ThunderClan Ceremonie [01-2020]

Een koude windvlaag floot door de kale bomen toen Thornstar richting de High Rock liep. Leafbare was nu echt aangebroken en het was des te meer een reden om een Ceremonie te houden. Het zou een korte Ceremonie zijn, maar dat zou hem niet minder belangrijk maken. De bruine kater klauterde op de hoge rots en verhief zijn stem. “Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!”

Thornstar wachtte tot de katten zich voor de rots hadden verzameld, waarna hij de blik zocht van een bepaalde bruine tabby. “We mogen vandaag een nieuwe Warrior verwelkomen,” begon hij. “Ardentpaw, je hebt bewezen dat je klaar bent om Warrior te worden. Kom maar naar voren.” Hij wachtte even tot de jonge kater dichterbij was gekomen. “Ardentpaw, zweer jij altijd de Warrior Code te blijven volgen en je Clan te blijven verdedigen, met gevaar voor eigen leven?” vroeg hij, waarop hij de ander de kans gaf om antwoord te geven. “Dan zal je vanaf nu bekend staan als Ardentheart.” Al snel galmde de nieuwe naam door het kamp heen en Thornstar wachtte tot de stilte was teruggekeerd voordat hij weer sprak.

“Dan heb ik nog een aantal mededelingen, en daarmee begin ik helaas met minder goed nieuws. Oakpaws voorpoot is verbrijzeld door een ongeluk op het Thunderpath en hij zal zich daarom bij de Elders voegen. Dat hij geen Warrior kan worden betekent echter niet dat hij nooit zijn naam krijgt,” begon hij, waarna hij de jonge kater in de menigte zocht met zijn ogen. “Oakpaw, vanaf nu zal je bekend staan als Oakstep.” Hij knikte de jonge kater toe en wachtte af tot de stilte was teruggekeerd. Veel katten riepen de nieuwe naam, ondanks dat Oakstep geen echte Warrior was geworden. “Als laatste,” vervolgde Thornstar, “wil ik meedelen dat Silverwish is bevallen van drie kittens: Frostkit, Cloverkit en Eggkit.” Even gleed zijn blik naar de Nursery om te zien of de kersverse Queen ook aanwezig was bij de Ceremonie. “Hierbij is de Ceremonie beëindigd,” sloot hij af, waarna hij zich van de High Rock af liet glijden.

Lijst en tags:

Nu het weer een abrupte draai had gemaakt van nog redelijk warm naar koud was Ardentpaw toch echt wel een stuk blijer met zijn lange vacht. Het was niet dat hij nou helemaal beschermd was tegen de kou die Leafbare met zich meebracht, maar sommige van zijn clanmates hadden het wel een stuk kouder als hem met hun korte pelsen. Hij had dus helemaal niets te klagen. Nee in tegendeel, vandaag was een geweldige dag.
De jonge kater was er vroeg op uit gegaan met zijn mentor, de laatste training die hij ooit zou krijgen. Hij had zijn final assesment afgerond en nu was hij klaar om een warrior te worden. Samen hadden ze nog wat prooi kunnen vinden voor de stapel in het kamp. De prooistapel was nog niet vreselijk laag, maar je kon wel merken dat hij een stuk minder vol was dan een maan of twee geleden. Maar ze zouden het wel redden, daar was de tabby zeker van. Nee, vandaag zou hij iets heel anders hebben om op te focussen. Toen hij terugkwam in het kamp met zijn mentor en hij zijn prooi op de stapel had gelegd had hij maar weinig tijd om even rustig te gaan zitten. Thornstar was namelijk op de High Rock gesprongen en hij riep een clanmeeting bij elkaar. Die woorden waren eens zo gek geweest voor Ardentpaw om te horen, en nu waren ze een soort alledaags deel van het clanleven. Ceremonies en mededelingen waren belangrijk, maar ze waren vaak al geen verassing meer. Toch, vandaag was er een grote kans dat hij eindelijk een volledige warrior van ThunderClan zou worden en hij zou liegen als hij niet stond te springen van enthousiasme en toch ook wel zenuwen. Het was ineens een hele verantwoordelijkheid, warrior zijn. Maar hij was hiervoor getraind, omstandigheden aan de kant geschoven. Wel, dat was makkelijker gezegd dan gedaan, als het om zijn hart ging, maar dat ging hij vandaag niet laten verpesten. Dat zou hij allemaal later wel uit gaan zoeken.
Thornstar’s blik landde op hem en Ardentpaw ging rechter zitten, klaar om op te staan wanneer het nodig was. Zijn leider kondigde aan dat ze vandaag een nieuwe warrior zouden verwelkomen, hem. Ardentpaw werd naar voren geroepen, iets wat hij al vaak had zien gebeuren, maar het was toch gek om het zelf mee te maken. Hij was nu toch echt wel nerveus, maar een glimlach vond alsnog een pad naar zijn gezicht. Nerveus of niet, dit zou een van de belangrijkste dagen in zijn leven zijn en blijven, dat wist hij wel zeker. De kater liep dan ook op zijn leider af zonder enige twijfel. Hij had hard getraind, natuurlijk was hij hier klaar voor. Thornstar vroeg hem of hij zwoor altijd te warrior code te volgen en zijn clan zou blijven verdedigen met gevaar voor eigen leven. Het leek zo makkelijk, zo verwoord. Olivebranch had hem al gewaarschuwd om Dewberry uit zijn hoofd te zetten, maar hij zou de code niet breken. Het enigste wat hij had gedaan was haar vertellen hoe hij zich voelde en hij had geen hoop dat ze een relatie zouden krijgen. Hij vond het alleen een beetje moeilijk om dat gevoel weg te stoppen zonder het toe te geven. Nu kon hij dat dus wel. Dat moest wel, want hij zou een goede warrior worden voor zijn clan. Daarbij had hij zichzelf beloofd er vandaag niet over na te gaan denken. “Dat zweer ik,” Reageerde hij dus ook, zijn stem duidelijk en toch ook oprecht. Hij had zichzelf immers overtuigd nu, dus dan was er niet veel meer om over te twijfelen. En toen werdt hij benoemd tot warrior. “Dan zal je vanaf nu bekend staan als Ardentheart.” Zijn nieuwe naam, zijn warrior naam, galmde door het kamp heen en een warm gevoel vulde hem van top tot teen. Blijdschap en toch ook wel iets van trots. Hij was een warrior nu. Hij, Ardentheart! Het was moeilijk te geloven. De enigste domper was dat hij Waterpaw en Nettlepaw nou niet meer iedere avond in de den zou zien na een drukke dag vol trainen en jagen. Toch zou hij nog steeds zijn andere vrienden hebben, wel vriend. Silverwish had hem een tijdje terug verteld dat ze kittens van Olivebranch verwachtte en nu lag ze in de nursery met drie kleine pluizenbolletjes. Hij moest ze eens gaan bezoeken, maar eerst de rest van de ceremonie af luisteren.
De sfeer sloeg nu echter wel met de haverklap op met de eerste mededeling van Thornstar. Oakpaw had zijn voorpoot verbrijzeld op het Thunderpath en kon nu geen warrior worden. Ardentheart kende de kater niet echt, op het regemaltig zien van hem in de den na, maar nadat hij nu net de hele ervaring had mee kunnen maken kon hij het zich niet voorstellen om nooit warrior te kunnen worden. Hij kon zich ook niet voorstellen hoe rot Oakpaw zich moest voelen. Toch, Thornstar gaf hem zeker wel zijn warrior naam, Oakstep. “Oakstep!” Riep hij dan ook hard mee met de clan, om iets van steun te kunnen geven aan de nu nieuwbenoemde Elder. Gelukkig was de tweede mededeling weer een stuk vrolijker; namelijk dat Silverwish haar nestje had gekregen. Frostkit, Cloverkit en Eggkit. De bruine tabby snorde luid bij het horen van dat, dan leek het er dus ook dat ze allemaal levend de wereld op waren gekomen, hij wist hoe belangrijk dat was voor zijn vriendin. Dat markeerde ook het einde van de ceremonie. Zijn amberen ogen zochten dan nu ook het stuk kamp rond de nursery af, zodat hij Silverwish nog even kon vinden en haar kon feliciteren.

