[01/01/2020] Ceremonie Windclan

Amberstorm moest toegeven dat ze relatief nerveus was, al wist ze ook dat dat misschien een beetje een rare reactie was. Op zich was er niets aan, toch? Ze moest gewoon de high rock op, de clan toespreken, wat kittens apprentice maken en wat apprentices warrior en dan was het weer gefixt. En toch was het anders dan de andere taken die ze als deputy al had moeten uitvoeren. Het voelde echter, op een manier, en minder alsof ze slechts een invaller was voor Sabrefur. De slanke kattin slikte haar angst weg, rechtte haar rug en sprong soepel de high rock op. Even was ze stil, keek ze enkel neer op de clan - een raar gevoel, eigenlijk. Ze voelde zich dichter bij Starclan op deze rots, en ergens voelde het alsof ze Starclan besmette door hier te staan. Maar Amberstorm was geen opgever, ze was vastberaden om Windclan beter te maken en dus moest ze hier ook doorheen.

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een ceremonie!", galmde haar stem door het camp, en enkel iemand die haar héél goed kende zou de lichte trilling erin kunnen horen. Uiterlijk was ze nog steeds even sterk, zonder barsten, onaanraakbaar. Even wachtte ze tot de katten zich om haar heen verzameld had, alvorens ze hen aansprak. "Allereerst ben ik blij te mogen aankondigen dat Talonpaw zijn opleiding tot tunneler met succes afgerond heeft en klaar is om zich bij de warriors te voegen. Talonpaw, kom maar naar voren." Ze keek neer op de kater toen die naar de rots stapte. Het was altijd een mooi moment wanneer een nieuwe warrior ingehuldigd werd, en de nervositeit ebde weg terwijl een warm gevoel haar in zijn greep nam. Dit was waarschijnlijk één van de mooiere momenten van de rang - plots voelde Starclan niet langer meer als een druk op haar schouders, maar als vleugels die haar de kracht gaven om de veelbelovende jongeman zijn nieuwe naam te geven. "Talonpaw, beloof jij om Windclan en de warriorcode met je leven te verdedigen?" En nadat de apprentice dat bevestigd had, was het tijd om hem zijn nieuwe naam te geven. "Dan zal jij vanaf vandaag de naam Talonflame dragen. May Starclan be with you." De clan riep zijn nieuwe naam in koor - een enorm trots moment voor iedere jonge warrior. Vannacht zou een zware nacht worden voor hem, terwijl hij zijn vigil zat.

Toen de clan weer tot rust gekomen was, ging Amberstorm verder. "Leafbare is weer aangebroken. Dankzij de kou en de gure wind wordt prooi schaarser. Ik wil daarom iedereen vragen om extra zijn best te doen om ervoor te zorgen dat iedereen - en de queens, kittens en elders in het bijzonder - niets te kort komt." Haar groene ogen gleden over de menigte, haar blik bijna uitdagend. Ze zou geen luiaards tolereren.

"Daarom ben ik ook blij dat we weer een aantal nieuwe apprentices hebben. Ten eerste hebben we twee kittens die opgeleid zullen worden tot moor runner. Erminekit en Whitekit, kom naar voren." Even hield ze een momentje pauze, toekijkend hoe ze hun weg naar voren baanden. "Erminekit, jij zal vanaf nu Erminepaw heten en opgeleid worden door Breezesong, die jou al haar kennis bij zal brengen. En Whitekit, jij zal de naam Whitepaw dragen en getraind worden door Stagstorm." Erminepaw had iets van een stoornis, dus hadden ze besloten om hem Breezesong te geven als mentor. De warrior was geen young warrior meer en had genoeg ervaring met apprentices om die extra uitdaging wel aan te kunnen. Daarna hield ze even stil, om de mentor-apprentice koppels de tijd te geven hun neusjes tegen elkaar te duwen en om de clan tijd te geven de nieuwe namen te scanderen.

"Daarnaast hebben we ook twee kittens die als tunneler opgeleid zullen worden. Annuletkit en Ashkit mogen naar voren komen. Annuletkit, jij heet nu Annuletpaw en je zal opgeleid worden door Hareleg (NPC)." Even keek ze het zielige driepotige ding aan - Starclan zou maar weten of het überhaupt nut had hem een mentor toe te wijzen, maar ze konden maar proberen. De tweede kitten die tot tunneler opgeleid werd, was daarentegen wel veelbelovend, als dochter van Oceanstar. "Ashkit, jouw nieuwe naam is Ashpaw en Bearclaw zal jou opleiden." Wederom liet ze een momentje voor de mentoren en apprentices en de inwijding van de nieuwe namen.

