Paying you a visit

Eigenlijk had Ardentheart dit al een tijdje geleden moeten doen, want ze waren toch al een tijdje geleden geboren, maar hij ging nu pas op visite bij Silverwish om haar kittens te zien. Hopelijk zou zij er niet al te moeilijk over doen dat het een tijdje had geduurd dat hij zijn kop in de nursery had gestoken. Hij was gewoon heel druk bezig geweest met het aanpassen naar zijn nieuwe leven als een warrior. Iets wat voor hem nog steeds wel een beetje gek was dat het echt was. Met een grote glimlach op zijn gezicht baande hij nu echter zijn weg door de nursery heen, tuimelende kittens en lege nesten ontwijkend. Natuurlijk was hij ook niet met lege handen aangekomen. Eigenlijk was het de taak van apprentices om prooi naar de queens te brengen, maar hij had er eentje van zijn taak verlost. Hij legde dan ook de prooi voor de zilveren she-cat en haar kroost neer. "Hey Silverwish, ik kom eindelijk eens op bezoek," grapte hij. Toch, hij was zeker wel enthousiast om de kleintjes van zijn goede vriendin te zien.


Silverwish eerst

Silverwish had een tijdje liggen slapen, haar drie kittens dicht tegen haar aan. Het was een geweldig gevoel, moeder zijn. Af en toe wel wat vermoeiend, waarom ze nog wat meer sliep dan normaal. Maar het was het allemaal waard. In ieder geval was in de Nursery zitten haar nog niet tegen gevallen. De poes was net wakker geworden toen haar vriend Ardentheart te Nursery binnen kwam. Ze glimlachte naar hem toen hij naar haar toe kwam lopen, een prooi in zijn bek.
'Hey Silverwish, ik kom eindelijk eens op bezoek,' grapte hij nadat hij de prooi had neergelegd. Silver glimlachte naar hem. Ze had hem al lang vergeven voor het ene akkefietje bij de Sunningrocks. Natuurlijk was ze er klaar voor geweest, pff.
'Dank je Ardent,' miauwde ze zachtjes. Ze wilde natuurlijk niet haar kittens wakker maken. Speaking of, ze moesten natuurlijk nog wel netjes voorgesteld worden. 'Dit zijn Frostkit, Cloverkit en Eggkit,' vertelde ze en bij elke naam wees ze met haar staart naar de desbetreffende kitten.

Het zien van de kittens warmde zijn hart, maar hij moest toch ook wel terugdenken aan hoe hij een soort van ruzie met Silverwish had gehad om de drie van hen toen ze nog niet geboren waren. Hij had alles gewoon zo dom verwoord toen en ze was boos op hem geworden. Natuurlijk was ze er klaar voor, maar het was ook bijna misgegaan en dat was toen iets waar hij bang voor was geweest dat ze er niet goed over na had gedacht. Maar gelukkig lagen er nu drie gezonde pluizenbolletjes in het nest tegen haar aan, die Silverwish voorstelde als Frostkit, Cloverkit en Eggkit. Frostkit was bijna een kopie van zijn moeder, op het feit na dat hij een katertje was dan. Cloverkit was een beetje een invloed van beide haar en Olivebranch, de witte delen van haar vacht duidelijk meer van Silverwish meegekregen. En dat had je Eggkit, een klein katertje dat net zo'n nachtzwarte vacht had als zijn vader. "Ze zijn echt prachtig hoor," vertelde hij haar op dezelfde zachte toon om de kleintjes niet wakker te maken.

Ze kreeg te horen dat ze prachtig waren, wat zij natuurlijk ook vond. Om te zeggen dat kittens prachtig waren was best standaard, maar Silverwish snapte wel dat iedere moeder hun kittens prachtig vonden. Maar om eerlijk te zijn, Frostkit was zeker een knap katertje en ook Cloverkit zag er heel mooi uit. Eggkit was zwart, maar dat betekende natuurlijk niet dat hij niet knap was. Olivebranch was immers ook zwart en die vond ze ook heel er knap.
Ze glimlachte naar Ardentheart. 'Hoe gaat het je Warrior taken? Nog iets bijzonders wat ik gemist heb terwijl ik hier was?' vroeg ze. Natuurlijk zou ze het wel gehoord hebben als er iets groots gaande was, maar misschien had hij iets gedaan of ontdekt in zijn eentje. Ze wilde natuurlijk alle details van elk avontuur weten.

