high in the sky

Met een iets boze blik keek hij omhoog naar de boom waar hij nu voor stond. Hij had deze boom uitgekozen. Niet te hoog, niet te laag. Ravenpaw had de verhalen gehoord over SkyClan katten die in bomen hadden gewoond. Warriors die goed waren in het vechten en besluipen door de bomen. Zelf had hij nog nooit echt een boom beklommen. Hij stapte een stuk weg van de boom, een aantal vossenlengtes. Hij zou toch iets van snelheid moeten hebben wou hij de eerste tak bereiken. De kater zette zich af tegen de grond en voordat hij het wist sloeg hij zijn voorpoten om de boom heen en zette zich af met zijn achterpoten om omhoog te komen. Het lukte voor een paar meters voordat hij zich van de boom af lanceerde en weer op grond kwam. Hij kwam steeds net niet hoog genoeg. Hmm.. meer snelheid misschien?

& Seaweedpaw

Hij had dan eindelijk, maar dan ook eindelijk, een nieuwe mentor gekregen, maar hij moest hem wel delen met een kersverse apprentice. Hij twijfelde dan ook of er wel een vaart achter zijn eigen training zou worden gezet zodat hij nog een beetje optijd warrior kon worden. Hij was er vandaag ook al weer alleen op uitgestuurd en ergens vroeg hij zich misschien een tikkeltje bitter af of zijn nieuwe mentor met de jongere apprentice er opuit was gegaan voor een trainingssessie. Dat verdween echter toen hij het kleintje, Ravenpaw was het, een boom zag proberen te beklimmen. Hij was dus niet de enigste die vandaag geen training had. Hij liep stilletjes op Ravenpaw af, die nu al weer op de grond landde. "Dat gaat je nooit lukken zonder training en dat is meer de soort training die je in ThundeClan zult krijgen. Misschien kun je daar een apprentice bevrienden." Stelde hij voor, misschien lichtelijk sarcastisch, maar dat was meer om het feit dat hij een ThunderClanner zou moeten vinden daarvoor. Hij had immers nog niets tegen de jongere apprentice onder de boom.

Toen hij met zijn poten weer op de zachte bosgrond landde hoorde hij achter zich iemand. Vlug draaide Ravenpaw zich om en zag daar Seaweedpaw staan. Die maakte een sneer naar hem, waarschijnlijk doelend op het feit dat hij probeerde in een boom te klimmen. Dat hij een ThunderClan apprentice moest vragen om hem dat te leren. "Misschien doe ik dat wel, als ik word uitgekozen om naar de Gathering te gaan binnenkort." kaatste hij terug. Hij was niet boos op Seaweedpaw, maar vond zijn opmerking over het feit dat hij dan maar een ThunderClan apprentice moest zoeken niet op zijn plaats. "Ik denk dat het goed is om dingen te leren van andere clans. Een ShadowClanner uit de bomen ziet niemand ooit aankomen." merkte hij op tegen zijn mede-leerling. Toen werd hij nieuwsgierig. "Wat weet jij al? Heeft je vorige mentor al veel dingen geleerd?" vroeg hij toen aan Seaweedpaw met enige nieuwsgierigheid.

Ravenpaw leek niet erg kwaad om zijn opmerking, maar hij kaatste wel terug dat hij misschien inderdaad wel hulp zou vragen aan een ThunderClan apprentice als hij zou worden uitgekozen om naar de gathering te gaan. Whatever. Je mocht wel vrienden zijn met katten buiten je clan, maar hij dacht niet dat een apprentice hem veel kon helpen zonder het te laten zien en om nou tijdens een gathering in de bomen te klimmen...Nee, daar had je wel wat beters te doen. "Je ziet maar," reageerde Seaweedpaw dan ook met een schouderophaal. Het deed hem niet vreslijk veel als Ravenpaw een vriend in ThunderClan zou maken, hij zou toch loyaal aan zijn clan moeten blijven. Toch, toen hij begon te praten over dat het goed was om dingen te leren die je clan je normaal niet zou leren en dat niemand een ShadowClanner in de bomen verwachtte kon hij het niet ontkennen. Toch, de bomen op hun territorium waren nou niet echt om in te klimmen. "Okay ja, je hebt een punt, maar deze bomen zijn niet echt gemaakt om in te klimmen, dan kun je er beter een uitzoeken met veel takken," vertelde hij het katertje, wat hem daarna vroeg of zijn oude mentor al veel had geleerd. Nee, dat had hij niet. Zijn vorrige mentor had zijn taken om Seaweedpaw op te leiden tot een warrior redelijk verslonst, zonder een reden, waardoor hij nu waarschijnlijk langer een apprentice was. Tenminste, als zijn training nu op normale snelheid zou verlopen dan, met veel vaart was het misschien nog te redden. "Niet superveel, hoe ik moet jagen en wat vechttechnieken, maar hij was niet echt een goede mentor," reageerde hij op nonchalante toon. Hij zou die fouten hem niet laten raken, hij zou laten zien dat hij niet lui was en hij wel had willen trainen. "En jij? Heb jij al een training gehad of ben je in je eentje op pad gegaan?" Vroeg hij met een lichtelijke toon van intresse in zijn stem. Als hij dagen met hem door moet brengen, dan kon hij hem net zo goed een beetje leren kennen.