"Verder zijn er twee apprentices wiens mentor aangegeven heeft niet langer meer hun opleiding te kunnen voorzien. Wrenpaw en Skunkpaw, kom naar voren." Dit was een minder aangenaam deel van de ceremonie. Mentoren konden om zeer verscheidene redenen aangeven dat ze de training niet langer meer op konden volgen - maar het betekende altijd meer werk voor de rest van de clan, en was bovendien nooit aangenaam voor de apprentices. Het alternatief was natuurlijk niet veel beter, en dus moest het gebeuren. "Wrenpaw, jij zal vanaf vandaag verder tot moor runner getraind worden door Undersea. Skunkpaw, Doetuft zal jou verder tot Tunneler opleiden."

"Tenslotte heb ik nog een mededeling. Stallionstar en ik hebben gemerkt dat niet elke warrior de warriorcode even goed kent. We verwachten dat iedereen niet enkel de code kent, maar er ook naar leeft. Daar hoort ook bij dat je luistert naar wie hoger in rang is. Heb respect voor de senior warriors en de leider. De laatste manen is Windclan laks geweest, maar die tijd is voorbij. We moeten ons als één geheel profileren en onderlinge ruzies horen daar niét bij." Ze bekeek elk van haar medeclangenoten uitdrukkelijk. Deze mededeling was voor iedereen bedoeld - want degenen die effectief niet tegenstribbelden als hen iets gezegd werd, waren in de minderheid. Ze wist dat ze daar soms ook zelf bij kon horen, of althans bij gehoord had. Maar ze zou ervoor zorgen dat dat stopte. Ze zou Windclan niet uiteen laten vallen.

"Dan is hierbij deze ceremonie afgesloten." En met die woorden sprong ze de high rock af, haar hart nog kloppend in haar keel. Ze was blij dat het goed gegaan was, maar ook dat ze er nu vanaf was.

Lijstje:

Breezesong ging voor de rots zitten, maar natuurlijk niet zo dichtbij dat haar nek er aan ging. Ze sloeg haar staart netjes over haar pootjes. Amberstorm gaf vandaag zo te zien de Ceremonie, wat ze helemaal prima vond. Ze was benieuwd wat voor interessants er dit keer allemaal ging gebeuren.
Het begon goed, de Apprentice Talonpaw kreeg de Warrior naam Talonflame. Net zoals de rest riep ze zijn naam enthousiast mee. Ze vond het altijd leuk als Apprentices hun Warrior namen ontvingen. Ze wist nog hoe trots ze was toen ze de hare ontving.
Amberstorm vervolgde de Ceremonie met de mededeling om extra op te letten voor het jagen. Vanzelfsprekend, maar wel goed dat ze er nog wat extra aandacht aan schonk. Daar verdiende ze wel een pluspuntje mee bij Breezesong.
Daarna waren de kittens aan de beurt die hun Apprentice naam zouden ontvangen vandaag. Het waren er een hele hoop en de poes vroeg zich af wie de mentoren zouden worden dit keer. Ze trok even met haar oortjes toen haar naam genoemd werd. Zij zou de mentor worden van Erminepaw. Ze kende de gloednieuwe Apprentice niet zo goed, maar daar zou nu natuurlijk verandering in komen. Natuurlijk wist ze wel dat hij een stoornis had, maar wat precies daar moest ze zelf nog achter komen. Ze kwam naar voren en drukte haar neusje tegen de zijne aan. De rest van de Apprentices kregen ook hun mentoren toegewezen.
Net toen Breezesong Erminepaw wilde opzoeken had de Deputy nog een laatste mededeling. Breeze luisterde even aandachtig en knikte. Daar was ze het volkomen mee eens. Het moest is afgelopen zijn met al dat gekibbel onderling. Af en toe een ruzietje kwam heus wel een keer voor, maar dit ging al veel te lang door. Maar het was nu niet het moment om daar aandacht aan te besteden, want ze had een Apprentice om op te leiden.
Breezesong draaide naar de jonge kater toe. 'Zullen we gelijk beginnen?'

