A new breeze

Silvercloud had eerder afscheid genomen van Butterstar, haar vriendin en leader van Riverclan. De poes was abrupt op het leven gekomen, gruwelijk weliswaar, en uit ieders leven verdwenen. Zelfs leaders hadden niet altijd het eeuwige leven, waarvan sommige dachten dat ze dat wel hadden. Het was wederom een klap in het gezicht waardoor je met je vier poten op de grond belandde. Het leven was hard en dat mocht niemand vergeten. Ze had zich bij de ingang van de nursery neergezet en staarde voor zich uit. Nu Butterstar er niet meer was, zou haar partner haar taak overnemen als leader. Ze was enorm trots en hoopte dat Starclan hem zou bijstaan bij deze beproeving, wetende dat deze taak niet gemakkelijk was. Langs de andere kant, wist ze dat hij minder tijd zou hebben om 'zomaar' langs te komen. Dat deed de kater geregeld en dat was ook heel goed voor de kittens, die echt naar hem opkeken. Haar blik ging naar een wandelende sneeuwbal die aan het vechten was om een prooi van de prooistapel te trekken. Ze moest even lachen bij het zien van Honorkit, één van haar kittens, en trok zichzelf recht om naar haar te stappen. "Hé daar!" snorde ze warm en duwde kort haar neusje tegen haar dochtertje. Haar kopje draaide lichtjes. "Wat probeer je te doen met dat vogeltje?"

Ze zilveren queen trok kort haar mondhoek op bij wat dochtertje vertelde. Het gebaar was mooi, iets wat belangrijk was voor haar toekomst. "Dat is lief." mauwde ze om dit soort gedrag te stimuleren. Ze zette zichzelf neer en wenkte kort met haar staart naar Honorkit. "Kom je naast me zitten?" Nu de kitten zelf begonnen was over het verdriet, was het een perfect moment om het hier eens over te hebben. "Heel de clan is een beetje verdrietig." zei ze en liet haar blik gaan naar de plek waar Butterstar altijd haar toespraken deed. "Dat komt omdat Butterstar niet meer terug komt, ze is nu bij Starclan." ging ze verder en liet zich wat zakken, zodat ze op dezelfde hoogte van Honorkit zat. Ze was nu oud genoeg om zulke gesprekken te hebben. Starclan was belangrijk voor haar en de clan, samen met de warriorcode, en daarom was het belangrijk om haar kittens van jongs af aan dit mee te geven. Ze was even stil en gaf Honorkit even de kans om te reageren, voor ze verder ging.

Ze sloeg haar staartje rond Honorkit, die naast haar was komen zitten. 'Starclan? Daar jagen andere katten toch? Katten die dood zijn? En goed zijn? Dan is Butterstar vast gelukkig daar, ze heeft het vast warm en goed, toch?' Silvercloud knikte zachtjes bij de woorden van haar dochter. "Haar hart lag op de juiste plaats, wat belangrijk is voor Starclan. In Starclan verdwijnen al je lichamelijke en mentale kwalen die je tijdens je leven kwellen of er voor gezorgd hebben dat je lichaam het hier begaf." mauwde ze en liet haar blik even naar boven gaan. Er waren geen sterren te zien omdat het nog te licht was, maar zelf als je hen niet zag, wist je dat ze er waren. "Daarboven is er geen reden om je zorgen te maken over jezelf. Ze maken zich enkel over ons, de katten die ze achter laten. Daarom moeten wij ervoor zorgen dat we ons aan de Warrior Code houden, zodat ze zich in eerste instantie geen zorgen hoeven te maken." Ze gaf Honorkit een kort likje over haar kopje en glimlachte even. "Je vader zal er nu voor moeten zorgen dat de katten van Riverclan zich aan die regels houden." Even trok ze met haar oor. Panthergrowl was deze ochtend vertrokken naar de Highstones samen met Chivysniff, hun oudste dochter. Na die lange wandeling zou hij terugkeren met een ander rang, een andere naam en nieuwe verantwoordelijkheden.

