Late night missions

Onderwerp: Late night missions di 17 dec 2019 - 23:50

Het was niet vaak hoor, dat twee WindClan apprentices in het holst van de nacht het kamp uitslopen om op avontuur te gaan. Helaas had Wrenpaw wel vaker van die belachelijke ideeën en had hij vannacht Talonpaw zo ver gekregen om mee te gaan naar het verlaten gebied wat ooit tot SkyClan toebehoorde. Ondanks zijn dikke, pluizige vacht merkte Wrenpaw dat de kou van de nacht aanweziger leek dan voorheen, maar misschien kwam het ook door de ongurige omgeving. Zachtjes sloop de rood/witte kater verder tussen de bosjes. "Ik ruik water," fluisterde hij zachtjes naar de bruine apprentice aan zijn zij. Met dat idee in zijn hoofd versnelde hij zijn pas, en stak zijn kop tussen de laatste bosjes door. Op dat moment doemde een van de mooiste dingen die hij ooit had gezien voor hem op, een gigantisch meer met duizenden sterren die reflecteerde in het koele water. "Jemig Talonpaw, ik zou willen dat dit van ons was." Miauwde hij, over zijn schouder kijkend of de apprentice wel achter hem aan was gekomen.

>Talonpaw

Onderwerp: Re: Late night missions di 24 dec 2019 - 11:03

Het was een belachelijk idee geweest. Een idee dat heel zijn plannen om warrior te worden bij de volgende ceremonie in de war kon brengen. Aan de andere kant had het hem ook juist wel een aantrekkelijk idee geleken. Een kleine grijns was om zijn lippen ontstaan toen Wrenpaw zijn voorstel had gedaan en eerst had hij het afgedaan als een grapje, maar al vrij snel was het hem duidelijk gebleken dat de rood-witte tabby helemaal geen grap had gemaakt en dat hij het meende. En na een korte aarzeling had Talonpaw ermee ingestemd. Normaal gezien zou hij dit soort dingen niet doen, maar hij kon niet slapen en eigenlijk was hij ook wel een beetje nieuwsgierig naar hoe the Wastelands er overdag bij zouden liggen. De grijze tabby volgde Wrenpaw dus behoedzaam. Het leek een eeuw te duren eer dat ze the Wastelands bereikten, maar uiteindelijk waren ze daar dan. “Dat is knap van je,” antwoordde Talonpaw op een droge toon. “Al wat ik ruik, is as.” Het rook er smerig en Talonpaw vroeg zich af hoe de geur van SkyClan had geroken. Vast niet naar as. Hij volgde Wrenpaw naar het water toe en moest toegeven dat het er indrukwekkend uitzag, zo de sterren die gereflecteerd werden in het water. “Het is mooi, dat is zeker waar. Maar het is geen gebied dat ik zou willen hebben.” Hij keek Wrenpaw kort aan. “Eigenlijk vind ik geen enkel gebied van de andere Clans echt interessant om te hebben. ShadowClan klinkt me te drassig, RiverClan te nat en ThunderClan te bedekt. We zitten goed waar we nu zijn.”