@Erminepaw

Een tijdje geleden had ze nog gedacht dat ze deze ceremonie mee zou maken in Thunderclan, maar het was allemaal anders gelopen. Haar moeder had haar aan haar vader gegeven, wat inhield dat ze Windclan was nu en ook niet meer terug kon nu dat ze haar apprentice ceremonie zou krijgen. Ergens miste ze haar moeder wel, maar misschien zou ze haar en haar zusje weer kunnen zien nu dat ze een apprentice werd. Ze had geen idee wie ze als mentor wilde hebben, want ze kende ze allemaal nog niet echt goed. Ze wachtte dan ook geduldig tot haar naam genoemd werd en stapte naar voren toe om haar neus tegen die van haar mentor te drukken. Stagstorm was zijn naam, dus dat zou ze moeten onthouden. Ze ging weer op haar plek zitten om naar de rest van de ceremonie te luisteren. Eenmaal deze voorbij was ging ze op zoek naar waar haar mentor gebleven was.

Om heel eerlijk te zijn kon de ceremonie haar niets schelen. Maar ja, ze was oud genoeg om haar eigen prooi te vangen, niet? Dus werd er verwacht dat ze erbij zou zijn. De woorden waren hetzelfde als altijd. Een nieuwe warrior - Crowcall kon het niet over haar hart verkrijgen om mee te juichen - en daarna een mededeling over leafbare en hoe ze allemaal goed hun best moesten doen. Het was net als bij de Sharing Tongues, dacht ze. Surreëel. Hoe er niets veranderde, hoe ze sinds haar kittentijd al deze zelfde woorden hoorde, hoe het allemaal hetzelfde bleef. Eeuwig. Voor sommige katten was het een troost, een houvast, hoe tradities bleven bestaan, hoe er altijd iets van de normale orde bleef bestaan. Voor Crowcall voelde het alsof er met haar werd gespot. Kijk dan, zeiden die tradities, kijk dan hoe je leven instort en wij in stand blijven. Wij zijn eeuwig. Jij bent niets. Haar gezicht vertrok toen Bearclaw een apprentice toegewezen kreeg. De zoveelste klap. Arme Ashpaw. Bij de mededeling waarmee Amberstorm de ceremonie afsloot, schoot Crowcalls blik omhoog, onverhulde haat in haar blik. Ze zei niets. Niet met Bearclaw in de buurt. Hij was degene die een clangenoot had aangevallen, maar deze mededeling was zeker niet aan hem gericht, wel? Dit was voor haar, ook al keek Amberstorm dan de hele clan rond. Crowcall sloeg haar ogen neer, Amberstorms woorden nagalmend in haar hoofd als een dreigement. Ze voelde zich beklemd. Haar kaken gespannen op elkaar gedrukt stond ze op om het kamp te verlaten. Misschien kon ze in de tunnels wat rust terugvinden.

Breezesong was zeker verbaasd geweest toen het witte katertje naar achter had gestapt toen ze elkaars neusjes moesten aanraken. Maar ze hadden door gemoeten met de Ceremonie, en ze had al gezien dat hij wat twijfelend was geweest, dus ze nam het hem niet kwalijk. Ze wist niet veel over Erminepaw, maar wel dat er iets was. Hij was niet als de meeste andere katten, maar dat vond ze geen probleem.
Toen de Ceremonie ten einde was gekomen had ze hem gevraagd of hij al gelijk wilde beginnen. Ze had verwacht van wel, hij had inmiddels al wel genoeg tijd gehad om het allemaal te kunnen verwerken toch? En de meeste gloednieuwe Apprentices stonden te springen om al op pad te gaan, eindelijk het kamp uit. Maar Erminepaw niet. Hij bleef stil. Breezesong keek hem enigszins verbaasd aan, maar gaf hem de tijd om te antwoorden.
'Kunt u me een explicatie geven waarom.' En dat, dat had ze niet verwacht. Ze was even van haar stuk, maar glimlachte toen warm naar hem. Ze wilde hem gelijk al het gevoel geven dat hij van haar niks te vrezen had.
'Zodat ik je kan leren om een Warrior te worden, Erminepaw,' antwoordde ze met een zachte stem. 'Heb je daar al zin in, om Warrior te worden?'