Decisions for many (Clanmeeting)

If I look back
I am lost.

Diep zuchtte Butterstar terwijl ze haar kamp binnenliep. De terugweg had ze haar mond dicht gehouden, had er ook geen kat gesproken over haar woorden op de gathering, maar ze voelde de energie om haar heen als een kolkende rivier. Ze hadden het druk genoeg gehad met hun ogen open houden voor bloodclanners, maar nu ze veilig thuis waren wist er wat haar te wachten stond. Ze sprong bovenop haar rots en sloeg haar staart om haar poten. Normaal zou ze haar clan vanaf deze plek toespreken over de nieuwsfeitjes die op de gathering gedeeld waren aan de katten die thuis waren gebleven. Maar voor nu hielt ze haar mond, wachtend op de bom die op ontploffen stond.

Littlefish keek op toen haar clangenoten thuiskwamen van de gathering. Hm, was dat niet nogal vroeg? In ieder geval stond de jonge warrior op om zich voor de rots te zetten, waar Butterstar al op sprong. Maar hun leider bleef stil, en de gezichten van de thuiskomers waren niet zo vrolijk als gewoonlijk. Wat was er gebeurd? De blik in haar turquoise ogen was bezorgd terwijl ze om zich heen keek, wachtend tot iemand hen zou vertellen wat er aan de hand was. Ze had het gevoel dat ze iets heel belangrijks gemist had.

Reikhalzend keek Blueflower op toen ze het zachte gespetter hoorde in de rivier. Ze had lui op haar zij gelegen, een oog half toegeknepen en de ander gevestigd op een stel slapende kittens. Zodra ze Butterstar en de rest zag terugkeren stond ze geluidloos op en trippelde ze met een opgeheven staart naar haar clangenoten. Haar blauwe ogen waren al snel aangetrokken naar haar ruige, gestreepte mate. Snorrend duwde ze haar neus tegen de zijne aan. "Wat is er gebeurt? Ik heb de sfeer in al geen lange tijd zó gespannen gezien.." Sprak ze op zachte toon, oren iets naar achteren gedraaid en een bezorgde blik in haar ogen.

Tag: Appleseed

tag: Blueflower & Appleseed

he who lives without discipline dies without

honor.

De vier Moons oude kitten had zich in de afwezigheid van haar vader in de buurt van een van de achterblijvende Warriors opgekruld om te gaan slapen. Immers was ze nog licht herstellende van de withoest die ze iets minder dan een Moon ervoor had gehad. Het ging al klaarblijkelijk beter met de jonge kitten. Hoewel ze Ravenkit en Crabkit nog steeds miste, beide zouden rond de Apprentice leeftijd zijn. Immers waren ze ouder geweest dan Honorkit en haar nestgenootjes. De Gathering zorgde ervoor dat vele katten het kamp uit waren en samen kwamen met de andere Clans. Iets dat elke Moon gebeurde bij volle maan. Een belangrijke traditie, zover de jonge kitten had begrepen.

Met het bewegen van Blueflower opende de jonge kitten een slaperig oogje voordat ze onhandig overeind kwam en haar oppasser nieuwsgierig volgde. Met soepele passen trippelde de kitten achter de oudere en grotere kattin aan. Haar oortjes liet ze onhandig zakken toen ze de sfeer aanvoelde. Niemand leek vrolijk? Haar blauwe ogen gleden naar Appleseed en Blueflower die op dat moment in gesprek leken te zijn; voordat ze hen voorzichtig naderde en haar pootjes zachtjes op de staart van Blueflower zette. Butterstar zat stil op de hoge rots, kwam er een belangrijke mededeling? Iedereen was in orde, toch? In de hoop de spanning wat te breken trok de jonge kitten een gekke bek naar Appleseed; hoopvol dat de Warrior er wellicht een terug zou maken. In gedachten verzonken speelde de kitten voorzichtig met Blueflower's staart. Haar pootjes tikte er ritmisch tegen aan met haar nageltjes veilig ingetrokken.

spenny

Ze had samen liggen tongen met een van de katten die haar het tenminste niet met de rug aan keek als ze langs liep, maar daar was Aquamoon inmiddels zo aan gewend geraakt dat ze met haar tong nog uit haar mond half had hangen toen ze merkte dat Butterstar op de hoge steen sprong. Snel trok ze haar tong weer terug en sprong op. Er was iets gebeurd op de grote vergadering en dat zouden ze nu vast snel gaan vertellen. Aqua trippelde samen met haar vriendin naar de andere katten toe die zich aan het verzamelen waren. Nu wilde ze toch wel heel graag weten wat er loos was! Ze ging zitten naar Honerkit die er ook bij gekomen was en ze keek even naar hoe het kitten daar hoewel voorzichtig maar toch aan het spelen was. Daarna gleed haar blik weer naar Butterstar.
Tag: Honerkit en verder open.

