madame deficit

Onderwerp: madame deficit za 18 apr 2020 - 23:25

Adem in

Neem langzaam de lucht in je op, voel de koude ochtend lucht door je hele lichaam gaan. Laat het je opzwellen, totdat je vol zit. Totdat de maat bijna overloopt

En adem uit

Laat alles uit je lopen, blaas alles uit je lichaam. En voel je voor even, voor een paar seconde. Leeg, leeg van alles dat in je zat. Leeg van alles dat zijn haken in je vlees wisten te krijgen. Leeg van de pijnlijke gedachtes. Leeg van de knagende emoties die aan je ziel vraten.
En herhaal

Brat gleed met haar blik langzaam over het gebied, het was stil. Enkel wat vogels en hun gezang was te horen, hun vreselijke gezang. Brat haatte, het ze verachtte het. Kon ze maar hun stembanden er uitrukken, zodat ze vooral tijd stil waren. En hun liedjes niet meer op andere konden afdwingen. Kon ze maar...De poes draaide haar hoofd toen een nieuwe geur haar neusgaten vulde. Het rook naar verse geur van de rivier. Die alles zou wegspoelen, al het vuile. Ja de rivier zou het schoon maken. Stabiel, of toch altijd aan het veranderen? Brat schudde met haar vacht en draaide met haar oren. Rustig wachtte ze op de kat die spoedig zou naderen. Hopend, dat hun stemmen gecombineerd het gekrijs van de vogels zou overstemmen.

Onderwerp: Re: madame deficit ma 20 apr 2020 - 23:14

Nog even en hij kon hier gewoon naar toe verhuizen. Wat precies hem naar deze plek had getrokken, nogmaals, wist hij echt niet. Toch liep hij hier weer, misschien ditmaal alleen. Enkel, al vlug werd het hem onduidelijk dat het weer niet zo was. Een stinkende geur, geen clankat. Hij had het niet vaak geroken, maar hij wist wel wat het was. Hoe durfde een Bloodclanner hier komen? Zijn vacht stond al flink overeind toen hij tevoorschijn kwam. Daar stond die achterbakse vuile Bloodclanner. Een poes, maar wat maakte dat uit. Littekens gaven aan dat ze al waarschijnlijk al flink gevochten had, maar ook hij had de tekens van gevechten overgehouden. "Hoe durf je hier te komen?''spuugde hij naar haar. Konden die katten van Bloodclan niet in hun eigen gebied blijven, als ze al zo nodig moesten bestaan. Zijn groene ogen brandden vol woede. Het was een vrije plek, maar hij hoefde geen Bloodclanner hier zien. Daarvoor was de plek te belangrijk.