Vinur

De kater tegenover was iets jonger dan hem voor zijn gevoel, maar dat hoefde niet persé zo te zijn. Hij wist namelijk dat het voor bergkatten misschien wel anders kon zijn. Dat het voor hem zo was betekende niet dat het voor deze kater ook zo was. Misschien werden ze wel eerder groter dan dat hij dat deed! Nog groter dan ThunderClan en ShadowClan! Het zou hem in ieder geval niets verbazen als hij hiermee gelijk had. De bergen leek hem immers wel veel lastiger om te overleven dan de velden van WindClan! Een kleine grijns verscheen op de kop van de andere kater, een apprentice. Of hoe noemden ze die hier ook alweer??? Hij had het al een paar keer gehoord, maar het was een beetje apart iedere keer als hij het hoorde. De kater tegenover hem zwiepte lichtjes met zijn staart heen en weer. Was hij ook zo enthousiast?! Hij was het namelijk echt wel in deze omgeving. Hij vond alles heel erg interessant en het gaf hem zoveel energie! Al wist hij dat hij hier niet voor heel erg lang zou zijn, wat best wel heel erg jammer was. ”Falconpaw… Dat is een beetje vreemd, een valk heeft namelijk helemaal geen pootjes” klonk er met een grinnik van de kater af, waardoor hij wel zeker wist dat het een grapje was. Hij grinnikte daarom ook mee met de ander. Maar goed dan dat dit niet zijn uiteindelijke naam zou gaan worden, niet waar? Anders had hij niet eens een kloppende naam! ”Mijn naam is Spark that starts Wildfires, maar je mag me ook Spark noemen” klonk er van de kater af, waarop hij breed naar de andere kater glimlachte. Gelukkig maar, hij wist namelijk niet zeker of hij ooit de complete naam van de kater zou gaan onthouden. De namen van de katten hier waren een hele mond vol, gelukkig mocht hij de meeste op dit moment gewoon bij hun ‘eerste’ naam noemen. ”Aangenaam kennis te maken, Spark!” Sprak hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Hij vond het wel heel gaaf om te horen wat voor namen de katten hier hadden, het was zó anders dan wat hij gewend was! ”Hoe vind je het in de bergen? Het moet vast wennen zijn, zo ver weg van je eigen huis. Of verschilt dit niet zo veel van waar jij vandaan komt?” klonk er van de ander af, waarop hij even met een lichte glimlach naar de ander keek. WindClan was natuurlijk heel erg anders. ”Het is wel even wennen hoor! Waar ik vandaan kom hebben we heuvels, maar wel vlakke landen. Groene grasvelden zo ver als dat je kan kijken!” Sprak hij met een brede glimlach. Hij miste het stiekem wel een beetje hoor, maar hij vond dit nieuwe territorium ontdekken ook wel heeeel erg gaaf om te doen! Maar goed, hij wist gelukkig dat ze uiteindelijk weer naar WindClan terug zouden keren, ze konden immers niet de medicine cat Routnose hier zomaar achterlaten, haha. ”Dus ik hoef veel minder op te passen als ik ga rennen! Ik ben zo snel als de wind, normaal gezien, maar hier rennen maakt me toch wel nerveus.” Sprak hij luid grinnikend tegen de andere kater. Tja, hij kon er niet veel aan veranderen, maar hij zou wel weer blij zijn als hij weer voluit kon gaan rennen. ”Ben jij ooit ergens anders geweest dan in de bergen?” Vroeg hij geïnteresseerd aan de andere kater. Wie weet was hij verder geweest dan dat hij ooit was geweest!