We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Pfuh, ze mocht niet meer alleen het kamp uit? Doei! Rookpaw haar koppige karakter had er voor gezorgd dat ze toch lekker in haar eentje was gaan jagen toen haar papa op patrouille was gegaan. Sinds haar kidnapping was hij alleen maar strenger geworden, en dat werkte op het moment erg averechts op de kleine poes. Ze wilde niet opgesloten zitten, ze wilde het niet over de stomme Windclanners hebben - ze wilde gewoon jagen en vechten en iedereen laten zien dat zoiets nooit meer kon gebeuren omdat ze sterk genoeg was! Het feit dat ze 's nachts nog altijd nachtmerries had over zijn enge, dode oog en doodsangsten uitsloeg bij de grens van Windclan, hoefde helemaal niemand te weten. De gevlekte poes was doorgelopen naar de Lily pool, omdat ze het daar mooi vond. De zon stond hoog aan de hemel, maar bracht maar weinig warmte met zich mee. Rookpaw snoof wat gefrustreerd, omdat ze eigenlijk veel te onrustig was om nu zich te concentreren op vissen. Alleen als ze zonder iets terug zou komen, zou er pas écht iets zwaaien. Dus had ze besloten dat ze pas terug naar het kamp zou gaan wanneer ze de grootste vis ooit gevangen had!
&Broertje Rainpaw!
Rainpaw-
Member
Wolf 80 Actief if you wanna
follow • me • back
TO THE HIGH LAND
De afgelopen periode was zwaar geweest. Nu leek het ergste voorbij te zijn. Niet dat hij er echt veel vertrouwen in had. Het leek wel alsof er telkens iets nieuws was dat voor problemen zorgde van zodra het vorige was opgelost. Nu was Panthergrowl zich aan het voorbereiden op het ergste. Sinds Rook een tijdje vastgehouden was door WindClan, was hij voorzichtiger dan ooit. Overal waar hij ging, waren er warriors of andere apprentices die hem in de gaten hielden. Ze probeerden het subtiel te doen, eerlijk waar, maar het was moeilijk te negeren. Vooral omdat sommigen onder hen het op zo'n manier deden dat het nog meer opviel. Hij had echt behoefte aan alleen zijn. Alsof StarClan zijn wens had gehoord, was hij er in geslaagd om aan het alziend oog van RiverClan te ontglippen. Hij liep een korte poos rond, in z'n eentje, voor hij een bekende geur op pikte.
Het stelde hem gerust. Het voelde goed om haar opnieuw dichterbij te hebben. Nu wilde hij vooral bij haar zijn. Hij vond haar, rondhangend bij de Lily Pools. Met felle passen liep de jonge tom op haar af. Hij gooide zichzelf op de meest zachtaardige manier mogelijk tegen haar flank aan. "Rookie", Spinde hij, content om haar te zien. Zijn blik dwaalde naar het wateroppervlak. "Wat ben je aan 't doen dan?" Vroeg hij nieuwsgierig. Normaal gezien gebeurde er niet echt iets spannends hier.
Rookchirp
StarClan
Kip 244 Actief Don't tell me I can't, because I can
and don't tell me I won't, because I will!
Rookpaw had altijd van die momentjes. 90% van de tijd kon ze nergens langer dan 30 seconden haar aandacht bijhouden, maar soms, als ze héél erg haar best deed, ging ze over in de hyperfocus. Dan bestond de rest van de wereld even niet meer, vergat ze bijna om adem te halen en was ze alleen maar geconcentreerd op de taak die ze voor ogen had. Nu was ook zo'n momentje, waardoor ze Rainpaw amper aan had horen komen. "Aah!!" bracht ze wat geschrokken uit en verloor haar balans, waardoor ze zomaar voorover het water inkukelde. Niet zo erg natuurlijk, ze was een riverclanner! Maar de kans op visjes was wel weg. "Ra-aain!" klonk er klagelijk van haar kant nadat ze weer boven was gekomen, een lelyblad op haar kop."Wat ben je aan 't doen dan?" ze keek hem mopperend aan. "Ik wás aan het vissen, haarbal!" klonk er lichtelijk gefrustreerd, maar echt boos op haar broertje zijn kon ze nooit zo goed. Als een nat ratje klom ze uit het water en schudde zich expres voor zijn neus uit. Lekker puh!