Silverwish vroeg op haar beurt hoe het met zijn warrior taken ging en of ze nog iets gemist had. Tja, niet iets wat met warrior taken te maken had, maar ze had wel wat gemist. Die vraag deed hem ook realiseren hoe weinig ze elkaar nog maar hadden gezien sinds ze een moeder was geworden en hij een warrior. Zelfs daarvoor zagen ze elkaar al niet vaak. Hij had een hoop nieuwe vrienden gemaakt nu... en dan was er ook nog Dewberry. Hij was snelle vrienden met haar geworden toen hij pas net een apprentice was geweest en ze waren snelle vrienden geworden. Maar een tijdje terug had hij gerealiseerd dat hij hard voor de she-cat was gevallen en dat had hij haar ook verteld. Beter nog, Dewberry voelde hetzelfde voor hem, maar het was allemaal zo ingewikkeld. "Nee, niets gemist hoor," vertelde hij haar met een glimlach, maar hij kon zelf de korte twijfel in zijn stem horen. Stilletjes vloekte hij tegen zichzelf voor die fout, want hij wist hoe scherp Silverwish was en ze zou het dus zeker ook opmerken.

Het bleef stil terwijl Ardentheart nadacht. Ze keek hem vol verwachting aan. Ze kon niet geloven dat hij geen avonturen beleefd had. Maar zijn antwoord verbaasde haar. 'Nee, niets gemist hoor,' vertelde hij met een glimlach. Silverwish vond het maar een raar antwoord, en ze hoorde de twijfel in zijn stem.
Ze keek hem aan met opgetrokken wenkbrauwen. 'Nee? Niets?' miauwde ze vragend, duidelijk makend dat ze heus wel wist dat hij iets verborgen hield. 'Wat was die twijfeling dan? Heb je een geheim?' Kijk, dat maakte het natuurlijk vele malen interessanter.

Wat was hij toch weer eens lekker een gat aan het graven voor zichzelf. Waarom kon hij niet gewoon simpel en makkelijk liegen zoals anderen? Waarom moest Silverwish zo nieuwsgierig zijn? Dat laaste was misschien een beetje hypocriet om zich af te vragen. Zelf was hij ook nieuwsgierig. Toch, hij was er vrijwel zeker van dat hij zou aanvoelen wanneer iemand ergens niet over wilde praten. Dan zou hij aanbieden te luisteren, maar hij zou niet rechtuit vragen of iemand een geheim had. "Silver...Ik bedoel dit niet rot, maar ik wil er liever niet over praten." vertelde hij haar voorzichtig. Ze hadden het nu net zo gezellig en hij wilde niet dat ze kwaad of teleurgesteld raakte, maar hij wilde ook zeker niet dat zijn relatie met Dewberry het hele kamp werd rondgebazuind. En dan niet omdat Silverwish het zou doorvertellen, maar Nettlepaw wist het nu ook al en Olivebranch had zijn vermoedens. Dat waren wel genoeg Thunderclanners die wat wisten.

Ze keek haar vriend verwachtingsvol aan. Een geheim, dat was nog eens spannend. Ze had echter niet verwacht dat het een groot geheim zou zijn. Gewoon een klein geheimpje om bestwil of zo, iets wat misschien de oudere Warriors en High Ranks niet zouden mogen weten. Maar zijn reactie maakte duidelijk dat het niet zomaar een klein geheimpje was. Hij wilde er echt niet over praten. Ze keek hem verbaasd aan. 'Oh.. Oké..' Ze had eerlijk gezegd wel verwacht dat hij het haar zou vertellen, ze waren goede vrienden toch? Maar als hij het echt niet wilde zeggen...
'Dat is oké,' miauwde ze vervolgens en ze glimlachte, om aan te tonen dat het geen probleem was. Ach, vanbinnen was ze echt wel een beetje teleurgesteld, maar dat maakt niet uit. 'Alles op z'n tijd, hm? Of niet, natuurlijk.' Ze wilde hem niet forceren, dadelijk zou hij haar nooit meer iets willen vertellen.

