irenic

Onderwerp: irenic do 20 feb 2020 - 20:08

De spierwitte kater had het vreemd gevonden toen de sneeuw was teruggekeerd. Hij had nog herinneringen van het witte spul toen hij een kitten was, hoe het hem had gefascineerd op de manier hoe het uit te hemel naar beneden viel. Maar hij herinnerde zich voornamelijk nog de kou die het met zich meebracht, een sensatie die hij moeilijk had kunnen tegenhouden met zijn ondergroeide lichaam. Hoewel hij nu nog steeds de best ontwikkelde kat was, en redelijk fijntjes vergeleken met de rest, was hij nu in ieder geval bekwaam om met dit weer buiten te komen. Toch was het raar, sneeuw was zo'n wazige en vage herinneringen aan de achterkant van zijn hoofd geworden dat hij bijna in twijfel had kunnen stellen of het werkelijk bestond. En zo simpel als dat viel het nu wederom uit de lucht. De geur, het gevoel en het zicht brachten juist de leuke tijden terug met vrienden. Vrienden die door waren gegaan en hun eigen lot aan het volgen waren. Op die momenten vroeg hij zich af wat het lot hem bracht. Op het moment was dat de grens van zijn territorium. Alsof deze markering zichtbaar was staarde hij even naar de grond, om hierna de lijn te volgen langs de rand. Hij had het eerst moeilijk gevonden die geur grenzen te herkennen, en nog altijd was het iets waar hij zichzelf heel bewust van maakte. Nieuwsgierig naar de andere kant was hij niet. Voor zijn pacht zou hij zijn hele leven tussen deze onzichtbare muren slijten. Onveranderlijk als de bomen en de grond waren, met enkel de gebeurtenissen die zich erdoor heen afspeelde. Allemaal betekenisloos voor de manier hoe deze kat leefde. Van moment tot moment, van dag tot dag. Hoe kon je ooit naar meer verlangen wanneer je nooit opzoek was naar een betekenis voor het bestaan. Zijn pigmentloze ogen gleden over het onbekende heen, terwijl de vacht van zijn schouders lichtelijk omhoog begon te pluizen.

+ Open