Hunting Times [Hunt Patrol]

  Hij had het zeker drukker nu met nog een Apprentice en vijf extra kinders erbij, maar dat betekende niet dat zijn taken als Warrior ten gronde gingen. Oh nee zeker niet. Hij had het gewoon wat drukker, maar om eerlijk te zijn vond Shade het alleen maar fijn. Hij vond het niets om vrije tijd over te hebben. Natuurlijk is af en toe rust wel goed, maar zoals het nu is vind Shade het helemaal prima.
  Hij had de taak gekregen om een Hunt Patrol samen te stellen dus dat had hij natuurlijk gedaan als de goede Warrior hij is. De kater had er zin in want hij stond een beetje van zijn poot op poot te hupsen. Hij kon niet wachten om lekker over de vlaktes te rennen, achter de konijnen aan.
  Ergens kan hij zich iets herinneren over een KonijnenClan en heerlijk ruikende plantjes. Stallionstar was er ook bij geweest, net zoals deze keer. Hij besloot het daar maar niet over te hebben en dat moment maar gewoon te vergeten nu. Ook had de mentor van twee zijn gloednieuwe Apprentice Heatpaw meegebracht. Ze waren nog niet toegekomen aan een jacht training, dus hij was van plan om het gelijk te combineren.
  Een vrolijke glimlach verscheen op zijn gezicht toen alle katten zich meldde. 'Toppie, dan gaan we,' sprak hij vrolijk en hij trippelde het kamp uit.

+Stallionstar, Darkpath, Heatpaw

De jonge apprentice hupte ongeduldig en enthousiast van de ene poot op de andere, wachtende tot alle katten zich verzameld hadden voor de taak die vandaag op hen wachtte. Hij had zo lang geleden nog niet zijn rondje van het territorium gehad en nu mocht hij al mee op een patrol! En het was ook nog eens een hunting patrol, dus de kans was groot dat hij vandaag eindelijk zou gaan leren hoe hij moest jagen! Hij kon haast niet wachten en zijn poten prikkelden om voorruit te rennen, maar Shadefeather was de leider vandaag en hij wist niet wat ze moesten doen. Toch had hij er zin in, al was hij een tikkeltje nerveus. Stallionstar en Darkpath waren erbij en straks zou hij zichzelf voor schut zetten, of dachten ze dat geen goede apprentice was. Of erger nog; dat Shadefeather een slechte mentor was. Die nervositeit zorgde er dan ook voor dat hij eens niet de oren van iedereens kop af babbelde maar zich stil hield. Dit was een moment dat hij veel kon leren van de ervaren warriors die hij vandaag mocht vergezellen en die zou hij niet mislopen.

  Hij had gemerkt dat Heatpaw wel wat zenuwachtig was, maar er ook veel zin in had. Ergens wilde hij al gelijk beginnen met de basic informatie doornemen, maar Stallionstar was op het moment met hem aan het praten en dat wilde hij natuurlijk niet verstoren. Het was ook goed voor Heat om af en toe met Stallion te praten, en andersom ook natuurlijk.
  De brede glimlach op zijn gezicht verdween niet terwijl hij over de vlakte trippelde. Hij vond het WindClan gebied prachtig en hij voelde zich helemaal top hier. Apart van de tunnels dan, maar dat was een bonus waar Shade nooit gebruik van zal maken. Maar alleen omdat hij het doodeng vond.
  Even keek hij om, om er zeker van te zijn dat hij niet te snel ging. Soms wilde dat nog eens gebeuren namelijk. Shade zag Darkpath alleen lopen, dus besloot hij wat vaart te minderen om naast hem te lopen. Veel contact had hij nooit gehad met de andere zwarte kater, dus dit zou het perfecte moment zijn.
  'Heyhoi,' begroette hij hem, met nog steeds een grote glimlach. 'Heb je er zin in, om wat te jagen? Ik wel hoor,' grinnikte hij en hij keek Dark verwachtingsvol aan.

