Time for glands

Iedereen is welkom, inkom post
Twee donker amberkleurige ogen keken geniepig rond, in de duisternis van de schaduw, in de Apprentice den. Een cyperse vacht bewoog geruisloos, toen de jonge poes op stond. Haar ogen flitste heen en weer, kijkend wie er was, het was al ochtend en zij moest ook maar gaan opstaan. Hookpaw stond zuchtend op, boos dat zij niet door een mentor was opgehaald, ze had er geen. Zonnestralen kwamen haar niet tegen te moet, toen de poes naar buiten ging, grijze wolken dreven voor de zon, regen dus. Haar lange nagels haakte ze in het zand, terwijl ze het kamp rond keek, ze had weer eens zin in lekker arrogant. Misschien die vroege kits daar? Er speelde twee kits voor de Nursey, altijd een gemakkelijk doelwit, maar je moest uitkijken voor hun mammie,s. Hookpaw stond op en liep naar de kits toe, eerst hadden die niks door, maar opeens wel. De twee stopte met stoeien en keken Hookpaw,s kant op uit. Het katertje begon te stotteren, terwijl de twee kits naar achteren gingen, andere katten keken toe, maar ze konden nog niks doen. Hookpaw moest nog beginnen. Haar oren ging plat liggen, terwijl ze naar Hailkit, de kater, luisterde. ''Goede..Goedemo..Morgen, Ho..Hookp..a..w'' kwam er met moeite om. ''Goedemorgen Hailkit,goedemorgen Streamkit''begroette Hookpaw terug, even leek alsof ze niks deed en er gingen katten weg, opgelucht, maar opeens. ''Jullie worden later toch grote Warriors?'' vroeg ze, maar ze meende het duidelijk niet, Streamkit knikte aarzelend. ''Mooi, maar een ding, kennen jullie het verhaal van de moordlustige vos al?' de twee schudde hun kopjes en Hookpaw keek bedenkelijk, ''Dacht ik al, luister maar'' De kits durfde niet weg en vreemd genoeg greep er niemand in. ''In de Hoogras Velden leeft een grote geheimzinnige vos, je ziet hem niet en ruikt hem niet, maar hij is er wel. Grote slachttanden en grote nagels'' ze liet haar tanden en abnormale nagels zien. ''Hij vermoord zo af en toe katten, al lang heeft hij dat niet meer gedaan, maar hij vermoord alleen de ijdele en zelfingenomen krijgers, niemand weet waarom'' ze keek de twee aan, die keken terug met grote en bange ogen, ''Ik ben zelfingenomen'' ja, dat gaf ze toe, ''Maar niet ijdel, dus mij laat hij met rust'' Ze glimlachte vals en duwde een kit om, daarna ging ze weg, de bange kits achterlatend. ''Dat ze geloven in zo dom onzin verhaaltje, ha, wat een stelletje sukkels'' zei ze fluisterend tegen zich zelf, daarna keek ze op, boze, maar ook geschrokken katten keken haar aan. ''De show is voorbij! Ga weg! Ksst!'' snauwde ze en ging de Apprentice den weer in, dat wou ze tenminste, maar ze voelde dat er iemand achter haar stond. Met een ruk draaide ze zich om, ''Wat mot je?!'' schreeuwde ze tegen de andere kat, het kon haar niks schelen. De ongure wind dreef door haar vacht, terwijl ze de andere kat aankeek.

Wildpaw kwam net terug van hem jacht toen hij een poes bij de kittens zag, zo te merken waren de kittens bang en de jonge kater legde zijn prooi bij de andere dode dieren en ging een eindje vandaan zitten luisteren naar wat de poes verteld, vaag herkende de kater hookpaw een Apprentice nieuwsgierig luisterde Wildpaw wat ze vertelde aan de kittens 'In de Hoogras Velden leeft een grote geheimzinnige vos, je ziet hem niet en ruikt hem niet, maar hij is er wel. Grote slachttanden en grote nagels'' ze liet haar tanden en abnormale nagels zien. ''Hij vermoord zo af en toe katten, al lang heeft hij dat niet meer gedaan, maar hij vermoord alleen de ijdele en zelfingenomen krijgers, niemand weet waarom'' De kater lachte in zic zelf, ze was de arme kittens an het pesten. Wildpaw begon zijn borst schoon te maken omdat de verhaal hem verder niet interesseerde, toen hij merkte dat de poes de Apprentice hol binnen ging stond hij op en liep haar achter na, Hookpaw draaide zich met een ruk om en De kater keek met izjn groene ogen echt in die van haar ''Wat mot je?!'' schreeuwde ze en Wildpaw ging zitten en keek haar kalm aan 'Zo dapper van je om kittens bang te maken maar durf je niet tegen iemand van je eigen leeftijd op te menen en hem bang maken.' zei hij uitdagend en keek met glinsterende ogen naar de poes.

het was de gevlekte Wildpaw, 'Zo dapper van je om kittens bang te maken maar durf je niet tegen iemand van je eigen leeftijd op te menen en hem bang maken.'zei de kater uitdagend, Hookpaw keek hem aan, "Natuurlijk wel! Jij bijvoorbeeld'' snauwde ze en ze ging in vechthouding, terwijl ze naar hem toe ging. "Sukkel"schold ze hem uit en sprong, de twee rolde al vlug over de grond, Hookpaw plantte haar nagels in zijn vel en beet hem flink, ze liet geen bloed stromen, hoewel ze er wel naar verlangde. De katten zagen het als gewoon stoeien en deden niks. Hookpaw genoot, ondanks zij ook niet heel bleef. Opeens gebeurde er iets, per ongeluk kwamen ze tegen een andere Apprentice aan, die schreeuwde van schrik en pijn, Hookpaw schrok en liet los. Ze viel op de grond, trillend en hijgend, soms schokte ze. Ze was ergens anders, ze had niks door, katten kregen het door en gingen bezorgt naar haar toe. De aanval was dit keer best wel groot, Hookpaw ging meer schokken en lag opeens stil, was het over? Nee, ze was nog steeds in de aanval, haar lijf maakte kleine schokjes. Niemand zal weten wanneer ze er weer was.

