Admire

Onderwerp: Admire ma 13 jan 2020 - 14:07

Baneflower was blij toen ze de cave kon verlaten. Hoe meer ze van het berggebied had gezien hoe meer ze er naar hunkerde en verlangde. Ze kon niet ver erop uit trekken in haar eentje waardoor het enkel zijn mystieke aantrekkingskracht behield. Het was vooral het beeld geweest van de highlands dat haar laatste nachten had bezocht, een wonderlijk contrast van haar normaal constante nachtmerries. Tevreden en met een jonge nieuwsgierigheid volgde ze de katten in de groep, die hun begeleiden naar de plek waar ze zouden kunnen jagen. Het oogde dat er één cave guard was, een appren- to be, een prey hunter en dan zijzelf. Al kon ze deze katten geen enkel bij naam behoeden en had ze ook nog niet de mogelijkheid gekregen zichzelf voor te stellen. Het deerde haar niet, ze zou haar kans hiervoor nog wel krijgen. Voor nu keek ze in admiratie naar de omgeving die zowel vreemd als vertrouwt voelde. Ze was blij dat haar kind hier was opgegroeid. Dat hij nooit anders zou weten dan dat de wereld zo mooi is en dat hij tot zijn oude dagen in het geloof kon blijven dat het overal hetzelfde was. Zonder ooit het tegendeel te hoeven zien.

+ Wren

Onderwerp: Re: Admire di 14 jan 2020 - 20:09

Wren had mee gemogen op een patrouille. Ze hing een beetje aan de achterhoede, haar ogen op de hemel gericht. Want dat was haar nederige taakje, de prey-hunters veilig houden zodat zij lekker konden jagen. Maar de hemel was kalm en al snel was het gevlekte poesje verveeld. Ze deed haar taakje nog wel, enkele zoveel seconden keek ze even omhoog, om zich heen, om vervolgens weer aan te sluiten bij het groepje. Het was een vreemd groepje, want ze hadden één van de vreemdelingen mee. Het was de poes die Sparks moeder moest zijn en uit de clan kwam. Ze vond het maar vreemd. Waarom had ze Spark dan achter gelaten om zich later te bedenken en weer terug te komen? En nu moesten ze opeens allemaal haar weer met open armen ontvangen? Ze vond het maar een aparte kwestie. Misschien kon ze haar wel even aan de tand voelen, want ze staarde maar wat in de verte. Wren sprong dichterbij en ging naast de poes lopen. ‘Hoi!’ groette ze haar met een neppe glimlach. Ze kantelde haar kopje en vernauwde haar ogen. ‘Ik ben Wren,’ stelde zichzelf toen voor. ‘Cool hè, de bergen. Die hadden ze zeker niet waar jij vandaan komt.’ Haar brutale gezichtje ging naar de zwart-witte poes, terwijl ze zichzelf volledig onschuldig voor deed.

Onderwerp: Re: Admire vr 28 feb 2020 - 23:12

De omgeving had haar aandacht nog altijd aan een zijde draadje te pakken, waardoor de rest van haar gezelschap een beetje weg leek te vagen. Vooral op momenten zoals deze had ze het gevoel dat ze de tijd kreeg om in haar eigen gedachtes verzonken te raken. Al kwam dat vooral omdat ze het ongemakkelijk vond om klein praat aan te slaan met haar groepsgenoten. Wat waren de gespreksonderwerpen van bergkatten? Wie weet. Tegen de tijd dat je hun hele naam had uitgesproken was je vaak al wel uitgekletst. Toch leek een van de katten zelf op haar af te stappen. Een calico poesje, die haar heel uitgebreid begroette. Iets in haar onderbuik leek haar af te wijzen, maar dit kon ook een simpele afkeuring zijn naar gelukkigheid en enthousiasme. Ze liet er maar weinig van merken en gaf een simpele glimlach terug die misschien niet dezelfde energie droeg als die van de ander. “Aangenaam Wren, ik ben Baneflower” Hm, dit kleintje moest ongeveer de leeftijd zijn als haar zoon was. Misschien was het een van zijn vrienden, al kon ze dit moeilijk beoordelen. Hoe goed kende ze haar zoon nu? In die paar weken dat ze hier was? “Nee, bergen hadden we zeker niet. We hadden moeras, rivier, weide en bos, en natuurlijk de tweebeenplek. De bergen zijn in ieder geval wel het mooiste” Ze neeg haar kop iets, de herinnering van de clans maar naar vindende. “Jij bent een to-be toch? Waar leer je voor?”

Onderwerp: Re: Admire wo 4 maa 2020 - 16:50

Weer zo'n gekke naam. Wie heette nou weer Baneflower? Het was anders en daarom waren ze vreemd. Misschien een beetje eng. Maar Wren wist beter dan bang te zijn voor de clankatten. Over het algemeen waren ze aardig en dankbaar voor iets wat in het verleden was gebeurd. En deze Baneflower moest wel extra dankbaar zijn en op haar knieën zitten, want de tribe had al die manen háár kind verzorgd. Ze begon vervolgens te vertellen over haar oude thuis, die verschrikkelijk klonk. Ze begon al met moeras, yuk. En iets anders. ‘Twee-been?’ Zei ze dat nou echt. Wat waren dat. Hadden beesten twee benen? Ja, vogels... maar verder? Had ze ook zoiets als Eagle's Peaks? Het klonk allemaal zo vreemd en ver weg. Maar ze moest er maar mee dealen. De tribe leek inmiddels al een toevluchtsoord voor de buitenbeentjes uit de clan en vreemdelingen uit de buurt. En haar moeder moest maar oordelen of ze er bij zouden passen. En Baneflower... hoe konden ze nee zeggen tegen een moeder die bij haar kind wilde zijn? Opeens vroeg ze iets aan haar. Ze knikte instemmend. ‘Ik train als cave-guard. Day is mijn mentor,’ miauwde ze zakelijk. Day kon ze op het moment wel wurgen, dus haar trainingen gingen niet zoals ze had gehoopt. Uitjes zoals deze waren dan fantastisch om aan hem te ontsnappen en ze het één en ander van de andere cave-guards kon leren. Haar blik ging weer naar de zwart-witte poes. ‘Jij moet vast ook weer gaan trainen.. áls je wil blijven.’

Onderwerp: Re: Admire