Ceremonie 01-03-'20

Er was nog niet veel verandert, ze waren zich aan het voorbereiden, maar dat was wel alles. Hij wist dat ze op deze manier niet veel langer door zouden kunnen gaan. Hij merkte het aan hemzelf, zijn lichaam was vermoeid door de slapeloze nachten die hij had, maar kon het ook zien in een aantal van zijn clangenoten. Toch was vandaag een dag dat er wat dingen geregeld moesten worden in een ceremonie. Het was tenslotte belangrijk dat apprentice goed getraind bleven worden.
Wat voorzichtig klom hij de hoge rots op, waar hij een comfortabele positie zocht. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een clanceremonie!" geduldig wachtte hij voor de clan om zich te verzamelen voor hij verder ging. "Om te beginnen zijn er twee apprentices die een nieuwe mentor nodig hebben. Twistedpaw en Innerpaw kom maar naar voren." Hij hoopte maar dat hij deze keer wel een goede mentor had gekozen voor zijn zoon. "Twistedpaw, je nieuwe mentor zal Russetfur zijn en Innerpaw ik zal jouw nieuwe mentor zijn." Sprak hij voor hij naar beneden sprong om de neus van Innerpaw kort aan te raken met de zijne. De ceremonie was echter nog niet voorbij, er was nog iets dat hij moest doen. Hij sprong dan ook weer terug op de rots na Innerpaw kort een knikje gegeven te hebben en liet zijn blik rondgaan over de katten. "Dan is er nog een ding dat ik moet doen. Drie katten hebben aangegeven hun taken niet langer meer uit te kunnen voeren en zullen zich dan ook bij de elders voegen." Het was nooit leuk wanneer jonge katten zich om deze reden bij de elders gingen voegen, maar soms was het niet anders. "Neritepaw, vanaf dit moment zal je bekend staan als Neritefur. Helaas is het niet meer mogelijk voor jou om een warrior te worden. De clan bedankt je dan ook voor het niet opgeven tot nu en mag je nog voor vele manen rust binnen de clan vinden." Het was altijd lastig om een apprentice elder te moeten maken. Hij knikte dan ook kort voor hij zijn blik naar de volgende liet gaan. "Burninglove, helaas heb je aangegeven dat het voor jou ook niet meer gaat om je warriortaken uit te voeren. Je hebt aangegeven nog wel de queens te willen helpen en dat zullen ze ook zeker op prijs stellen. De clan bedankt je voor je manen van toewijding en mag je nog vele manen rust binnen de clan vinden." Hij knikte ook kort naar Burninglove. Ze was jonger dan hij was en hij besefte dat dit mogelijk nog wel vaker voor zou gaan komen in de toekomst. Er was nog een laatste die ook niet heel oud was. Helaas was dit nu eenmaal niet anders. "Softpaw, helaas is het voor jou in je huidige toestand niet mogelijk om een warrior te worden. Vanaf nu zal je bekend staan als Softbelly en zal je je bij de elders voegen." Dat was de laatste, maar hij had het liever niet hoeven doen bij zo'n jonge kat. "Dan is hierbij de ceremonie beëindigd." Met die woorden sprong hij van de rots af om Innerpaw op te zoeken.

lijstje:

Het gebeurde en het was pijnlijk geweest, het verdwijnen van haar voorgaande mentor. Zo was hij gewoon op jacht geweest en zo was hij nooit meer terug gekomen. Het was vreemd, aangezien haar mentor veel plezier had gehad in het trainen van de jonge, zwarte apprentice. Hoe en wat, wist niemand. behalve dat zijn geur ergens ophield en er een vreemde, tweebeen-actige lucht bij hing. Hadden zij er iets mee te maken? Het was niet duidelijk. Maar er kon niet geloofd worden dat ook haar mentor een clan verrader was die er gewoon even vandoor ging.