(Kort)

"Natuurlijk wel! Jij bijvoorbeeld'' snauwde ze en ze ging in vechthouding, terwijl ze naar hem toe ging. "Sukkel" Wildpaw ging zelf in de aanvals houding staan en voelde hoe de peos op hem sprong en samen rolde ze over de grond, Wildpaw voelde haar nagels in zijn vacht en automatisch waren zijn nagels er ook uit, hij aanvaalde niet heel hard zo dat er geen bloed stroomde. Wildpaw vond dit ontzettend fijn om met iemand te vechten zijn tactieken die hij van hem vader had gebruikte hij ook. hij was zo in het gevecht dat hij neit merkte dat er een andere Apprentice in de hol was die begon te schreeuwen van het pijn en hij voelde hoe Hookpaw hem losliet en zag hoe ze op de grond belande en bego nte trillen en hijgen soms maakte ze wat schok bewegingen. Van schrik bleef hij stom staan en keek naar wat er gebeurde, hij had gehoord dat ze een bijzondere ziekte had en het was neit de bedoeling dat ze het nu kreeg. Wildpaw ging op zijn mos liggen en keek naar de poes, hij wist niet wat hij moest doen. Hulpeloss keek hij toe en hoopte dat het met haar beter ging.

(flut)

Waarom hielp er niemand? Ze voelde zich zo moe, de aanval was al bijna voorbij, maar nu was ze zo zwak. Te zwak, dat wou ze niet! Ze keek om zich heen, geschokt, waarom nu? Waarom zij? Ze keek naar Wildpaw, die lag op zijn mos, een boze blik, maar dat lukte niet. Zo moe. Hookpaw stond op, duizelig en keek naar Wildpaw, ''Sukkel'' het kwam er fluisterend uit en ze wankelde weg, maar al vlug viel ze neer, diep in slaap. Een droom overviel haar, een nachtmerrie.

''Wat gebeurd er?'' ze hoorde de stem van haar bezorgde moeder, maar zo ver weg en het drong niet door haar heen. Ze was ergens anders en het was daar koud en warm tegelijk. Ze wou weg hier, wat? Iets wat ijskoud was ging door haar lichaam, de poes opende haar ogen weer. Moe, maar verbaasd. Waar was ze? Leopardstrike en Flowereye stonden over haar heen gebogen, Flowereye was haar moeder, ze zag er bezorgt uit. Leopardstrike bekeek haar, ''Ze heeft de zeldzame ziekte, maar weinig katten hebben dit. Ze zal aanvallen krijgen, maar waar door moet onderzocht worden'' hij knikte en verdween weer, in de Nursey keek iedereen naar Hookkit en toen voelde ze iets opborrelen, ''Ga weg, laat me met rust'' wankelend stond ze op en ging wat verder naar achteren, vanaf toen was haar leven veranderd

Hookpaw opende haar ogen weer, ze had niet lang geslapen, maar zou dat ook niet willen. Ze keek om zich heen, naar Wildpaw. Hookpaw stond op, nog een beetje wankelend, maar wakker. Misschien kon ze iets gaan vangen, maar ze mocht niet alleen het kamp uit. Stom. Maar nu waren te veel katten nog in het kamp, om ongemerkt het kamp uit te glippen. Maar ze kon ook niet zomaar op een Warrior aflopen, wel? Wildpaw, hij kon meegaan, maar als ze een aanval kreeg moest hij wel iets meer doen dan dit. Ze wou het eigenlijk niet en voelde zich stom, toch vroeg ze het, "Wildpaw, ik wil jagen, maar mag niet alleen het kamp uit. Zal jij met mij mee willen?'' het kwam er wat gek uit, alsof er iets vast zat in haar keel. ''Als ik weer zo aanval krijg, moet je kijken hoe ernstig het is. Bij erge gevallen moet je Warrior zoeken of het liefst de Medicine Cat'' legde ze uit, voor het geval als hij ja zei. Maar het was nog steeds heel stom en ze was echt niet van plan om de hele tijd netjes bij hem te gaan lopen.

Wildpaw was zelf in half in slaap gevallen.
Zijn moeder was aan het praten met een medicijn kat, de kleine Wildkit was half inslaap maar toch hoorde hij alles wat er gezegd werd. Het was een zware dag vandaag Hookkit was flauwgevallen en bleek een ernstige ziekte te hebben en nu was zijn moeder over hem aan het praten het blijkt dat hij een lapjes kater is en dat komt niet vaak voor maar als dat komt betekend het dat hij onvruchtbaar is, dat zijn alle lapjeskaters die zijn geboren.
Wildpaw Deed zijn ogen open en keek de poes aan die an het praten was "Wildpaw, ik wil jagen, maar mag niet alleen het kamp uit. Zal jij met mij mee willen?'' De jonge kater keek met een schuine kop naar Hookpaw ''Als ik weer zo aanval krijg, moet je kijken hoe ernstig het is. Bij erge gevallen moet je Warrior zoeken of het liefst de Medicine Cat'' Even knikte Wildpaw vaag dat zij hem vroeg 'eeh is goed Hookpaw ik kan ook wel wat actie gebruiken.' Zei hij slapend en stond op, het zou goed doen om zelf zijn spieren los te maken en wat rennen ook al moest hij wel op Hookpaw letten, dat zou hij doen alleen hij zou wel haar in de oog houden maar niet super goed.

(flut)