Life isn't promised to us

Onderwerp: Life isn't promised to us vr 17 jan 2020 - 23:51

Life isn't promised to us.
We are blessed everyday
by simply being able
to wake up in the morning.

Daisy had niet echt een biologisch ritme, wat waarschijnlijk ook kwam doordat niemand haar echt een schema oplegde. Ze ging slapen wanneer ze wou en stond op wanneer ze wou, en er was niemand die daar iets op tegenhad. Vandaag was ze zeer vroeg wakker geworden, en dus had ze iets moeten bedenken om zich mee bezig te houden tot de anderen wakker werden. Gelukkig was Daisy wel creatief, ook al was ze dan niet de slimste. En ze was daarbij ook snel geamuseerd. Vandaag had ze besloten dat ze wou proberen een koprol te doen; alleen wou het niet echt lukken. De lichtgekleurde kitten lanceerde zich opnieuw naar voren, rolde wel tot op haar rug maar kwam daar tot stilstand. Ze had simpelweg niet genoeg snelheid; maar die link legde Daisy niet. Daarom krabbelde ze gewoon recht en probeerde ze exact hetzelfde opnieuw, zoals ze al honderd keer gedaan had; en elke keer met exact hetzelfde resultaat, natuurlijk. Maar de kitten was er elke keer weer van overtuigd dat dit de juiste zou zijn!

+Ridge eerdt

Kinderen waren toch ook een lachertje hé. Ridge was al een tijdje rustig zijn prooi aan het eten en keek nu ook al eventjes toe hoe de kitten keer op keer een koprol probeerde te doen. Het lukte niet echt, maar ze bleef het wel telkens proberen op dezelfde manier. Doorzettingsvermogen had ze zeker, maar hersenen? Daar was hij nog niet over uit. Ridge besloot de kit maar even te helpen toen hij klaar was met eten. Daisy was namelijk een gevalletje zielig, want ze had geen ouders meer. Hij ook niet, dus konden ze daar over bonden. "Daisy! Prinsesje," humde hij vrolijk en keek haar vriendelijk aan. "Kijk en leer van de koprol kampioen," hij maakte een diepe buiging voor de eervolle prinses en nam toen een klein loopje, waarbij hij -bijna- soepel een koprol maakte. Zijn lichaam was wat lang en een beetje te groot voor dit soort grapjes, maar het lukte! Wat verbouwereerd kwam hij weer overeind, zijn vacht piekte allerlei kanten op maar de grijns lag groot op zijn snuit. "Tadaa! Gewoon een beetje vaart maken, dan kan jij het ook,"