Little clouds in the air [Antpaw]

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De sneeuw lag al vrij hoog voor de tijd van het jaar. Elke nacht leek er een beetje bij te vallen wat het elke dag lastiger maakte om te jagen. Het vervelendste was toch wel dat het elke nacht zo verdomd koud was. Vaak voelde hij zich eenzaam in zijn Den zo zonder gezelschap. Hij had bij terugkomst in zijn Den Stagstorm wel eens gezien maar de Clan wist nog van niks, iets wat hij zou proberen zo lang mogelijk zo te houden. Er schoot een waterige glimlach over zijn lippen heen voordat hij ging zitten. Alles leek een grotere puinhoop dan eerst maar ergens was er ook orde in alle chaos. Hij sloeg zijn groene ogen neer en staarde naar zijn poten, misschien moest hij met StarClan gaan praten. Maar iets zei hem ook dat zijn voorouders wilden dat hij leerde van zijn eigen fouten.

@stallion you don't need eyes to see the world De wit met rood gevlekte apprentice gaapte een keer voordat ze opstond uit haar nest en zich flink uitrekte. Ze moest er soms nog wel aan wennen dat ze niet in de nursery lag, maar de apprentice waarnaast haar nest was was lief genoeg geweest om haar de eerste paar dagen te helpen waar nodig. Zo was bijvoorbeeld het vinden van haar nest in het begin een probleempje, maar dat zou ze zelf nooit toegeven. Ze had geen goed zicht nodig om te zien wat er gebeuren moest of hoe iemand eruit zag. Hun stem en persoonlijkheid was meer waard dan een mooie vacht of een knap gezicht. De sneeuw was koud aan haar poten en ook de temperatuur was nog flink gedaald, maar ze vond het prachtig. Haar neusje was zo dicht mogelijk bij de grond en af en toe schepte ze wat sneeuw mee wanneer er ineens een heuveltje was, maar dat liet haar alleen maar giechelen. Ze wist niet zo goed waar ze naar onderweg was maar toen ze de bekende gevlekte vacht van haar vader dacht te zien huppelde ze naar hem. "Papa!"

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Zijn gedachtes dwaalden verder en verder af totdat hij bijna verloren ging in zijn gedachtes. Alles leek op en neer te gaan en vreemde patronen leken zich met elkaar te verweven en weer los te maken. Hij knipperde met zijn groene ogen maar kon ze niet scherpstellen, het was bijna of hij de vaste wereld niet meer kon zien of voelen. "Papa!" klonk een zachte stem die hem terugzoog naar het hier en nu. Verwilderd knipperde hij met zijn groene ogen toen hij zijn dochter herkende waarna hij warm glimlachte. "Hey Antpaw. Wat vind je van de sneeuw?" vroeg hij en hij schraapte met zijn voorpoot door het witte spul.

@stallion you don't need eyes to see the world Zachtjes snorde de poes toen ze haar vader zag en huppelde naar hem toe. Ze was wel een beetje boos op hem dat ze uit elkaar waren en vond het moeilijk te geloven dat haar moeder ineens niet meer van haar vader hield. ”Hey Antpaw. Wat vind je van de sneeuw?” Vroeg haar vader nadat ze elkaar begroet hadden en ze haalde haar schoudertjes even op. Ondertussen bracht ze haar neus dichter naar het witte poeder. ”Het is koud,” beantwoorde ze zijn vraag en kneep haar oogjes even samen. Als de zon erop scheen werd het een oogverblindend witte kleur en moest ze wegkijken van de sneeuw, iets wat ze lastig vond aangezien ze het liefst met haar neus zo dicht mogelijk bij de grond liep om alles te kunnen zien.

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Hij zag het neusje van zijn dochter al richting de sneeuw gaan en voordat ze ook maar een woord had gesproken wist hij al eigenlijk wat ze ging zeggen. "Het is koud" miauwde ze en keek hem toen aan. "Het zal nog wel wat kouder gaan worden ook Antpaw, dit is het echte begin van Leafbare. Het moment dat alles wit wordt" miauwde hij en hij schoof wat sneeuw naar Antpaw toe zodat zich een klein heuveltje vormde. "Maar eronder zit leven, klaar om in New Leaf de kou weg te jagen" miauwde hij en glimlachte toen.