Maar ze kon er niet in blijven hangen. Het was tijd voor de ceremonie en tijd voor een nieuwe mentor. Als Shadowclan ooit weer sterk op zijn poten moest gaan, moest ook zij sterk en positief blijven. Daarom stond Innerpaw daar, met een strakke en vastberaden blik die barstte van moed en levenslust, te kijken naar Acorndust die de ceremonie begon. Eens Innerpaw en Twistedpaw aan de buurt waren stond ze bijna te trappelen van enthousiasme. Twistedpaw kreeg Russetfur aangewezen als mentor en Innerpaw kreeg Acorndust als mentor toegewezen. Dat méénde je niet? Haar grijns werd nog breder. "Ik zal je niet teleurstellen!" Beloofde ze toen ze haar neusje tegen die van Acorndust aan duwde.
Acorndust trok zich terug en haar sterke blik dwarrelde toch wat af toen hij begon over Neritepaw. Nee, nee, nee. Daar was ze zwarte apprentice het niet mee eens. Maar ze hield zich koest en keek enkel naar haar zusje. Waarom werd de hoop opgegeven? "Rust? Maar er zit zoveel meer in haar dan rust!" Sprak ze dan toch uit. Ze stapte naar haar zusje toe en drukte haar lijf tegen de hare. Burninglove voegde zich nog bij de Queen en daarna was de ceremonie afgelopen.

Twistedpaw had het jammer gevonden, maar hij wilde ook snel weer verder! Zijn mentor moest helaas vervangen worden en alhoewel hij wist dat zijn vader hem waarschijnlijk niet als Apprentice zou nemen, had hij toch stiekeme hoop. Misschien nu wel? Waarom niet, toch? Twistedpaws poten jeukte en hij schoot naar voren toen zijn naam genoemd werd. Samen met Innerpaw zou hij een mentor krijgen, maar hij hoorde eerst zijn naam. Hij keek zijn vader aan met een glimlach, de hoop in zijn borst werd onvermijdelijk groter.
Maar toen kreeg hij Russetfur als mentor aangewezen. Heel even was hij teleurgesteld, maar daarna kwam de vrolijke glimlach weer op zijn gezicht. Toch werd zijn enthouasiasme de grond in gewerkt, door de volgende woorden die zijn vader sprak. '-en Innerpaw ik zal jouw nieuwe mentor zijn.'
Twistedpaw keek de twee stomverbaasd aan. Hij wiebelde geïrriteerd met zijn oortjes toen hij Innerpaws grijns zag, gevolgd door zijn woorden. Hij zal zijn vader ook niet teleurgesteld hebben, of had hij dat al? Twistedpaw kon even aan niets anders denken en drukte gehaast zijn neusje tegen zijn nieuwe mentor. De mededelingen die verder genoemd werden maakte hij maar half mee. Hij draaide naar Russetfur. 'Gaan we al snel trainen?' Hij zal heus geen teleurstelling zijn, daar wist hij zeker!

Soms wilde je door alle chaos nog wel eens vergeten dat de tijd gewoon verder ging, dat apprentices nieuwe mentoren nodig hadden en andere katten ook weer andere rangen kregen. Het voelde daarom ook een beetje dubbel om Acorndust's stem te horen die een ceremonie bijeen riep. Russetfur verplaatste zich van de warriors den naar de open plek, waar Acorndust de ceremonie begon. Als eerste kregen Innerpaw en Twistedpaw nieuwe mentoren. Het was Russetfur die Twistedpaw mocht gaan trainen en haar dochter zou getraind worden door Acorndust. De teleurstelling op Twistedpaw's gezicht was onmisbaar en de trots op Innerpaw's gezicht was eveneens onmisbaar. Russetfur grinnikte kort. Ze raakte het neusje van Twistedpaw aan. Twistedpaw vroeg haar of ze al snel zouden gaan trainen. "Zeker, wees maar niet bang dat ik het je makkelijk zal gaan maken," miauwde ze. En toen kwam de mededeling dat haar andere dochter, Neritepaw, naar de Elders zou verhuizen en de naam Neritefur zou dragen. Burninglove zou zich bij de Queen voegen om daar te helpen. "Ga jezelf maar vast klaar maken, dan gaan we zo al beginnen met trainen," sprak ze tegen haar nieuwe apprentice. Hierna stond ze op en liep ze naar Neritefur toe, die bijgestaan werd door Innerpaw die het er totaal niet mee eens was. "Een Elder zijn hoeft niet in te houden dat je geen aandeel meer bent voor de Clan, Innerpaw," miauwde ze, waarna ze zich tot Neritefur wende. "Neritefur is een prachtige naam," snorde ze vervolgens en gaf haar dochter een kopje.

TAG: @Neritepaw @Innerpaw, @Twistedpaw

<sub>Neritepaw wiebelde met haar oren toen ze Acorndust op de grote rots zag klimmen. Een ceremonie? Ze was zo erg bezig geweest met haar eigen problemen dat ze totaal was vergeten dat de ceremonie er weer aan kwam. Ze was benieuwd wat Acorndust te zeggen had, en belangrijker, wat hij had besloten over haar lot. Schoorvoetend en met tegenzin had ze haar trots opzij gezet en gezegd dat haar poot niet goed genas, dat trainen bijna onmogelijk was af en toe. Maar ze vertrouwde op de kennis van de medicine katten, die zouden haar vast wel kunnen helpen.

