Ein

Onderwerp: Ein zo 9 feb 2020 - 21:48

Normaal zou hij nooit wat stiekems doen. Maar hij had even de behoefte om iets te doen wat niet mocht. Om stoer te zijn net als alle andere en om actie te ondernemen. Misschien ook omdat hij weer het gevoel had gekregen dat hij zou gaan huilen als hij zijn mond opentrok, dus hij had het niet gedruft om een guard te vragen om met hem mee te gaan. Stilletjes zoals hij kon zijn was hij de grot uit geslopen en was maar gaan dwalen in het gebied. Je kon nooit dwalen als een Prey hunter to be. Altijd was je wel met iemand anders die je de weg wees, die je vertelde waar je heen moest. Je had altijd een eindbestemming, wanneer je dwaalde niet. Dan was het nooit afgelopen. Eigenlijk had hij er al meteen spijt van gehad toen hij weg was gelopen, maar de nieuwe angst om betrapt of gepakt te worden had ertoe geleid dat hij maar was doorgegaan en niet meteen was teruggekeerd. Daarbij had hij nu ook de tijd om werkelijk te doen waar hele deze situatie om ging; alleen te zijn en echt te zijn. Zonder dwingende ogen die dingen van hem verwachtte liet hij zijn schouders zakken en begon hij te huilen. Zichtbaar verdrietig en in rouw, iets wat hij thuis nooit zou kunnen zijn. Want daar moest je sterk zijn. Maar hij wilde niet sterk zijn. Niet nu. Hij wilde even niet liegen tegen zichzelf. Zijn pootjes hadden hem uiteindelijk naar een nieuwe grot gebracht, een die hij niet kende en ook niet herkende in zijn moment van verdrietigheid. Aangezien het buiten al langzaam was begonnen met regenen vond hij dit een goede plek om even uit te rusten en zijn tijd uit te zitten. Voorzichtig klom hij op een van de rotsen in de ingang en krulde zichzelf klein op. Zijn gedachtes dwaalde meteen weer weg naar alle gebeurtenissen van de laatste tijd. En hij wenste dat alles weer gewoon zoals eerst kon zijn. Zoals normaal.

+ Fox

Onderwerp: Re: Ein za 18 apr 2020 - 0:03

Is it fun to watch me burn
¿

Hij was die ochtend vroeg uit de grot gegaan om andere dingen te gaan doen. Jagen, beetje relaxen.. noem het maar op. Hij zag het niet zitten om in de grot te blijven zitten waar al die buitenstaanders waren. Waar hij steeds maar weer geïrriteerd raakte en zijn rug weer moest toekeren naar de katten die nu ook in de tribe erbij waren gekomen. Waarom zou hij aandacht aan ze besteden? Het was al genoeg dat ze waren geaccepteerd, maar dat betekende niet dat hij aardig tegen ze moest doen. Hij was liever alleen, of in goed gezelschap. Al was goed gezelschap lastig te vinden in de tribe. Maar goed, zolang hij lekker bezig kon zijn en in de avond terug kon gaan naar zijn warme nest, was hij meer dan tevreden met zichzelf. Druppels begonnen door de bomen heen op zijn neus te vallen, waardoor hij even vies omhoog keek. Bah, hij had toch helemaal geen zin om door de regen heen te gaan lopen. En de enige schuilplek was... ugh, de grot van de clans. Voorheen was het gewoon een grot geweest. Gewoon iets waar hij even kon schuilen, waar het oké was. Maar nu was het de grot van de clans geweest en dat was niet oké. Maar goed, dat nog liever dan dat hij nat zou gaan worden he? Hij liep met gehaaste pas sneller naar de grot, terwijl de regen langzaam aan steeds harder en meer naar beneden begonnen te vallen. Net op tijd was hij binnen, want toen begon het te storten. Opgelucht haalde hij even adem, tot de bekende geur van Spark zijn neus in gleed. Eerst wilde hij heel blij doen en zijn jonge neefje begroeten, tot hij de jonge kater zag zitten. Dat was niet de Spark die hij kende. En wat deed hij hier alleen? "Spark?" begon hij zachtjes en voorzichtig terwijl hij even met zijn ambere ogen bezorgd naar de jonge kater keek. "Is alles oké?" vroeg hij vervolgens bezorgd aan de kater. Hij zag er niet oké uit. Dat was iets wat hij zeker wel kon concluderen.

Ɓσ