Left

Onderwerp: Left ma 13 jan 2020 - 13:59

De Thunderclanner kwam net van een gesprek met Spark af, die haar prompt had doorverwezen naar ene Fern curled up underneath the sunset. Als ze haar zoon moest geloven was deze kat namelijk zijn beste vriendin, en heel aardig om mee te praten. Het was moeilijk om een band op de bouwen met de jongen als hij haar steeds zo wegstuurde, maar ze wist ook wel dat ze moeilijk haar aanwezigheid kon afdwingen. Misschien zou het helpen als ze een goede band kon vormen met de katten in zijn omgeving, zodat hij ook wat toleranter zou worden naar zijn eigen moeder. Ergens deed het haar zeer hoe de kater voor iedereen zo veel affectie leek te voelen behalve voor haar. Hoe ze hem voelde aanspannen als ze hem omhelsde en hoe hij haar toningen van liefde met een ijzige stilte onderging. Terwijl ze rond keek in de cave realiseerde ze dat ze jaloers was. Jaloers op Coyote waarvan Spark enkel te loven was, jaloers op Fox die zo veel liefde kreeg en jaloers op Fern enkel en alleen omdat haar kind wel met háár praatte. Maar veel liet ze niet kwijt van deze gevoelens, dit was iets voor haarzelf om op te lossen. Eindelijk leek de kattin de poes gevonden te hebben die de bengal had bedoeld. Ze was groot, pluizig en donker van kleur. Tevens de apprentice van Coyote, realiseerde ze toen ze dichterbij liep. "Hallo, Fern.. curled up underneath the sunset was het toch?" Wie had hier besloten dat namen een complete zin moesten zijn had echt te veel tijd om te verspillen. "Ik ben Baneflower, de moeder van Spark"

+ Fern