Ze keek toe hoe haar zwarte zusje, Innerpaw, naar voren werd geroepen samen met Twistedpaw. Misschien kon ze Innerpaw overhalen om af en toe met het haar te trainen. Dan liep ze niet te erg achter straks als ze weer met haar training begon. Na dat de 2 apprentices hun mentor hadden ontvangen kreeg Acorndust een ernstigere uitdrukking. Reikhalzend luisterde Neritepaw naar zijn tweede medeling. In haar hoofd herhaalde ze de woorden, fronsend. Twee elders? Dacht ze verward. Ze had wat roddels gehoord over Burninglove, die zou vast tot elder worden benoemd. Maar wie was de tweede?

Maar Acorndust noemde Burninglove niet. Toen hij haar naam op zijn tong had genomen drongen de woorden niet echt tot haar door. Ze hoorde ze wel maar begreep ze niet. Neritepaw? Neritefur? Elder? Acorndust ontmoette haar ogen, gaf een korte knik, en ging toen verder naar Burninglove. Dat was dat. Meer was er niet. Hij had haar hele wereld op laten gaan in vlammen met een paar simpele woorden, haar geen kans waardig gegund om revalideren, en alles wat ze kreeg was een knik?

Neritefur merkte niet eens dat katten tegen haar begonnen te praten. Zag hun blikken niet. Haar eigen gele ogen waren gericht op de langharige tom op de grote rots. De dove sensatie die door haar oren suisde, haar doof maakte, begon weg te ebben. Ze hoorde stemmen, hoorde Acorndust de ceremonie beëindigen, en voelde vuur.

Neritefur, Neritefur, Neritefur. Haar naam was een schandvlek, een vernedering. Het was leeg, verstoken van enige betekenis. Net zo grijs en onzichtbaar als zij nu zou worden, weggestopt in de elders den als een honderd jaar oude zak vlooien. Nerite, vernoemd naar een slak. Fur, omdat ze geen enkel noemenswaardig talent bezat. Russetfur gaf haar een kopje, haar naam prijzend. Geen wonder. Dat rode kreng had haar opgezadeld met ‘Nerite’, en droeg zelf de suffix ‘fur’. Wie weet was zij wel diegene die Neritefur had verzonnen en had doorverteld aan Acorndust.

Het vuur in haar binnenste was zo heet dat ze vreesde van binnen verschroeid te worden. Voordat ze zelf door had wat ze deed begon ze naar voren te huppen zonder acht te slaan wie ze opzij moest duwen om bij Acorndust te komen. Toen ze voor hem stond bleef ze staan, staarde recht omhoog in zijn gele ogen zonder enige vrees of aarzeling in de hare. “Ik haat je! Jij hebt geen recht om mij elder te maken, je bent nog geen eens leider!” Riep ze schril. Ze was nu elder, wat kon hij haar nu maken? Haar de clan uit gooien? Een mankepoot? Een kreupele? Hij zou niet durven. “Acorndust! Geen Acornstar. Ik hoop dat StarClan je nooit je negen levens geeft. Je verdiend ze niet! Ik hoop dat Sinclaw terug komt en jou ook de nek om draait, slangen-hart!” Ze wilde weg lopen, alles de rug toekeren en nooit meer terug komen. Maar ze wilde niet terugdeizen van dit gevecht, ze wilde niet opgeven. Ze wéigerde om zich terug uit de strijd te trekken.

Tag: Acorndust</sub>

Hij zocht Innerpaw op en vond haar naast Neritefur, wiens blik duidelijk op stormen stond. Voor hij ook maar de kans had om naar zijn nieuwe apprentice toe te lopen kwam haar zusje op hem af. Rustig bleef hij staan, haar blik ontmoetend met de zijne. Hij was tenslotte niet van plan om terug te deinzen van de kersverse elder. Ze wilde nu misschien niet geloven dat dit het beste voor haar was, maar met zo'n poot kon hij het risico niet lopen dat ze mee zou gaan vechten als er een gevecht kwam. Hij liet de woorden dan ook over zich heen komen. Natuurlijk waren er katten die er zo over dachten, maar zonder leider moest hij het toch op zich nemen. Zijn blik vernauwde zich bij haar laatste woorden. De kans was groot dat ze dit uit woede zei, maar een van je clangenoten dood wensen ging hem toch echt te ver. "Je moeder heeft gelijk, het is geen schande om een elder te worden en zelfs als een elder kun je nog dingen doen voor de clan." Sprak hij rustig en zette een stap dichter naar haar toe, waarop zijn blik wat dreigender werd. "Maar ga nu niet een van je clangenoten dood wensen omdat je boos bent, want ik kan er altijd nog voor zorgen dat je het kamp helemaal niet meer uit komt." Als elder had ze die vrijheid nog, maar als ze zo tegen hem ging spreken, dan was er altijd een straf nog te verzinnen.


