Fled

Vanochtend had ze een kat zien vertrekken die haar bekend voorkwam. En niet zomaar op de manier van eenmaal eerder gezien hebbende. Nee dit was een kat die ze kende, waar ze clan mee had gedeeld. Dit was een kat uit het bos, niet van de bergen. Het had haar nieuwsgierigheid gewekt en ook een deel van haar natuurlijke wantrouwen. Waarom was ze hier en zou haar aanwezigheid iets slechts kunnen meebrengen voor haarzelf? Ze betwijfelde het maar de gedachte was toch aanwezig in haar kop. Al was ze bovenal benieuwd naar haar, haar redenen en ervaringen. Om al die flarden van gedachtes had ze besloten om de ander te volgen. Baneflower kon uit de geur halen dat ze nu een queen was. Een queen. Een moeder. Misschien wel partner van een tribe lid. De gedachte wrong vreemd in haar onderbuik, waardoor ze het overzette tot een sprintje om haar in te halen. Met een soepele sprong en hoge staart landde de dunne poes naast de ander. Kort keek ze haar simpelweg aan. Ja. "Fisheye" Onbewust dat de she-cat een andere naam droeg. "Ik had niet gedacht hier een ander uit Thunderclan tegen te komen. Het is lang geleden." Zelf had ze nooit een goede band gehad met haar clan, maar nu waren de omstandigheden ook anders. Alles was anders. En ineens voelde ze een vreemde behoefte om met iemand uit haar clan te spreken. Met iemand die deze ook de rug had toegekeerd.

Haar lichte ogen namen de kat voor haar in zich op. Ze was niet veel veranderd sinds de laatste keer dat ze de ander had gezien. Ironisch genoeg was dat ook in de bergen geweest. De ander was verdwenen iets voordat de clans weer naar huis trokken. Misschien was zij achtergebleven? Had ze gedaan wat zijzelf zo graag had willen doen. Weglopen bij de clans in ruil voor de tribe. De onzekerheid had ze niet aangedurfd. Al had ze had haar leiden enkel uitgesteld, want nu zat ze nog steeds in onzekerheid vele manen later. Ze drukte haar oren kort naar achteren en paste haar tempo aan op de stappen van de queen. Ze neeg haar kop bij de vraag die ze kreeg. “Ik ben op trial bij de tribe” Antwoorde ze kort naar de waarheid, om even om haar heen te kijken naar de bossen. Het mos was nog altijd vreemd onder haar poten. Zo apart, dat twee bossen zo verschillend konden zijn. Ze wist niet goed wat ze verder moest vertellen. “Ik ben teruggekomen voor mijn gezin” misschien wist de ander ook hoe sterk zo'n gevoel kon zijn. “En jij? Hoe ben jij hier gekomen?”