[Turtle] My heart is failing me

<sub>Shroud staarde naar de waterval, naar het pad van de waterval en weer terug. Haar staart zwiepte geagiteerd heen en weer terwijl ze wachtte. Nu, plotseling, rustte het lot van de hele Tribe op haar schouders. Skyteller deed net alsof het een mop was, ineens deze verantwoordelijkheid bij haar ditchen. Ze kon hem wel wat. Ze kon hem echt wel wat. Een huiverige zucht ontglipte haar terwijl ze haar staart om haar poten heen krulde. Wat als ze faalde? Wat als ze de signalen verkeerd zag? Wat als ze de tribe de verkeerde kant op stuurde. Ze voelde zich hier niet klaar voor. Ze had haar eigen gezin niet eens goed bij elkaar kunnen houden toen dit allemaal gebeurde. Toen had Skyteller ook al ineens allerlei verantwoordelijkheid op haar schouders gedrukt. Ze kon dit niet...

[Turtle]</sub>

Eerst had hij niet goed geweten wat te doen na Skyteller's mededeling bij de ceremonie. Had de kater nou echt zijn rang overgedragen aan zijn moeder? Gewoon uit het niets? Want het leek er zeker niet op dat Shroud wist dat dit zou gebeuren. Hij had dan ook gewacht toen ze de Slate en Appleblossom toeliet bij de tribe, maar nu zat ze daar zo alleen. Te wachten tot Skyteller terug kwam waarschijnlijk. Met wat onzekere stappen liep hij dichter naar zijn moeder toe, niet goed wetende of ze het op prijs zou stellen als hij bij haar kwam zitten. Eenmaal dichtbij genoeg drukte hij zijn vacht zachtjes tegen die van zijn moeder aan, ze zou het vast wel op prijs kunnen stellen toch?

_{Met een strakke blik in haar ogen keek Shroud naar de uitgang van de grot. Ze zou Skyteller lynchen als hij terugkwam, de clown dacht dat hij dit zomaar eventjes kon flikken? Nou mooi niet. Haar staart zwiepte geïrriteerd heen en weer en haar oren had ze in haar nekvacht gedrukt. Ze was een persoonlijke onweerswolk gevuld door irritatie. Eerst rukte hij haar kinderen bij haar weg en vervolgens deed hij er nog een schepje bovenop. De kattin schrok echter kort op toen ze een vachtje tegen haar aan voelde drukken. Shroud haar blik verzachtte in luttele seconden toen ze haar zoontje zag en ze drukte haar neusje zachtjes tegen zjn voorhoofd. "Hey lieverd," murmelde ze zachtjes tegen Turtle.}

Hij merkte dat voor een moment zijn moeder schrok toen hij haar aanraakte, maar dit veranderde toen ze merkte wie het was. Hij drukte zich dan ook wat dichter tegen haar aan toen ze hem een neusje gaf. "Hey," Sprak hij zachtjes terug, zoekende naar andere woorden die hij zou kunnen zeggen. Hij begreep dat ze boos was op wat er was gebeurd en hij wist dan ook niet goed of hij erover moest beginnen of niet. Dus staarde hij rustig voor zich uit, aan zijn moeder's zijde. Zodra hij de juiste woorden had gevonden zou hij ze zeggen, maar hij wilde ook niet iets onnodigs zeggen.