But his game is kinda weak

Onderwerp: But his game is kinda weak zo 8 dec 2019 - 23:21

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Ze kneep haar ogen wat samen toen een scherpe wind tegen haar gezicht sneed. Wat een kakweer! Haar amberkleurige blik gleed naar de donkere hemel. Het was een grijze dag, maar er leken geen regenwolken boven hun hoofd te hangen. Maar goed ook, hetgeen wat de kattin het meeste haatte was een nat pak. Zeker als ze nog lang weg zou blijven. Wat ze nu ook van plan was. Lionpaw was onderweg naar het Thunderpath, de grens met Shadowclan. De twee territorium's werden van elkaar verbroken door een lang, breed en stinkend pad waar monsters overheen raasden. Geen haar aan haar lichaam dacht er aan ooit één poot op de vieze strook te zetten. Al gaf ze wel toe dat ze best veel interesse had naar hoe het territorium van Shadowclan eruitzag... Zou het veel op dat van Thunderclan lijken? De rood met witte kattin schudde haar kopje. Ze wist dat ze beter niet zo moest gaan denken, aangezien er dan al snel een verkeerde keuze volgde. Dat ze een nieuwsgierige apprentice was, dat was nog maar een understatement. Ze wou alles gezien hebben, alles geroken en gehoord hebben.
Een vaag geluid van brullende monsters vulde haar oren. Langzamerhand vertraagde de kattin haar passen, tot ze helemaal tot stilstand was gekomen. Een paar meters voor haar bevond het Thunderpath zich. De monsters lekken opvallender dan ooit tevoren, met hun lichtgevende grote ogen. Een rilling gleed over haar ruggengraat. Ze vond het maar vreemd.

+ Brittlepaw

Hij had het thunderpath met de tour gezien. Het had hem bang gemaakt, verschrikkelijk bang. En toch stond hij hier weer. Met grote ogen en een opgezette vacht keek de gevlekte apprentice rond. Hij wilde niet stilzitten, niet hier. Zolang hij bewoog wist hij dat hij kon ontsnappen... Rennen, vrij zijn. Dan kon hij ontglippen aan de monsters die op het donderpad leefden. Toen een nieuw beest voorbij raasde, piepte hij even uit pure angst. Zijn poten tintelden terwijl hij zijn pas versnelde en zijn blik stevig op het pad hield. Het was toen dat hij.. Iemand anders zag? Even knipperde hij verbaasd. Hij herinnerde zich nog de les die hij had gehad. Thunderclan... Toch? Ja, dat moest het wel zijn. "U... uhm... Hallo?" zei hij wat twijfelachtig. Zijn stem was hard en klaar geweest, hopende dat het de ander zou bereiken.

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Shadowclanners... Ze beeldde zich grote, angstaanjagende katten in. Met littekens over hun koppen en lange, uitstekende tanden. Toen ze zwart met witte kater aan de overkant zag staan, eentje die meer aan de schralere kant was, wist ze niet goed wat ze moest denken. Hij begroette haar. Lionpaw wiebelde met haar oortjes. "Ben jij Shadowclan?" vroeg ze, vlakaf, terwijl haar amberkleurige ogen hem onderzoekend aankeken. Ze was uit nieuwsgierigheid zelfs vergeten een hallo terug te miauwen. Ze bedoelde het niet slecht, ze was gewoon zo nieuwsgierig naar het onbekende. En de kater kwam nu eenmaal niet overeen met het gevormde beeld dat ze over Shadowclan had...

De rossige kat had hem gehoord en even probeerde Brittlepaw de blik van de andere te vangen. Hij was helemaal niet zo goed in het inschatten van anderen, maar als hij iets van negatieve emoties zag in de ogen van de ander zou hij waarschijnlijk zo snel mogelijk weg rennen. Niet omdat hij bang was ofzo, maar eerder omdat hij daar gewoon geen grip op had, geen perceptie en dus ook geen manier om ermee om te gaan. Ze leek echter niet al te boos... te zijn op hem? Huh. Ze vroeg of hij shadowclan was en hij knikte even naar haar. "Ja. Ben jij Thunderclan?" vroeg hij even twijfelachtig terwijl hij de ander bleef aanstaren. Zijn lichaam bleef alert, zijn oren gespitst. De monsters waren nog steeds dichtbij, hij moest altijd klaar zijn om een aanval van hun te ontwijken.

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Toen hij bevestigde dat hij Shadowclan was, wiebelden haar oortjes en verliet een zachte 'oh' haar bekje. Dat had ze niet zien aankomen. Was haar denkwijze over de andere Clans dan zo verkeerd? Lionpaw probeerde haar verrassing te onderdrukken en knikte vervolgens als antwoord op de teruggekaatste vraag. "Ja, mijn naam is Lionpaw." miauwde ze, haar amberkleurige blik in die van de kater priemende. Nouja, tot zover dat kon. Aangezien er een heel pad tussen de twee lag, was dat niet vanzelfsprekend. "Mag ik iets vragen?" Haar stem klonk nieuwsgierig en ook haar staartpunt tikte heen en weer. Stiekem had ze zoveel vragen voor de andere kat, maar ergens had ze het gevoel dat als ze hem hiermee zou bombarderen ze op geen enkele vraag een antwoord ging krijgen.

Het was moeilijk om te zien, maar de roodkleurige kat knikte op zijn vraag. Ze was dus van Thunderclan hm? Van alle clans vond hij Thunderclan ergens het vreemdste. En niet omdat ze iets speciaals deden, nee, het was juist het omgekeerde. Riverclan kon zwemmen en Windclan was supersnel, maar wat was Thunderclan? Juist ja, niks speciaals, toch? Toen de ander zich voorstelde als Lionpaw, wipte zijn oortjes even wat meer overeind. "Ik ben Brittlepaw," sprak hij op een zo luid mogelijke toon. Ze waren immers best ver weg van elkaar. Het thunderpath zat in de weg... En eerlijk gezegd durfde de kleine, gevlekte apprentice niet zo heel dicht te komen. Toen de roodkleurige poes haar volgende vraag stelde, keek hij op. Een kleine glimlach speelde op zijn lippen waarna hij knikte naar haar. "Ja h-h-hoor! Vraag maar raak," vervolgde hij kalm terwijl hij afwachtend naar de ander keek. Zijn poten tintelden nog steeds en het puntje van zijn staart wipte kalm heen en weer. Ondanks alles was hij nog steeds gespannen, hij vond het donderpad maar een naar iets.

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

De ander stelde zich voor als Brittlepaw. Lionpaw wiebelde wat met haar oortjes en een lach verscheen op haar gelaat. "Mooie naam," miauwde ze, haar amberkleurige blik nog altijd op de zwart met witte kater gericht houdende. Ze vond het echt een knappe naam, eentje die ze nog niet eerder gehoord had. Of nouja, toch niet in Thunderclan. Wie weet zat Shadowclan wel vol met Brittle's... Want al haar impressies over deze Clan leken fout te zijn. Toen hij vervolgens zei dat ze raak mocht vragen, werd ze lach op haar snoet nog breder. Yes! "Hoe is het om in Shadowclan te zitten?" vroeg ze direct, haar nieuwsgierigheid loslatende. Ze knipperde even met haar oogjes en spitste haar oortjes naar voren.

Onderwerp: Re: But his game is kinda weak