Tag: Neritefur

<sub>Haar woorden kwamen aan bij Acorndust. Terwijl ze haar tirade naar hem uitspuwde hadden hun blikken elkaar gekruist. Zijn ogen waren vernauwd maar zijn stem was rustig toen hij op haar af stapte. Ze voelde het vuur in zich schroeien. Natuurlijk stond die stomme dwaas aan de kant van haar moeder. Hij stond erg dicht voor haar en was zo groot voor haar dat ze haar eigen nek naar achteren moest kantelen om hem aan te kunnen blijven kijken. Voordat hij zijn volgende woorden uitsprak werd zijn blik wat dreigender, maar Neritefur stapte niet achteruit. Zijn woorden drongen tot haar door en een stemmetje in haar zei dat ze haar mond houden moest en haar verlies moest opgeven. Ach, dat stemmetje kon haar wat. Go to hell. “Try me,” Verwierp ze uitdagend met vernauwde ogen, diezelfde dreigende blik in haar ogen als Acorndust had. Als hij dacht dat hij haar in het kamp kon houden dan had hij dat toch goed mis. Maar in haar hoofd begonnen de wieltjes te draaien. Ze dacht na wat hij werkelijk kon doen om haar in het kamp te houden. Maar de rebel in haar was aangewakkerd. Ze wilde haar punt maken en zou niet stoppen tot ze dat had gedaan koste wat het kost. Ze was immers haar moeders dochter.

Tag: Acorndust</sub>

Chillypaw was eigenlijk niet zo hard aan het opletten bij de ceremonie, tot één van haar vriendinnen plots genoemd werd - en pronto tot elder benoemd werd. Haar ogen werden groot. In shock keek ze toe hoe de kattin uitvloog tegen hun soort-van-leider-maar-eigenlijk-nog-deputy. Russetfur kon niet veel helpen. Chillypaw herkende de mood waarin Neritepaw - ja, ze zou nog Neritepaw blijven voor haar, zo snel gaf ze niet op - momenteel was en sprong recht. "Neritepaw..", mauwde ze zachtjes, proberend haar aandacht te trekken, extra nadruk leggend op het paw gedeelte van haar naam. "Maak het niet erger. We kunnen nog altijd samen gaan trainen!" Ze wierp haar een hoopvolle glimlach. Chillypaw had een hekel aan dit hele drama, ze wou het gewoon beter maken zodat iedereen weer gelukkig kon zijn. Ideaal zou Neritepaw daarvoor natuurlijk terug helemaal gezond moeten zijn, en daar zou ze met veel plezier een oplossing voor proberen zoeken - maar daarvoor had ze tijd nodig. Ooit zou het terug helemaal goedkomen en dan zou Acorndust zijn beslissing in moeten trekken, daar zou zij wel voor zorgen!

