Better by myself

De witte kattin had zich een weg naar het Maize field gebaand en bevond zich nu, al stilstaande, tussen de hoge grassen. Haar ambergele ogen staarden wat voor zich uit en keken toe hoe de wind de uitstekende stengels deed dansen. Een zachte zucht verliet haar bekje toen ze doorhad dat ze aan het dagdromen was. Moonvision schudde haar kopje en probeerde haar focus terug te krijgen. Ze kon haar tijd wel beter besteden dan met haar gedachten op reis te gaan. Pas dan merkte ze de aanwezigheid van een andere kat op. Ze spitste haar witte oortjes naar voren en ontspande zich zodra ze zag wie het was. "Shadefeather, hey." miauwde ze, een glimlach op haar gelaat toverende terwijl ze de kater aankeek.

+ Shadefeather

Druk bezig met jagen, altijd druk bezig met jagen. Maar dat vond hij niet erg. Hij vond het prachtig. Niet dat hij echt veel plezier had met het doden van beestjes, alhoewel dat natuurlijk wel in zijn aard zat. Hij vond het gewoon fijn om te weten dat hij de Clan weer geholpen had, ook al was het maar een klein muisje dat hij te pakken had weten te krijgen. Prooi was zoiezo schaarser nu het leafbare was, dus Shadefeather was met alles blij.
Terwijl hij aan het jagen was merkte hij niet dat er een andere kat in de buurt was, totdat deze wat tegen hem zei. 'Shadefeather, hey,' hoorde hij de stem van Moonvision. De kater kwam overeind en draaide om om naar het glimlachende gezicht van Moonvision te kijken. Hij glimlachte breed terug en draaide zich volledig naar haar om.
'Heyy, Moon. Ook aan het jagen?' snorde hij. Hij wist dat Moonvision vooral op haarzelf was en niet snel anderen binnenliet. Dat ze naar hem glimlachte was al een goed teken, al was het maar een begin van een vriendschap. Maar misschien liep hij daar al te hard van stapel. Ach ja, zolang hij vriendelijk bleef was er verder niets aan de hand toch?

Bij zijn vraag hield ze haar kopje wat schuin, maar hij bleed vriendelijk glimlachen. 'Ehh.. Ja, dat was ik van plan ja,' miauwde ze als antwoord. De kater glimlachte enkel, blij dat hij nu misschien wel een jaag partner had voor de dag. Als zij er voor in was natuurlijk. 'Maar ze zijn me vandaag niet zo gunstig,' voegde ze er nog aan toe.
Shadefeather haalde zijn schouders op. 'Gelukkig zijn we met z'n tweeën nu, dus dan hebben we dubbel zoveel kans! Misschien dat er nog wel een konijntje buiten is nu, die kunnen we samen vangen,' stelde hij voor. Hij zat de laatste paar dagen niet zo lekker in zijn vel, maar jagen met een de witte poes sloeg hij niet af. Op een of andere manier maakte ze hem ook een stuk vrolijker, even vergat hij al zijn zorgen.

Ze glimlachte. Het was niet een grote glimlach, maar ze glimlachte wel. Dat klaarde zijn humeur nog een stukje meer van op. 'Tegen ons twee kunnen ze niet op,' grapte ze, waarna hij hartelijk lachte, een ondeugende en uitdagende grijns op zijn snoet. 'Zullen we dan maar?' Hij kon zien dat ze er klaar voor was en hij knikte. Hij was er ook klaar voor.
'Jazeker,' miauwde hij opgewekt en hij trippelde de Moorlands op. Zijn bekje hield hij een beetje open zodat hij beter de geur van konijn op kon pikken. Even keek hij achterom naar Moonvision en hij glimlachte naar haar, voordat hij weer naar voren keek. Hij voelde zich deze dag weer een stuk beter dan andere dagen, en haar aanwezigheid hielp daar zeker aan mee.

Samen liepen ze over de Moorlands, in stilte en geconcentreerd op de geur van konijn. Shadefeather probeerde zich ook te focussen op andere prooi, elke prooi was immers welkom. Maar konijn was nu prioriteit. Toch leek het niet zo mee te vallen. 'Heb jij al iets?' vroeg Moonvision aan hem. Shadefeather zuchtte en verminderde zijn pas. Hij keek haar aan.
'Nope... Ik denk dat het veel te koud is voor ze... Maar als we nog wat langer door zoeken moeten we vast wel iets tegenkomen,' miauwde hij. Hij vond het wel jammer hoor, hij had zich wel verheugd op een goede jacht samen met Moonvision. Een goed konijn om de prooistapel weer mee op te vullen. Maar ze waren nog maar net begonnen, er kon nog van alles veranderen. En met die mentaliteit versnelde hij zijn pas weer wat.

Hij merkte hij de poes ook haar pas versnelde. 'Zijn we weer aan het racen?' vroeg ze en hij hoorde de amusement in haar stem. Hij keek achterom en grijnsde. 'Ik weet niet, heb je er zin in?' Haar woorden klonken als een uitdaging, maar hij wilde niet plots wegrennen als ze er geen zin in had. Met Moonvision wist je het nooit helemaal zeker, maar dat vond hij prima. Gelukkig was hij niet bang om vragen te stellen of iets dergelijks. Hij merkte ook wel dat als hij gewoon zichzelf was zij ook wat losser kwam. Ook wist hij prima aan te voelen waar de grenzen zaten, tot nu toe dan.

Hij had ergens wel verwacht, of meer gehoopt, dat Moonvision zijn uitdaging aan zou nemen. Maar de witte poes schudde haar kop. 'Nee, zo jagen we de prooi weg,' miauwde ze serieus en ze verminderde al snel vaart. Shadefeather keek haar verbaasd aan. Huh? Ze konden de prooi toch altijd weer opzoeken? Maar Moon leek er echt geen zin in te hebben, dus okay dan.
De zwarte kater minderde ook vaart zodat hij naast haar kwam te draven. Hij wilde wat zeggen, maar Moonvision riep plots dat het een grapje was en sprintte er vandoor. De kater keek haar nu helemaal verbaasd aan, tot hij realiseerde wat er gebeurd was. Ze had hem gewoon voor de gek gehouden!
Een grijns verscheen op zijn snoet en hij sprintte snel achter haar aan. Hij wist dat hij sneller was dan haar, maar ze gunde haar even de voorsprong en hield netjes een beetje achter haar. Hij zou haar zo wel een koekje van eigen deeg geven!