We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Een jonge kater trippelde door het territorium. Na het verlies van Daisymaze legde hij zich meer toe aan de bovengrondse activiteiten. Zeker na de dood van Sabrefur was het Tunnel leven even niet zo aantrekkelijk meer. Hij kwam er enkel en alleen om een madeliefje te leggen bij het graf van zijn mentor... van de liefde van zijn leven. Ze hadden nooit een relatie gehad, maar de jonge kattin had hem beloofd dat ze samen zouden gaan als hij zijn trainingen had afgerond. Als het gevecht van Riverclan nooit was gebeurd... Skunkpaw schudde zijn hoofd toen zijn gedachten werden verbroken door iets dat plakte onder zijn poot. Hij tilde het op en rook eraan. Meteen stond zijn dromerige hoofd op springen. Wie had zijn uitwerpselen niet begraven? De viezerikken, de vossensnuiten, de de... Hij brieste boos, zijn poot slaand tegen de Outlook Rock en zo de gezellige geur verspreidend.
Erg veel tijd had hij niet met zijn zoon doorgebracht de afgelopen tijd, maar ze waren beide druk geweest met hun eigen ding. Hij wilde dan ook niet zo’n vader zijn die de hele tijd bij zijn zoon in zijn nek aan het hijgen was. Als hij hem nodig had dan zou hij vanzelf wel naar hem toe komen. De moeder van de kater was al lang niet meer in beeld. Ze had de kitten bij hem achter gelaten en hij had een queen moeten zoeken die zijn kleine jongen onder haar vleugels wilde nemen. Soms vond hij het wel moeilijk om hem alleen te laten met een kattin die hij helemaal niet kende, maar zelf hoefde hij ook nooit zijn vader langer dan twee minuten om zich heen te hebben. ”Je stinkt,” miauwde de kater en liet zijn blik afglijden naar zijn poot met een opgetrokken neus. ”Anyways, hoe gaat het met je, Skunk?” Vroeg hij daarna. De vriendelijkheid die hij over had gehouden nadat zijn persoonlijkheid zo’n grote verandering meegemaakt had was altijd bewaard gebleven voor zijn zoon. Hij wilde een betere vader zijn dan die van hem was geweest en hij zou daar zijn best voor doen ook.
Hij sloeg zijn poot nog een laatste keer hard tegen de steen. Het bracht hem een prikkelende pijn, maar ook een mooie afdruk. Nu moest hij nog water gaan zoeken, want no way dat hij zich ging... Zijn ogen vlogen naar opzij. Stagstorm, zijn vader maakte een domme opmerking. Skunk grommelde en rolde met zijn ogen. Hij duwde tegen de schouder van zijn bijna (en hij dacht bijna) even knappe vader. "Moet jij me ook niet vernoemen naar een stinkdier pap!" Hij veegde een beetje afwezig zijn poot aan het stekelige heidegras, terwijl hij zijn vaders vorm dromerig in zich opnam. Skunkpaw zuchtte. "Ik mis Daisymaze en ik háát Riverclan, maar voor de rest alles okidoki." Zijn liefdes leven liep op de clippen. Die van zijn vader tegenwoordig... Hij wist veel van zijn vaders verleden en omdat hij bevriend was met de roddel apprentices wist hij hoe het liefdesleven eraan toe ging, hoewel hij het absoluut echt niet wou weten. Ew, zijn vader zien tongen met een ander? Liever niet.
Een geamuseerde twinkeling speelde in zijn goud gekleurde ogen toen Skunk gommend zijn schouder tegen die van hem aan duwde. ”Moet jij me maar niet vernoemen naar een stinkdier pap!” Ondertussen veegde hij zijn poot aan het heidegras en Stagstorm gaf hem een lik tussen zijn oren met een zacht, bijna onhoorbaar gegrinnik. ”Maar dit laat maar weer zien dat de naam bij je past Skunkie” de geamuseerde toon paste niet bij het lage gebrom van zijn stem, maar het was een fijne verandering voor hem om weer eens ergens blij door te worden. Nadat hij hem vroeg hoe het met hem ging vertelde hij dat hij Daisymaze miste en Stag schoot hem een zachte glimlach. ”Het spijt me dat het zo gelopen is, Daisy was een goede kattin en ze kon je aan, wat ik niet van veel katten kan zeggen” ondertussen gleden zijn gedachten even naar Stallionstar, de kater waarmee hij hier laatst nog was, maar hij schudde snel de gedachten uit zijn kop. Dat was niet iets waar hij zich nu op moest focussen met zijn zoon naast hem.
Onderwerp: Gas(-boete) 
zo 29 dec 2019 - 21:37