'Dan moet ik dus altijd luisteren, dat is saai.' De queen gniffelde zachtjes bij de opmerking van één van haar jongste kittens. "Luisteren en respect hebben voor elkaar is belangrijk, zelfs als je een kat niet zo graag ziet." Ze liet een geruststellende glimlach zien aan Honor. Respect hebben voor andere katten was belangrijk voor haar. Ook voor katten van een andere clan en katten die niet tot hun clan behoorden. Natuurlijk moest je je clan ook beschermen, maar daarbovenop moest je je ook houden aan de warrior code. 'Papa niet alleen, toch? Ook de nieuwe Deputy?' Ze knikte instemmend. "Van zodra hij terug is zal hij een nieuwe deputy aanwijzen die hem zal helpen om alles in goede banen te leiden." mauwde ze om de vermoedens van de jonge kitten te bevestigen.

Ze knikte bij de eerste woorden die Honorkit uitsprak. Panthergrowl zou zeker en vast een goede keuze maken. (hier had ik echt een goede zin, maar dat zou Silvercloud nooit denken x'D) 'Papa kiest vast goed en denk je dat ik hem nog wel af en toe een knuffel mag geven?' Ze gaf Honorkit een likje langs haar kopje. "Natuurlijk. Ik weet niet of hij wel zonder jullie knuffels kan . We moeten hem alleen soms de ruimte geven die hij nodig heeft als hij belangrijke beslissingen moet nemen." Ze begon zachtjes te snorren en legde zich neer op de plek waar ze eerder zat.

Ze legde haar kopje op ze kitten, als een beschermend gebaar. 'Papa is vast duidelijk als hij weinig tijd heeft.' Ze gaf een gelijkstemmend geluidje op wat haar kitten zei. Voor even was ze stil zei ze niets. Ze kon niet geloven dat haar kittens nu al oud genoeg waren om apprentice te worden. Wat ging de tijd snel! Ze had van nestje tot nestje bijna in de nursery gezeten en voor haar werd het eindelijk eens tijd om naar buiten te gaan, het kamp uit. Was ze daar wel klaar voor? Als jongere warrior stond ze altijd meteen voor alles paraat en stond ze er ook. Maar het was nu toch al wel even geleden. Alles was ook anders nu, nu dat haar partner leader was van Riverclan. Ze kon Honorkit wel geruststellen dat er niet zou veranderen, maar was dat wel echt zo? Ze gaf nog een likje over het kopje van de parelgrijze kitten, eerder om zichzelf gerust te stellen. "Zullen we dit vogeltje samen naar de nursery brengen, dan kunnen je broers en zusjes er ook van genieten?" fluisterde ze nu zachtjes, wetende dat Honorkit eerst bezig was geweest om een vogel uit de prooistapel te trekken.

"Voor nu is dat vogeltje genoeg voor je siblings. Als je later apprentice bent of warrior, ga je ook soms dagen hebben met weinig prooi." Ze grinnikte even en trok het vogeltje met haar poot naar voren. "Meteen jullie eerste training," Ze fluisterde nu. "Niet vertellen tegen je papa hoor, als hij hoort dat jullie al een apprentice training hebben gehad als kitten, zal hij jaloers zijn dat hij niet de mentor was." gniffelde ze zachtjes. Haar kittens klaar maken voor het harde leven, was iets wat ze altijd probeerde te doen. Vaak maakte ze er natuurlijk een spelletje van, wat de levensles een mantel gaf. Natuurlijk wist haar partner ook wel af van de lessen die ze deed, aangezien hij er helemaal achter stond. Kittens moesten van hun moeder de basis meekrijgen , zodat de mentoren direct aan de slag konden met de fysieke trainingen. Nu de prooi uit de stapel getrokken, was, kon Honorkit het vogeltje zelf meetrekken naar de nursery. Silvercloud was recht gaan staan en stond klaar om te vertrekken naar de nursery. Ze wachtte enkel nog even totdat Honorkit aanstalten maakte om mee te gaan.