De Plan.

Hoewel de kater geen tranen meer liet, en ook toen hij eenmaal buiten het Shadowclan gebied was, gestopt was met rennen, voelden zijn poten en hart zwaar aan. Hij had zichzelf geen blik achterom gegund, was voorwaarts blijven gaan, en wist bovendien precies waar hij moest zijn. Het bos uit, waar hij de dagen gesleten had van kit tot warrior. Het moeras waar hij Inner gevonden had na Sin precies het plan had gevolgd. Waar het lichaam verborgen had moeten blijven, maar waar het uiteindelijk beter paste het te vinden en vervolgens alles in eigen hand te houden. De Sycamore waar hij ruzie had gekregen met de katten die zijn zusje leuk vonden. Waar hij klimwedstrijdjes hield net als in de boom in het kamp, wat hem nursery arrest opleverde. De plek waar hij ooit doodsbessen had gegeten - die hun naam geen eer aan deden want hij leefde nog steeds, fake news much.

Teveel herinneringen, teveel katten. Tall kende iedereen en iedereen kende hem. Elke kat in het bos had de kater wel eens een streek mee uitgehaald, elk kamp was bezocht en elke leider geïrriteerd geraakt. Bijna grinnikte hij toen de blik van Butterstar hem voor de geest kwam toen duidelijk werd dat hij de nieuwe leider van Shadowclan was. Of de blikken van de clangenoten toen hij en Acorn terugkwamen van vakantie. De teleurstelling, maar bovenal de verbazing. Wat hadden ze verwacht? Een brave leider. Een trouwe held. In ieder geval niet hem. Maar helaas. Niet alles kon. In plaats van al dat was Tall een voorvechter van samenwerking geweest, anti-oorlog en anti-strijd. En hij was enorm zichzelf geweest. Wat een deceptie voor de bloedslustige Shadowclanners.

Maar het had hen wel geholpen, de kater moest het toegeven. Dit alles was niet geweest zonder de clangenoten die hem aankeken alsof hij dom was, de deputy die het goed vond dat de leider uit de leidersden verschoof, de andere clanleaders die maar wat graag oorlogen voerden met de hulp van zijn clan. Of onder toeziend oog van zijn clan. Inmiddels met een ferme pas lopend, schudde hij zijn hoofd en grinnikte even kort. Ze zouden versteld staan. Al die tactieken die hij tekende in zijn den, alle steentjes die katten voorstelden, alle sporen die getrokken werden. En nooit had ook maar één kat zich afgevraagd of deze instabiele, labiele kater toch een hersencel had die aan plannen deed. Geen warrior had ooit gevraagd waarom er zoveel katten aan de ene kant van zijn tactiek stonden, en slechts twee of drie aan de andere kant. En geen kat had opgekeken toen Inner, Lionstep, en al die anderen van het spelbord gehaald werden. Precies volgens plan.

Nog eens schudde hij zijn hoofd, inmiddels doorstappend, zijn borst vooruit en hoofd hoog geheven. Hij had zijn naam gekregen vanwege zijn vermeende arrogantie, en later omdat hij boven zichzelf uitsteeg. En toch had niemand het plan voor de langetermijn gezien. Het zou hem zelfs niets verbazen als slechts weinigen de kunst ervan inzagen. Maar hij wel. Toegegeven: dit onderdeel was vervelend, het was bijna de reden geweest dat hij het plan wilde omgooien, maar eenmaal het 'kamp' binnenstappend voelde Tall dat het nodig was. Niemand luisterde. Maar misschien, met wat moeite en wat hulp, zouden ze wel kunnen zien. En die hulp, op dit moment concreet in de vorm van een zwart witte poes die het hier op orde had gekregen, klaargemaakt had zodat hij zijn tijd niet zou verdoen, die hulp zou Tall ze nu geven. Ze zouden zien.

Inmiddels stond de leider stil in het midden, een zelfverzekerde, ietwat hooghartige glimlach rond zijn mond en een sterke blik in zijn ogen. Een diepe ademteug verzekerde hem dat hij tussen het afschot van de samenleving verkeerde. De zwervers, de moordenaars, de dieven. De katten zoals hij. De overlevers. De uitvoerders van zijn plan. En waar de rest kinderspel vormde, was het nu echt. Bijna voelde de kater een enthousiaste rilling over zijn rug gaan bij het idee. Ze waren er eindelijk, hij en Sin, het was tijd. De Plan. Niet 'het'. 'Het' was saai, voorspelbaar en grammaticaal volgens de regels. Niets hiervan was volgens de regels. Dit was De Plan. En de clans zouden het weten ook.

The book of Tallstar, leader of Shadowclan, first of his name, the sneaky conniving bastard