Hij was de hele weg terug naar het kamp gespannen. Zijn helderblauwe ogen hadden een paniekerige glans. Hij moest zeker weten dat Shrimpkit en Hermitkit veilig waren. Hij moest zeker weten dat BloodClan niet ook nog zijn andere twee kittens meegenomen had. De geur van Sinclaw had hem compleet van slag gemaakt. Ze hadden ze niet gestolen toch? Ze hadden toch niet alle kittens uit het kamp nu meegenomen. Hij ontspande ietsje toen er geen gekke geuren rond het kamp hingen. Het rook er niet naar bloed, van de warriors die thuis waren gebleven. Hij volgde Butterstar het kamp binnen, maar ging niet bij de rest zitten. Hij wilde zichzelf er helemaal van verzekeren dat ze veilig waren, dat er niks met ze was gebeurd. Niet nog een keer, niet zoals Crabkit… Gehaast rende hij naar de nursery. “Shrimp, Hermit?” Riep hij zenuwachtig. De ontspanning die hij even gevoeld had was weer weg. Hij wilde ze in zijn poten sluiten, hij moest ze echt even met eigen ogen zien.

Ze wist dat er een Gathering plaatsvond vanavond. Het zou raar geweest zijn als ze dat niet wist. Vele van de katten waren weg, waaronder ook een paar Apprentices. Ze vond het wel spannend hoor, zeker toen ze te horen kreeg dat haar papa er ook heen zou gaan. Ze gingen praten met de andere Clans. Shrimpkit wilde graag dat haar papa weer bij haar kwam, zodat ze zich veilig zou voelen.
Ze was verteld dat de katten nog een tijdje weg zouden blijven, dus het geluid wat plots het kamp vulde deed haar haartjes overeind staan. Was het BloodClan?? Maar al snel kreeg ze door dat het de Clan was. Oh, papa zal er ook weer zijn nu! De kitten ging overeind staan en wilde het nest uit klimmen, toen haar papa gehaast de Nursery in kwam, roepend om haar en haar broers naam. Ze keek blij op, maar hij leek niet zo blij. Wat was er aan de hand?
'Papa?' vroeg ze twijfelend. 'Wat is er aan de hand?'

Zijn schouders ontspanden toen de stem van Shrimpkit de stilte verbrak. Hij liep naar haar toe en sloeg zijn staart om haar heen. Haar vertrouwde geur verjaagde de angst die hij de hele weg naar het kamp toe had gevoeld. “Er….” Zijn stem brak en hij moest even slikken om zijn stem terug te vinden. “Er werd een BloodClanner geroken tijdens de gathering. Ik was zo bang dat ze hier heen waren gekomen. Ik dacht dat ik jullie kwijt was…” Miauwde hij zijn stem trilde nog steeds. De hoe en de wat kwam vast nog wel. Het was de geur van Sinclaw geweest, een voormalig ShadowClanner, die de Clan had verraden en zich bij de Elite had gevoegd. Hij hoopte niet dat hij Shrimpkit nu bang maakte, maar ze had recht op de waarheid. Helemaal door alles wat er met Crabkit was gebeurd. Ze wisten inmiddels wat het allemaal te betekenen had, daar hoefde hij niet meer omheen te draaien.

Tag: Shrimpkit

Ze wist niet wat er aan de hand was, maar de spanning voelde ze goed. Zeker van haar papa. Hij was zo te zien erg opgelucht om haar te zien en snel kwam hij naar haar toe. De staart die hij om haar heen sloeg voelde beschermend aan. 'Er...' Zijn stem brak en ze keek hem een beetje angstig aan. Was het iets met Crabkit? 'Er werd een BloodClanner geroken tijdens de gathering. Ik was zo bang dat ze hier heen waren gekomen. Ik dacht dat ik jullie kwijt was...' miauwde haar papa vervolgens met trillende stem.
Een BloodClanner geroken? Die woorden stelde haar niet echt gerust, en zijn stem ook niet. 'W.. Was het.. Dezelfde? Met Crabkit...?' Misschien was Crab ook in de buurt geweest??

Hij maakte haar bang en eigenlijk voelde hij zich meteen schuldig. Dit hielp niet voor de angstige Shrimpkit. Toch kon hij er niks aan doen, het kwam er gewoon uit. Hij was nu ook al te ver gegaan om niet meer uitleg te geven. Hij schudde zijn kop toen ze vroeg of het dezelfde was als met Crabkit. Hij gaf haar snel een geruststellende lik tussen haar oren. “Nee, het was niet dezelfde.” Dat kon niet, want toen had de ShadowClanner haar Clan nog niet verraden. Dan hadden ze dan tijdens de vorige gathering wel al gezegd. “Tijdens de gathering vertelde Acorndust dat één van hun warriors de Clan had verraden en naar BloodClan was gegaan. Dat is na dat Crabkit en Ravenkit zijn ontvoerd.” Miauwde hij toen.