Ze probeerde het te verbergen, maar hij kon zien dat hij haar lichtelijk had gekwetst. Ze had verwacht dat hij het zou vertellen, maar hij kon dat gewoon niet doen. Zeker niet hier in het kamp. Ze vertelde hem dat hij het op zijn eigen tijd mocht vertellen en Ardentheart forceerde een glimlach op zijn gezicht, alhoewel deze er nogal halfhartig uit zag. “Silver, ik weet dat dit stom overkomt, maar het is gewoon allemaal ingewikkeld en ik wil jou er gewoon niet bij betrekken. Maak jij je nou alleen maar zorgen over die drie kleine pluizenbolletjes van jou,” Vertelde hij haar. Als ze zou weten waarom hij zo deed, dan zou ze het begrijpen, dat wist hij zeker. Alleen kon hij het haar niet vertellen. Haar leven was nu net zo mooi en hij wilde het niet verpesten door haar in de problemen te brengen. Ze had nu een familie waar ze zich zorgen over moest maken, niet over hem.

'Silver, ik weet dat dit stom overkomt, maar het is gewoon allemaal ingewikkeld en ik wil jou er niet bij betrekken. Maak jij je nou alleen mar zorgen over die drie kleine pluizenbolletjes van jou,' vertelde Ardent haar. Ze glimlachte even en knikte. 'Ik begrijp het, Ardent. Dat zal ik zeker doen.' Ze probeerde haar teleurstelling zo goed mogelijk te verbergen. Ze wilde ook niet teleurgesteld zijn. Het was Ardents geheim en als hij er niets over kwijt wilde, dan had ze er niets mee te maken.
'Is er uh, verder nog iets wat ik gemist heb?' vroeg ze vervolgens, proberende het gesprek de andere kant op de wenden.

Hij had haar nog steeds niet overtuigd, dat kon hij wel zien, maar veel meer kon hij niet doen. Tenzij hij haar ineens wel dit hele konijnenhol van chaos in wilde trekken. En dat wilde hij niet. Silverwish had haar leven op een rijtje en hij niet, dus hij kon het niet maken om dat voor haar te verpesten. “Niet echt, behalve als je een chagerijnige shadowclanner meetelt omdat hij in de maling was genomen,” vertelde hij. Ardentheart was blij dat ze het onderwerp van zijn geheimen af brachten, want hij voelde zich al schuldig genoeg.

Ze moest haar eigen gedachten hier maar vanaf zetten. Het was tijd om zich niet te mengen met andermans zaken, nam ze zichzelf voor. Als Ardentheart het haar wilde vertellen, dan vertelde hij dat op z'n eigen tijd. Ze was dus ook tevreden dat ze het onderwerp een andere kant op wist te krijgen. 'Niet echt, behalve als je een chagrijnige shadowclanner meetelt omdat hij in de maling was genomen,' vertelde Ardent.
Silver keek nieuwsgierig op. 'Daar wil ik natuurlijk wel meer van weten,' miauwde ze met een grijns.

Nu het onderwerp gewijzigd was, was Ardent duidelijker meer op z'n gemak. 'Nou, ik was in het oude Skyclan kamp, en daar was ook nog iemand, maar dat wist ik eerst niet. Ik dacht echt dat het een geest was, en toen kwam ook nog eens die Shadowclanner en hij werd bang. Maar toen bleek dus dat het een jonge Windclan apprentice was die zich voordeed als een geest. Ik kon er wel om lachen, maarja, hij dus niet,' vertelde hij zijn verhaal met een grinnik.
Silver glimlachte en was wel erg benieuwd naar deze ShadowClanner nu. 'Wie waren het?' vroeg ze. Misschien kende zij ze ook, al had Ardentheart veel meer vrienden buiten de hun eigen Clan. Of in ieder geval kende hij veel meer.

Een glimach sierde het gezicht van de zilveren she-cat toen hij klaar was met zijn verhaal en nieuwsgierig vroeg ze naar de Shadowclanner. “Hmm, ik weet niet hoor. Hij was vorige keer al boos op mij en nu is het weer goed,” vertelde hij Silverwish. Het was nu niet meer een geheim dat hij haar niet kon vertellen, maar hij wilde gewoon geen boze Settleddust op zijn kop hebben. Het was een leuk verhaal om te vertellen, onschuldig, net als die grap. Maar de oudere kater zou het vast niet leuk vinden als hij er zijn naam bij ging rondbazuinen.