@stallion you don't need eyes to see the world Ze ademde een keer in toen ze met haar neus bijna in de sneeuw zat om te kijken of er echt een geur aan het spul zat, maar het enige wat ze rook was kou. Als kou al een geur zou kunnen hebben. koud" miauwde ze en keek hem toen aan. "Het zal nog wel wat kouder gaan worden ook Antpaw, dit is het echte begin van Leafbare. Het moment dat alles wit wordt" miauwde haar vader en hij schoof wat sneeuw weg om een heuveltje voor haar pootjes te maken. "Maar eronder zit leven, klaar om in New Leaf de kou weg te jagen" haar wenkbrauwen knepen samen door zijn woorden en ze moest er een paar keer over denken voordat ze snapte wat er bedoeld werd. "Oh, wat gaaf" reageerde ze, maar ze wist niet zeker wat ze erop moest antwoorden.

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Geamuseerd snorde de grote kater naar zijn dochter. "Ik blijf het nog altijd bijzonder vinden" bekende hij haar en wiebelde met zijn oren. Voorzichtig stak hij zijn poot uit en schoof nog wat meer sneeuw aan de kant waarna er een moedige grasspriet omhoog veerde. Een klein stukje groen in al het wit. Met een glimlach keek hij vanuit zijn ooghoeken naar de reactie van Antpaw.

@stallion you don't need eyes to see the world Met haar voorpoot prikte ze in de sneeuw en grinnikte even toen ze het opschepte. Een klein hoopje sneeuw lag in haar poot en met een glimlach schudde ze het er weer vanaf. "Ik blijf het nog altijd bijzonder vinden" vertelde haar vader en Antpaw kon goed geloven waarom sneeuw altijd bijzonder zou blijven. Elders hadden haar toen ze jonger was al wel verteld over de sneeuw, maar de eerste keer dat de heide wit was had de jonge apprentice als een koe die voor het eerst weer naar buiten mocht rondgesprongen in de sneeuw. Haar vader had zijn poot uitgestoken en wat sneeuw aan de kant geschoven waardoor de rood met witte apprentice nieuwsgierig toekeek, haar neus bijna op zijn poot. Het groen wat onder de sneeuw vandaan kwam liet haar met grote ogen toekijken. "Wauw!" Was het enige wat ze kon zeggen.

MONTY

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De verwondering die sprak in de ogen van zijn dochter deed hem glimlachen. Soms was het gewoon fijn om te zien hoe een kind keek naar alles. Alles was nieuw en alles wat ontdekt werd liet de kat in kwestie groeien. ''Wauw'' hoorde hij Antpaw bijna ademloos zeggen en hij schoof nog iets meer sneeuw aan de kant zodat er meer grassprieten omhoog schoten. "Hoe gaat het tot nu toe met je training als Tunneler?" vroeg hij en gaf Antpaw een lik over haar oor. "Wordt je er al een beetje goed in?" miauwde hij en keek haar aan met een twinkeling in zijn groene ogen.

@stallion you don't need eyes to see the world "Hoe gaat het tot nu toe met je training als Tunneler?" Vroeg haar vader waarna hij haar een lik over haar oor gaf en ze haalde haar schouders op. "Prima hoor." antwoordde ze terwijl ze zelf nog wat sneeuw wegveegde met haar pootjes. "Wordt je er al een beetje goed in?" Ze knikte. Natuurlijk was ze goed. "Beter dan jij bent, jij past niet eens!" Giechelde ze en keek hem met grote, onschuldige ogen aan. Het was waar dat haar vader liever niet in de tunnels zat, iets wat haar broertje Gorsepaw zeker van hem had. Super irritant dus.

MONTY

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Hij liet een schamper geluid horen en grinnikte toen. "Misschien moet ik het maar niet proberen ook, dan moet iemand me eruit halen" miauwde hij en lachte. "De gangen zijn mij wat te nauw voor mijn postuur" zei hij en keek met een schuin oog naar zijn dochter. "Gelukkig kunnen we van katten als jij op aan dat het werk gedaan wordt daar beneden" prees hij haar en duwde even met zijn poot in de sneeuw om daarna naar de afdruk van zijn poot te kijken. "Zet de jouwe er eens naast?" vroeg hij haar en glimlachte.

merc

Onderwerp: Re: Little clouds in the air [Antpaw]