Ze hoorde Thornstars stem een Ceremonie aankondigen. En hoewel ze liever niet haar kittens achter wilde laten, ze waren lekker aan het slapen en veilig in hun nest. Silverwish liep naar de opening van de Nursery in ging er een beetje naast zitten, maar wel in het kamp. Ze kon ieder moment weer terug naar haar nest daar en ze hield de geluiden die vanuit de Nursery kwamen goed in de gaten.
Thornstar begon gelijk met heel goed nieuws, want haar vriend Ardentpaw werd naar voren geroepen. Hij zou dan eindelijk zijn Warrior naam in ontvangst krijgen! Wel jammer dat ze geen Warrior taken samen konden uitvoeren, daar moesten ze nog even een paar manen op wachten nu. Haar vriend ging nu door het leven als Ardentheart en Silverwish riep zijn naam als hardst mee. Ze was zo trots en blij voor hem!
De Leader vervolgde de Ceremonie met minder goed nieuws, dat Oakpaw Elder zou worden. Toch ontving hij nog zijn Warrior naam: Oakstep. Silver riep ook hier mee. Ze had het met de kater te doen en ze hoopte dat hij toch nog plezier zou zien in het leven. Bij sommige zou het een hele klap kunnen zijn. Ze wist wel dat zij er niet goed mee om zou kunnen gaan.
Daarna kondigde Thornstar wel het leukste nieuwtje van allemaal aan - vond zij -, dat ze bevallen was van drie gezonde kittens. Met trots luisterde ze hoe de kater de drie namen uitsprak. Ze wist wel dat ze wat gekke reacties kon verwachten met de naam Eggkit, maar ze schaamde zich er niet voor. Hij was een schatje en ze hoopte dat niemand er ooit kinderachtig over zal gaan doen.
Na de Ceremonie moest ze toch echt wel even Ardentheart opzoeken om hem te feliciteren. Ze was niet van plan geweest om verder te gaan dan net buiten de Nursery, maar vooruit dan maar. Snel liep ze op haar vriend af en gaf hem een vriendschappelijk kopje tegen zijn schouder.
'Gefeliciteerd Ardentheart! Mooie naam heb je,' miauwde ze met een glimlach.

Ardentheart reageerde enthousiast en feliciteerde haar ook met haar nestje. Ze glimlachte dankbaar. 'Dankjewel,' miauwde ze. Nu ze hem had gefeliciteerd wilde ze eigenlijk wel weer naar haar nestje toe, maar een andere kat verscheen op het toneel. Nettlepaw, een Apprentice die ze niet goed kende. Blijkbaar was ze vrienden met Ardentheart. Silverwish glimlachte haar vriendelijk toe toen ze erbij kwam en ook Ardentheart gefeliciteerde, waarna haar ook met haar nestje.
Silver glimlachte en knikte even naar haar. 'Bedankt Nettlepaw,' miauwde ze. Ze zou graag nog wat langer willen rondhangen, maar ze vond dat ze al lang genoeg weg geweest was van haar drie kinders. 'Nou, ik zou nog wel willen blijven praten, maar ik ga maar weer terug naar mijn kittens,' kondigde ze aan met een glimlach, waarna ze weer terugkeerde naar de Nursery.