'Hmm, ik weet niet hoor. Hij was vorige keer al boos op mij en nu is het weer goed,' vertelde Ardent. Silver grinnikte. 'Ik ga zijn naam heus niet door het woud heen schreeuwen hoor,' reageerde ze. Dat hij zijn geheim niet wilde vertellen, oké. Maar een naam van een random ShadowClan Apprentice? Maar ach, ze wilde niet weer ruzie maken over het zelfde.
'Ik mis die avontuurtjes wel een beetje hoor,' gaf ze toen toe en ze liet haar blik even langs haar drie kittens gaan. 'Maar dat komt vanzelf wel weer, ik moet alleen nog eventjes wachten,' miauwde ze met een glimlach. Zodra ze Apprentices werden kon zij ook haar Warrior taken weer oppakken.

Silver grinnikte dat ze zijn naam huis niet door het woud heen ging schreeuwen en even deed hij mee. ”Okay, maar als ik straks een boze warrior achter me aan heb schuif ik de schuld op jou af. Onder die voorwaarde vertel ik je zijn naam, deal?” grapte hij. Opzich was het ook allemaal maar een onschuldig grapje geweest, dus een naam vertellen kon ook niet enorm veel kwaad. 'Ik mis die avontuurtjes wel een beetje hoor,' gaf Silverwish echter  toen toe en ze liet haar blik even langs haar drie kittens gaan. 'Maar dat komt vanzelf wel weer, ik moet alleen nog eventjes wachten,' miauwde ze met een glimlach. De avonturen die ze hadden beleefd leken wel een heel leven geleden. Nu ging hij niet meer op avontuur, met alle zorgen die hem nu aan zijn kop stonden, maar die wilde hij ook niet met Silverwish delen en haar erbij betrekken. En dus zette hij maar een glimlach op zijn gezicht en gaf een instemmende knik. Misschien zou een avontuur met zijn vriendin ook hem wel weer eens goed doen, niet alleen haar.

'Okay, maar als ik straks een boze warrior achter me aan heb schuif ik de schuld op jou af. Onder die voorwaarde vertel ik je zijn naam, deal?' grapte Ardentheart en Silver keek hem nieuwsgierig aan. Kijk, dat was wel een goede deal vond ze. Ze ging het echt niet door het woud schreeuwen, en met vreemde katten daarover roddelen was ook een beetje raar. Nee, het was prima zo hoor. Ze was alleen benieuwd. Ardent knikte instemmend toen ze zei dat ze weer zin had om avonturen te beleven. Nog even wachten, dan konden ze samen weer op pad. 'Oké, vertel me nu maar zijn naam,' miauwde ze met een glimlach en een nieuwsgierige twinkeling in haar blauwe ogen.

Ah ze was het dus eens met zijn deal. Tja, zulke gevaarlijke consequenties zaten er nou ook niet aan vast. Hij was er wel zeker van dat ze haar mannetje kon staan mocht er iemand boos op haar zijn. Dat had ze al wel bewezen. Ze vroeg nu om de naam van de kater. “Een beetje ongeduldig, huh?” Plaagde hij nog gauw voor hij haar vraag, of nouja, bevel eerder, zou beantwoorden. “Het was Settleddust, maar normaal was hij echt niet zo’n brompot,” vertelde hij haar, met een kleine glimlach nog op zijn gezicht.

'Een beetje ongeduldig, huh?' plaagde hij haar en Silver rolde snel met haar ogen. Uh, ja, duh. Ze wilde deze informatie wel graag weten, ook al zou ze er niks mee kunnen doen. 'Het was Settleddust, maar normaal was hij echt niet zo'n brompot,' vertelde Ardent. Silver's bekje viel even open van verbazing. Settleddust? 'Ik ken Settleddust wel!' knikte ze en ze lachte. 'Oh wat grappig. Nee, ik weet wel dat hij soms een beetje bang is. Tenminste, de eerste keer dat ik hem ontmoet had,' miauwde ze met een grinnik. 'Maar hij is wel heel aardig.'