. Iets wat ze erg jammer vond. 'Maa wil nu kijku?' miepte ze vragend en met een klein pruillipje. De hemel was wel donker geweest de laatste tijd, maar meer dan motregen was er nog niet gevallen. Moonkit sprong op tegen Pepperpaw aan en plaatsten haar voorpootjes tegen de schouder van de leerling aan. 'Toe? Evun het kam uit om te kijku?' vroeg ze zacht genoeg dat de moederkatten en vooral haar eigen moeder haar niet zouden kunnen horen. Ze was al 2 keer buiten geweest al was ze de eerste keer te vroeg ontdekt en de tweede keer was ze zo geschrokken van een reusachtige eekhoorn dat ze zelf terug was gevlogen naar het kamp, maar een derde keer zou ze het wel halen toch?

(Oh ho ondeugende Moonkit!) XD

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw draaide één van haar oren kort naar achteren. Uh oh. Dat was niet de bedoeling geweest. Had ze een prison escape ingeluid? Ging Moonkit nu het kamp uitglippen om iets wat Pepperpaw gezegd had? Pepperpaw waste haar poten in onschuld hoor! Ze had helemaal niks bedoeld met haar woorden. Ze gaf de kitten dan ook een heel zachte tik op haar neusje met haar eigen neusje. “Kittens mogen het kamp niet uit, dat is te gevaarlijk,” miauwde ze tegen de driekleurige kattin, “dus je zult eventjes de volgende regenbui af moeten wachten.”}

Moonkit schrok een beetje van de zachte tik tegen haar neusje, maar dat weer hield haar er niet van vragend naar de flame point te blijven kijken. De woorden van de leerling zorgde voor een nep pruillipje en grote schattige oogjes die ze op zetten die vol leken te lopen met tranen. 'Ma da duur nog zo lang?' piepte Moonkit met een hoog toontje vol van verontwaardiging. Waarna ze zich van Pepperpaw af draaide en Moon wilde haar zelf nu gaan bekijken niet wachten tot ze eindelijk leerling was of dat het zou gaan regenen? Plotseling sprong het kitten op en rende langs Peppers achterwerk richting de uitgang van de kraamkamer. Ze zou zichzelf gaan bekijken al moest ze daarvoor wat regels breken! Het kitten klom nog wat onhandig door de uitgang en draafde op kitten snelheid over de open plek ze had er genoeg van om opgesloten te zitten!

XD Run Pepper Run. XD

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Plotseling besloot de kitten het ineens op een rennen te zetten. Oh Starclan, Acorndust ging haar omleggen. Dit was immers één van zijn dochters. Kon ze wel gelijk op hem mopperen dat hij zijn kinderen niet in toom hield! Gelukkig had Pepperpaw windclan bloed in haar aderen. Ze zette zich af en haalde de kitten zonder moeite in, om haar vervolgens de pas af te snijden. "Ho nou! Waar ga je heen?" vroeg de flame point apprentice aan de kitten, ietwat geschrokken. Moest ze Acorndust gaan roepen? Moest ze erop gaan zitten zodat het niet weg kon rennen? Pepperpaw wist het niet goed.}

Daar was het kamp ingang! Nog een flinke spurt en ze zou zo tussen de wachters die aan weer zijde zaten door rennen en dan was ze buiten!, maar zo ver kwam het niet Moonkit was nog niet eens halverwege de open plek toen Pepperpaw haar in wist te halen... Moonkit remde zo plotseling dat ze over haar eigen pootjes struikelde en tegen de flame point aan rolde waardoor ze op haar ruggetje lag en recht in Peppers amber kleurige ogen kon kijken. 'na buite!' piepte ze en krabbelde overeind en sprong boos op. Ze wilde naar buiten ze was het zat om te moeten wachten Moonkit begon steeds rebelser te worden na maten ze steeds langer moest wachten. Het kitten sprong op haar achterpoten omhoog en Moonkit sloeg met haar pootjes in de lucht, maar was nog veelste klein om Pepper goed te kunnen raken, wat ze hooguit zou kunnen raken was haar vacht en niet anders dan haar flame point vacht.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Jeetje, was zij ook zo'n bak met energie toen ze nog klein was? Pepperpaw durfde het niet te zeggen. Maar wat ze wel wist, was dat Moonkit geen stap buiten het kamp ging zetten. Dat was veel te gevaarlijk! Lekker hypocriet van haar, dat wist ze ook wel, want zij had het zelf ook al een keer gedaan toen ze een kitten was. Haar papa was haar toen komen zoeken. "Je mag niet naar buiten," vermaande Pepperpaw de kitten, een poging doende om streng te zijn, "buiten is veel te gevaarlijk voor een kitten." Ze liet haar blik even rond het kamp glijden, was Acorndust er niet om zijn kitten in toom te houden? Hij was er wel altijd om haar op haar donder te geven!}

Het was niet eerlijk! Moonkit kon haar wangetjes niet op blazen anders dan had ze het gedaan ook. Boos draaide ze zich om en begon weg te lopen bij Pepperpaw. Ze wilde graag buiten het kamp zijn, maar wat als ze nu stiekem weg zou sluipen? 'Vas nie!' piepte ze boos en zwiepte haar kleine staartje even boos heen en weer. Als die stomme leerling straks niet keek zou ze het kamp uit sluipen ze zouden vast wel zien dat zij bet buiten net zo goed kon vinden als welke andere oudere kat ook.

Oh ho?! XD