The riverbend

Sommige katten in haar clan waren echt stom. En dat meende ze oprecht. Hoe kon je haar nou alleen het kamp uit laten?? Ze was weer eens uit iemands nest getrapt want het was 'raar' om samen te slapen. Daar was ze het dus totaal niet mee eens, want ze vond het veel fijner om bij iemand te slapen in dit koude weer. Het was hartstikke koud 's avonds dus dan was het toch juist alleen maar logisch dat ze bij iemand anders ging liggen voor warmte? Wat was dit nou weer voor een onzin. En daardoor was ze de hele dag een beetje boos geweest. Andere katten konden zo erg overdrijven met dingen. Dat ze in iemands nest tegen iemand aan ging liggen betekende niet dat ze meteen partners waren of iets. Het waren gewoon twee clangenoten die elkaar warm hielden voor de nacht! Maar nee, nee, ze moest 'grenzen' leren kennen. Ammehoela. Dat dacht ze dus even niet. Ze ging niet kou lijden omdat sommige katten het niet aan konden om met andere katten te gaan slapen. Het was niet dat ze meteen poef drachtig zou gaan worden of wel dan? als dat zo was geweest dan had ze allang drachtig moeten zijn, want de hoeveelheid keren dat ze al bij andere katten had gelegen - zowel poezen als kater - was niet op één poot te tellen. Twee ook niet. Maar goed, dat was verder niet echt haar probleem. Maar daardoor was ze overdag niet echt te genieten. Richting het einde van de dag ging het wel beter hoor, dat wel, maar dan nog. Vanavond zou ze wel weer een andere kat zoeken om mee te gaan slapen en niemand zou haar gaan tegenhouden. Misschien iemand die niet met die 'grenzen' bezig hield. Iemand die open stond voor dat soort dingen. In de apprentice den was het toch ook niet gek geweest om bij iemand te liggen? Pfff. Bij de stepping stones was ze vaak te vinden, vooral als het zonnetje op de stenen scheen. Maar helaas was het nu al te koud om echt daar op te gaan liggen, ondanks dat het haar favoriete plekje was. In de zomer vooral, lekker op de warme stenen liggen en als ze het te warm had hoefde ze alleen maar haar poot of staart in het water te laten zakken. Maar dat trok haar aandacht niet, aan de overkant zag ze een Thunderclanner, drinkend van het water van de river. Ze kantelde haar kopje even, voordat ze op de stenen hupste en op de steen net voor de grond van ThunderClan stopte. "Zeg, dit moet toch wel het beste water zijn die je ooit hebt gedronken?" sprak ze met pretoogjes tegen de kater. Ze had totaal geen slechte bedoelingen, had ze ook nooit gehad ook.

Ze was niet de meest soepelste kat als ze heel erg eerlijk was. Ze liep zomaar op andere katten af om te praten en het was simpel: Ze was een sucker voor aandacht. En als ze niet met een riverclanner was, dan moest ze het toch wel weer van iemand anders halen of niet dan? Anders wist je het wel. Dan was ze weer zo alleen, dat was zo stom. Ze snapte niet waarom zoveel katten er zo moeilijk over moesten doen, dus ze pakte het gewoon zelf aan. Een glimlach verscheen op het gezicht van de jongere kater. ”Hm, ik weet het niet hoor, het beekje in mijn territorium smaakt toch zeker even goed als het niet beter is,” klonk er grinnikend van de kater af, waarop zij zelf ook even grinnikte op de woorden. Dat kon natuurlijk niet, verser dan dit kon je niet krijgen. En natuurlijk moest alleen het beste naar voren komen niet waar? ”Oh! Nou dat heb ik nooit geproefd natuurlijk. Dus daar kan ik niet over oordelen.” sprak ze met een grinnikje tegen de kater voor haar. Ze was in ieder geval dat het niet zo’n kat was die meteen was van ‘je moet meteen terug naar je territorium’. Hallo, ze was echt niet zo dom hoor. ”Maar beter kan het vast niet zijn!” Sprak ze even met een schuine glimlach tegen de kater. Daar was ze overtuigd van, misschien even goed.