Russetfur deed een klein stapje naar achtere toen ze merkte dat Neritefur alles behalve blij was met haar compliment op haar naam. Dat begreep ze ook wel, maar ze merkte een bepaalde vijandigheid op. Daarna wende Neritefur zich tot Acorndust. Russetfur spande haar spieren lichtjes aan toen haar dochter tekeer begon te gaan tegen hun toekomstige leider. Ze probeerde aanstalten te maken tot haar dochter, maar dit ging haar niet goed af. "Neritefur!" Ontsnapte er geschokt uit haar bek toen haar dochter haar zin had afgemaakt. Ze had zojuist Acorndust de dood toegewenst. Dat kon ze niet maken en ging veel te ver. Oh Starclan. De rossige kattin hield haar hart vast toen Acorndust begon te spreken. Ze bewaarde haar eigen kalmte. Bij de volgende woorden voelde ze haar nekharen echter prikken van ongemak. Toch besloot ze er verder niks over te zeggen, al keek ze de kater wel even strak aan. Dit betrof haar dochter.
Haar blik schoot waarschuwend naar Neritefur toen zei een uitdagend, dreigend zelfs, tegen Acorndust sprak. Ravenpaw sprong er vervolgens tussen en ook Chillypaw kwam er bij om Neritefur in de rust te brengen. Wat ze echter niet verwachtte was dat Ravenpaw zich tot haar wendde. Nu vernauwde ze haar ijsblauwe ogen toen haar eigen zoon tegen haar begon te spreken over opbiechten. Ze slikte, voelde zich boos worden, maar ook gekwetst. Was de kater dan vergeten dat zij alles voor hen over had gehad? "Ravenpaw," sprak ze strak. Maar ze wist dat er nu geen uitweg meer was. Ze kon het niet gaan uitstellen, want ze wist dat als ze zou zeggen dat nu niet het moment was, Ravenpaw er toch op aan zou dringen. Ze hief haar kin op. "Dit is totaal niet het moment, maar aangezien je zo standvastig bent..." Geen haar op haar lijf dat ze zich klein zou laten maken. "Acorndust..." sprak ze vervolgens. "Er is inderdaad iets wat ik heb verzwegen." Even zweeg ze. "Flameleap is niet de vader van mijn kittens..." Opnieuw zweeg ze voor een moment. "Nevermind is de vader." Nevermind die nu in Bloodclan zat. Ze keek strak naar Acorndust, vertikte het om enige angst uit te stralen. Dit was misselijkmakend. Ze was een loyale Shadowclan warrior, had alles over voor haar Clan. En één fout zorgde er nu voor dat dit alles door anderen in twijfel getrokken kon worden. En wat een timing ook, nu niet duidelijk was wie wel en wie niet te vertrouwen waren. Onrust woedde door haar lijf terwijl ze wachtte op de reactie van Acorndust en de rest van de clan.

@Acorndust @Neritefur @Ravenpaw

Alles ging nu heel snel. Ze stond bij Neritefur en zij ging tekeer tegen Acorndust, sprak zelfs een doodswens naar de kater uit. Innerpaw hield haar hart vast terwijl haar blik kort naar haar moeder, Russetfur schoot en daarna naar haar mentor, Acorndust. Acorndust, haar mentor, waar ze een moment geleden nog heel trots op was geweest. Ze voelde zich nu al in een tweestrijd belanden. Een tweestrijd die nergens op sloeg. En toen ging Ravenpaw tekeer tegen hun moeder. Innerpaw deed even een paar stappen naar achteren en keek verward van haar broer naar haar moeder. Ze wiebelde nerveus met haar oren. Waarom deed Ravenpaw dit? Waarom nu? Het ging hier nu toch helemaal niet over? Innerpaw hield haar bek gesloten terwijl ze nog wat stappen naar achteren deed en even gekweld haar broer recht in de ogen keek. En toen begon haar moeder te spreken. Innerpaw richtte haar ogen op haar poten terwijl ze luisterde naar wat haar moeder vertelde. Nevermind was hun vader. Ze klemde haar kaken wat strakker op elkaar. Maar Russetfur heeft zo goed voor ons gezorgd.

Misschien moest hij hier niet op in gaan, maar hij kon haar ook niet over hem heen laten lopen hier. Toch voor hij haar een straf op kon leggen kwam Ravenpaw met iets nieuws, wat hem vragend naar Russetfur liet kijken, voor nu Neritefur even vergetend. Dat zou zo wel komen. Maar wat volgde deed zijn bloed koken van woede. De vader van deze katten was niet Flameleap, maar Nevermind die naar Bloodclan gegaan was? Dat betekende dus dat deze katten een vader in Bloodclan hadden. Hij had zo vaak gezegd dat het niet de schuld van de kittens was wie hun ouders waren, maar waarom leken er steeds meer katten te zijn die logen over wie de ouders waren van sommige kittens. Tallstar had tenslotte ook gelogen over de vader te zijn van Pepperpaw, maar dat wist de rest van de clan niet en hij was van plan om dat ook zo te houden. Kittens hadden hier geen schuld aan. Nu dat hij het had laten zinken kon hij weer terug gaan naar wat hij eigenlijk had willen doen. Een straf opleggen aan Neritefur, daarna zou hij de vragen stellen die hij wilde stellen. "Neritefur, voor je gedrag van net zal je de komende maan het kamp niet uitgaan. Een warrior zal steeds in de gaten houden of je je hieraan houdt. Verder omdat je blijkbaar zo graag nog apprentice taken wilt doen mag je tijdens deze maan voor de elders zorgen. Dit houdt in dat je hun teken en vlooien mag verwijderen, maar ook de nesten mag verschonen en moet zorgen dat ze genoeg te eten krijgen. Voor schoon mos kun je een van de warriors vragen gezien je niet het kamp uit mag." Als ze dacht dat zij er makkelijk vanaf kon komen, dan had ze het mis. "Mocht je je hier niet aan houden zal dit alleen maar verlengd worden." Dat zou duidelijk genoeg moeten zijn. Nu was het tijd om het andere probleem af te handelen. Toch wist hij dat hij eerst meer informatie moest hebben, dus probeerde hij dan ook de kalmte terug te vinden voor hij zijn blik op Russetfur richtte. "Russetfur, was het een eenmalig iets?" Hij moest weten of ze nog steeds in contact was met hem, dat had ze er tenslotte niet bij gezegd.

