[Longear] Within a heartbeat

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Aangezien ze niet goed wist wat ze nu moest doen, probeerde Pepperpaw naast mokken zichzelf nog wel eens nuttig te maken voor haar clan. Helaas was ze nog steeds geen ster in sluipen en had ze de muis die ze had willen besluipen per ongeluk gealarmeerd en op de vlucht doen slaan. Gelukkig was Pepperpaw rap en zette ze meteen de achtervolging in. Ze trapte aarde achter zich weg terwijl ze het wendbare beestje achterna zat, scherpe bocht na scherpe bocht draaiend in de hoop het diertje te snel af te zijn. Helaas bleek niks minder waar, aangezien het donderpad al snel voor haar opdoemde en e muis deze vlug overstak. Glijdend kwam Pepperpaw tot stilstand, vlak voor het asfalt. Ze wist één ding zeker, ze ging niet nog een keer deze verschrikking oversteken.

[Eerste post voor Longear]}

De sneeuw was verschrikkelijk in deze tijd. Het was koud, spieren werden sneller stijf en je moest echt oppassen dat je je spieren niet ging overbelasten of uit het niets opeens een hele fysieke oefening ging doen, dat had hij inmiddels wel geleerd. Soms had je dan namelijk opeens zoveel last van een poot. Dan had hij weer een aantal dagen last van lopen. En dan hoefde je nog niet eens te praten over de kans van uitglijden, die ook gigantisch groot was in deze periode. Onder de sneeuw kon namelijk ook nog eens ijs liggen, alsof het nog niet erg genoeg was allemaal. Hij wist dus in ieder geval waar hij op moest letten, maar ja, alles voor een prooi. De enige plek waar de sneeuw minder was, was op het donderpad. Die monsters gaven blijkbaar heel veel warmte af. De vorige keer ging het niet helemaal goed op het donderpad, maar gelukkig was Settleddust er geweest om hem te redden. Maar zo ver hij zag, waren er niet veel prooien te vinden dit keer bij het donderpad die gepakt waren door de monsters. Ietwat teleurgesteld ging hij zitten naast het donderpad, turend naar waar de monsters vandaan zouden komen. Het leek nu relatief rustig te zijn met de monsters, ze waren in ieder geval minder te vinden dan in andere perioden. Zijn ogen werden getrokken door een muis verderop, die het donderpad overstak en Long meteen zijn kans pakte om ernaar toe te gaan. Toen de muis ook maar één stap van het donderpad af stapte, was Long al bovenop het diertje om deze de genadeslag toe te dienen. ”Dankuwel StarClan voor het schenken van deze muis aan ThunderClan.” murmelde hij even zachtjes terwijl hij de muis oppakte in zijn bek en toen naar de overkant keek, waar hij een apprentice zag staan. Hey, deze situatie kende hij. Zo’n soort situatie had hij ook gehad met Carameltwirl. Hij legde de muis neer tussen zijn poten en knipperde even naar de andere kat. ”Hey,” kon hij uiteindelijk alleen maar uitbrengen, want alle andere opties klonken gemeen in zijn hoofd.

Ɓσ

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{In ieder geval gaf Thunderclan de muis niet de kans om te ontsnappen zoals Pepperpaw had gedaan. Een grote, slanke Thunderclan kater greep de muis praktisch direct beet toen deze het donderpad over gevlogen was en maakte er een einde aan. Wat vertwijfeld bleef Pepperpaw staan nadat ze klaar was met zijn vangst te bewonderen. Moest ze nu weg? Moest ze blijven staan? Veel tijd om erover na te denken had ze niet. Al vrij snel had de Thunderclan kater haar gespot. Wat onzeker sloeg ze kort haar blik neer, waarna ze de kater weer aankeek toen deze haar begroette. "Hallo.. Mijn naam is Pepperpaw. Wat is jouw naam?" besloot ze te vragen. Zolang ze aan haar kant van de grens bleef, was er niks aan de hand toch? Wat haar betrof mocht Acorndust dan niet boos of teleurgesteld zijn in haar. Ze was niks fout aan het doen. De kater tegenover haar was niet vijandig en had niks gestolen, soort van dan.}

Onderwerp: Re: [Longear] Within a heartbeat