Het leek wel eeuwen te duren voordat Stallionstar en Darkpath zich bij hem en zijn mentor hadden gevoegd en de patrol eindelijk kon beginnen. De leider had als eerste aan komen lopen en dat had hem alleen maar wat nerveuser gemaakt. Hij had twee keer een gesprek met de grote kater gehad, maar het was toch nog spannend om zomaar met hem op pad te gaan in een hunting patrol. Toen Darkpath zich ook bij hen voegde werd hij ook alleen maar nerveuzer, want hij kende de kater totaal niet en hij zag er niet als de vrolijkste uit. Heatpaw was dan ook blij toen ze eindelijk in beweging kwamen en hij al die nerveuze energie een beetje kwijt kon. Shadefeather nam de leiding en dus viel hij een klein beetje terug, niet zijn mentor af te willen leiden van deze belangrijke taak. Daarbij had hij nu ook een andere focus. Stallionstar was naast hem komen lopen en vroeg hem of hij er zin in had. Het rode katertje knikte enthousiast. “Ja, ik kan niet wachten om van alles te gaan leren,” Antwoorde hij opgetogen. Hij had al veel over het territorium geleerd natuurlijk, maar dat was allemaal theoretische kennis, nu zou hij eindelijk gaan leren hoe hij moest jagen. Leren hoe hij prooi kon vinden en vangen. “Ik hoop dat ik iets kan vangen, ik had Gorsekit beloofd dat we mijn eerste prooi samen zouden eten,” Vertelde hij vrolijk verder. Ja, dat was een belofte die hij zeker waar wilde maken, maar Heatpaw had zo zijn twijfels toen hij van Falconpaw had gehoord dat hij nog steeds niets had gevangen en hij was al een stuk langer een apprentice. Misschien zou hij vandaag dan toch meer moeten focussen op het leren van het vangen van prooi, zodat hij juist sneller prooi zou vangen.

Shadefeather hoorde Stallionstar en Heatpaw praten en hij hoorde zijn naam vallen. Even spitste hij zijn oren, maar besloot toen zijn pas wat op te voeren. Hij wilde niet in hun gesprek komen door mee te gaan luisteren. Als er klachten waren of iets dergelijks zou hij dat wel te horen krijgen, bedacht hij zo.
Op een drafje speurde hij de Moorlands af, op zoek naar een teken van prooileven. Zijn oren, ogen en neus stonden op scherp. Hij was wel van plan om Heatpaw hierbij te betrekken, mochten ze een konijn tegenkomen. Daarna mocht hij het zelf proberen. Ergens kwam de spanning wel een beetje naar boven, wetende dat zijn Leader hem natuurlijk in de gaten hield terwijl hij zijn Apprentice aan het trainen was.
Uiteindelijk kreeg hij een geur binnen en hij stopte even om aan te geven aan de anderen dat hij wat op het spoor was. 'Heatpaw, kom hier,' fluisterde hij en hij wachtte tot zijn Apprentice zich bij hem zou voegen. Nu kon het feest beginnen, zijn eerste jacht training. Spannend hoor.

Stallionstar knikte en vertelde hem dat Shadefeather hem zo wel zou laten zien hoe hij het moest doen en dat hij er ook vast goed in was. Hij knikte vastberaden, maar moest toch wel even nadenken toen de kater hem vroeg wat voor prooi hij wilde vangen. Wat zou groot genoeg zijn voor hem en Gorsekit samen? Gorsekit was ook al groot aan het worden, net als hem. “Uhm…Een konijn!” kondigde hij aan. Ja, die zou vast wel groot genoeg zijn voor hen twee en dat was ook een échte WindClan prooi. Prefect dus! Maar zou die niet heel moeilijk zijn om te vangen? Voor hij daar ook maar zijn zorgen over uit kon spreken stopte zijn mentor ineens voor hen en fluisterde dat hij bij hem moest komen. Wat was er aan de hand? Zou hij eindelijk gaan leren jagen? Spanning en enthousiasme gingen weer door zijn lichaam heen. “Is het een konijn?” vroeg hij fluisterend aan Shadefeather. Ja, hij was er nu op gezet om een konijn te vangen. Dat was het doel voor vandaag, hoe onmogelijk het ook leek.