<sub>Voordat de situatie verder uit de hand kon lopen drukte haar broer zich tussen haar en Acorndust in, gevolgd door Chillypaw. Hun toon was niet dwingend of smekend, meer sussend waardoor de donkere she-cat haar ogen van haar deputy afhaalde en ze allebei één voor één aankeek. Haar mond vertrok zich tot een ongelukkige streep terwijl ze zich herpakte. Het vuur in haar was nauwelijks gedoofd, wellicht wat beter onder controle, maar nog steeds krachtig aan het rijzen diep in haar binnenste. Toen Acorndust haar naam weer noemde schoot haar blik weer omhoog naar hem en staarde ze hem aan met de giftigste blik die er maar bestond. Voor enkele tellen staarde ze nog in zijn ogen, om vervolgens haar blik af te wenden en zich boos om te draaien met haar oren plat in haar nek. De kleine uitwisseling tussen Ravenpaw en haar moeder was haar bijna ontgaan, bijna, maar ze ving nog net het woord ‘verzwegen’ op waardoor ze zich onmiddellijk omdraaide met een geschrokken blik in haar ogen.

Russetfur bekende dat Flameleap niet de vader was maar Nevermind, de clanverrader. Met een misselijk gevoel keek ze naar Russetfur, die dezelfde blik in haar ogen had gehad als Neritefur, terwijl ze Acorndust waardig onder ogen kwam. Nerite voelde hoe de emotie haar teveel begon te worden, toch dwong ze zichzelf om zich staande te houden. Ze wilde haar moeder uit schelden, dwingen om die woorden terug te nemen zodat het voor altijd hun geheim zou blijven. Nu kon ze het wel schudden, haar hele reputatie naar de knoppen. Ze zouden voor altijd herinnerd worden als de kittens van die verrader. Bloodclan gebroed, ook al stroomde er niets anders als shadowclan door haar aderen. Met hangende schouders stond ze daar dus maar, sprakeloos. 

Tag: Acorndust, Russetfur, (Chillypaw, Ravenpaw)</sub>

Neritepaw leek gelukkig lichtjes te kalmeren toen zowel zij als Nerite's broer haar een beetje probeerde te sussen; maar het kwaad was al geschied. Acorndust sprak een straf uit voor de jonge kattin, eentje die in Chillypaw's ogen wel heel zwaar leek. Was het dan zo erg dat de kattin voor zichzelf op probeerde te komen? Haar hele leven werd plots compleet omgeslagen en ze zou maar moeten glimlachen en het accepteren? Maar de apprentice klemde haar kaken op elkaar, wetende dat het voor geen van beiden goed zou uitdraaien als zij nu ook haar mond open zou doen. Nu was het damage control; later zouden ze het kunnen oplossen. Maar het leven van Nerite door elkaar gooien was nog niet gedaan, want plots kwam Russetfur met de opbiechting dat Flameleap niet haar vader was maar Nevermind - een Shadowclan warrior die hen verlaten had en naar Bloodclan gegaan was. Chillypaw's gele ogen werden groot van verbazing terwijl ze haar blik van de moeder naar de kinderen liet glijden. Het viertal zag er, onverbazingwekkend, geschokt uit. Chillypaw duwde haar schouder tegen Nerite, als om haar te laten voelen dat ze niet alleen was. Ze wenste dat ze iets kon doen, dat ze hen een hart onder de riem kon steken of dat ze het beter zou kunnen maken - maar ze zou niet weten hoe.

Tag: Vooral Neritepaw