Ze was zo bang. Een vreemd, eng gevoel verscheen in haar maag. Het leek wel alsof er een grote knoop in kwam te zitten. Wat als ze nog meer kittens had gestolen? Maar gelukkig schudde haar papa zijn kopje en hij gaf haar een lik tussen haar oren, wat haar enigszins deed ontspannen.
'Nee, het was niet dezelfde.' Pfew, gelukkig. Maar toch wel erg eng hoor! Wat deed een BloodClanner bij een Gathering? 'Tijdens de gathering vertelde Acorndust dat één van hun warriors de Clan had verraden en naar BloodClan was gegaan. Dat is na dat Crabkit en Ravenkit zijn ontvoerd,' miauwde hij toen.
Shrimpkit knipperde verbaasd met haar blauwe oogjes. 'W-Waarom zou iemand uit de Clan stappen voor BloodClan?' Dat vond ze maar raar en ze kon het moeilijk voorstellen. Wie zou er nou vrijwillig naar zo'n Clan willen?

Na haar vraag kwam er een treurige glans in zijn helderblauwe ogen. “Sommige katten zijn de warrior code zat.” Miauwde hij terwijl hij kort voor zich uit staarde. Daarna keek hij zijn dochter weer aan. “De warrior code is er niet voor niks, maar er zijn katten die dat niet zien. Die geen loyaliteit voelen voor hun Clan.” Helaas waren die katten er ook. Hij wist uit de verhalen dat er ook wel eens een RiverClanner vrijwillig was overgestapt naar BloodClan. Zijn schouders verstrakten en dan waren er nog katten die weggekaapt werden, zoals Crabkit en Ravenkit. Elke keer vroeg hij aan StarClan of ze nog over hen wilden waken. De kittens konden er niks aan doen.. Liet ze nog in leven zijn en liet hem ze ooit weer terug kunnen halen naar de Clan waar ze hoorden. Naar hun thuis. Naar de katten die van hun hielden.

De treurige blik in haar papa's ogen voorspelde weinig goeds, vond ze. 'Sommige katten zijn de warrior code zat,' miauwde hij. Dat vond ze maar raar. Waarom zou je de Warrior Code zat worden? 'De warrior code is er niet voor niks, maar er zijn katten die dat niet zien. Die geen loyaliteit voelen voor hun Clan.'
Het jonge poesje fronste en probeerde hard te denken waarom dan niet, maar ze kon geen antwoord vinden. Ze keek op naar haar papa. 'W-waarom dan niet?' De gedachte dat Crabkit ook geen loyaliteit meer zou gaan voelen voor RiverClan kwam in haar kopje. Wat als ze zich dadelijk zou aansluiten bij BloodClan??

Hij haalde even zijn massieve schouders op bij haar vraag. “Daar zijn meerdere redenen voor denk ik, maar een goede kan ik zelf echt niet bedenken. Ik weet niet wat er in hun koppen omgaat.” Nu hij zichzelf er van verzekerd had dat zijn pleegkittens veilig waren, voelde hij ineens hoe moe hij eigenlijk was. Hij kon een gaap dan ook niet meer onderdrukken, waarop hij vervolgens de moeheid uit zijn ledematen probeerde te schudden. Zijn energielevel was nooit hoog geweest en helemaal als hij zich druk maakte, dan kon zijn lichaam dat niet zo goed aan. Niet dat hij dat ooit toe zou geven, vooral omdat hij bang was. Bang dat dat niet goed was, dat zijn vader iets op hem had overgedragen. Nu was het gelukkig na een gathering vrij logisch dat hij doodop was.

Haar papa haalde zijn schouders op bij haar vraag. 'Daar zijn meerdere redenen voor denk ik, maar een goede kan ik zelf echt niet bedenken. Ik weet niet niet wat er in hun koppen omgaat.' Shrimpkit zuchtte bij zijn antwoord. Ze hoopte maar dat Crabkit veilig was en zich niet aan zou sluiten. De gedachte alleen al, ze kon er maar moeilijk bij met haar koppie.
Ze merkte dat haar papa erg moe was, en zelf was ze ook best uitgeput. De plotse schrik had haar moe gemaakt en ze keek uit om zich in haar papa's lange vacht te nestelen, samen met Hermitkit. 'Wil je... Wil je bij ons liggen, papa?' vroeg ze hem dus.

Shrimpkit vroeg of hij bij hun wilde liggen. “Ja, dat is wel een goed idee.” Murmelde hij. Zeker naar de informatie die hij gekregen had was hij liever zo dicht mogelijk bij ze. Daarnaast wilde zijn oogleden eigenlijk ook niet meer open blijven. “Ik blijf hier.” Murmelde hij verder, al half in dromenland. Die dag waakzaam blijven ging hem niet worden, hij was te uitgeput. Zo snel zijn ogen dichtvielen was hij ook weg. Zijn ademhaling werd regelmatig terwijl hij dicht tegen zijn kittens aanlag. Zo zag het er allemaal zo vredig uit, terwijl het in werkelijkheid eigenlijk zo anders lag.

[Voor Icecream topic uit]

Onderwerp: Re: Decisions for many (Clanmeeting)