plot twist

Zoals beloofd gingen ze op avontuur. Wel werd ze eerst helemaal voorbereid, en dat duurde haar wat lang. Nu ze eindelijk uit dit donkere hol weg mocht kon ze niet langer wachten. Jammer genoeg mocht ze niet zelf lopen, ook al kon ze dat hartstikke goed. Ze hadden dit afgesproken maar toch probeerde Indigo nog even snel langs Bloodpaw heen te sprintten. Verder dan één meter van hem vandaan ging ze niet, want ze was in onbekend gebied en dat was wel spannend. Echter was ze wel heel nieuwsgierig. Ze zag allemaal takken waar ze op wou klimmen en klouteren, en ze hoorde geluiden die ze achterna wou gaan. Maar Bloodpaw pakte haar al op, en hoewel dat aan de ene kant jammer was betekende dat ook dat hun avontuur nu echt begonnen was. "Waar breng je me heen?" vroeg ze, en kreeg een korte uitleg over een plek genaamd 'greenhouse' wat super mooi en dromerig klonk! Waarom woonde niemand anders daar? Toen ze er bijna waren liet Bloodpaw haar los. Gespannen dartelde ze heen en weer. Ze herkende hier helemaal niks, alles was nieuw. Het zag er niet uit als haar vaagste herinneringen van haar jeugd maar ook niet als het ShadowClan gebied. Het zag eruit als... Iets compleet nieuws. Wat gaaf! Ze stak haar neusje in de lucht om aan de geur te snuffelen die hier hing. Ook nieuw. Het was een nieuwe geur die aan haar vacht zou kleven, die het rare mengelmoesgeurtje nog wat zou veranderen. Want dit was niemandsland - dus eigenlijk iedereens-land? - en zij zou zich hier nu thuis maken. Het glazen huis wat iets verderop stond zag er erg vreemd uit, maar dat vond Indigo juist leuk. Ze zou elk hoekje en gaatje gaan verkennen. Met dansende pootjes keek ze achterom naar Bloodpaw. "Gaan we kijken?"

Ooh, Bloodpaw had wat anders op de planning staan dan naar het gekke huis gaan. Met nieuwsgierige lichtjes in haar ogen keek Indigo naar haar, tja.. Wat was Bloodpaw eigenlijk voor haar? Hij en Beechresin waren eigenlijk de enige katten waar ze contact mee had gehad haar korte leventje. Misschien.. Misschien een broer-figuur? Of durfde ze hem zelfs te bestempelen als vaderfiguur? Helemaal zeker wist ze het niet, echter wist ze wel dat ze die eerste paar koude en angstige weken met hem begonnen weg te vagen en plaats maakten voor leuke, nieuwe herinneringen. Zoals deze reis die ze met hem maakte, en de spannende verrassing die hij voor haar had klaarliggen! Gespannen keek ze hoe hij zijn lichaam op een bepaalde manier liet zakken, en haar vroeg om hetzelfde te doen. Redelijk netjes - voor een kitten - volgde ze zijn voorbeeld, en spitste ze haar oortjes toen hij dit van haar vroeg. Wat spannend! Haar ogen stonden helder, en een glimlach stond op haar gezicht. Dit vond ze heel erg leuk. Ze knikte op wat hij zei. Ja! Ja! Zij hoorde het ook! "Is dat een vogel?" vroeg ze met grote ogen.