Number One Fan

Twistedkit zat met zijn vachtje opgezet maar met een brede glimlach voor de Nursery. Hij was vrolijk, ondanks dat het steeds kouder werd. Hij had gemerkt dat hij wel goed tegen de kou kon. Zijn warrige haar hielp daar ook goed mee. Waarom hij precies vrolijk was, dat moest je hem ook niet vragen. Hij was gewoon vrolijk. Zijn vader was een soort van Leader, hij had vertrouwen dat hij wel een goede mentor zou krijgen en zijn sluip, jacht en vecht technieken werden steeds beter! Volgens hem dan. Hij dacht dat ze beter werden, maar hij had nog niemand die het hem vertelde. Maar er was wel iemand die er veel verstand van had! En daar was ze!
De bruine tabby sprong op en snelde naar de grijze kitten. 'Roughkit, Roughkit!' riep hij naar haar en hij kwam bijna slippend tot stilstand voor haar neus. 'Kijk hoe goed ik het al kan!' En bij die woorden zakte hij in zijn jacht en sluiphouding. Trots keek hij omhoog in haar groene ogen. Dat was goed toch!

+ Roughkit

Roughkit had haar dichte, ruwe vachtje opgezet tegen de wind. Ze was buiten aan het kijken wat de katten allemaal aan het doen waren. Ze wilde maar al te graag helpen, maar ze was nog geen apprentice. Ze wilde misschien Bloodpaw wel weer even helpen. Stiekem wilde ze zieke katten ontdekken zodat ze die naar Bloodpaw zijn den kon schoppen, zoals hij haar verteld had. Maar die kans kreeg ze niet, want een olijke kitten kwam haar kant op stuiteren. Een brede grijns kwam op haar snoetje toen ze de vrolijke kitten zag. ‘Hoi, Twistedkit!’ sprak ze terug. Hij was helemaal in de weer, en al snel begreep ze waarom. Hij zakte in een jachthouding en haar mondje viel verbaasd open. ‘Ooooh!’ sprak ze verwonderend. Ze knikte instemmend. ‘Super goed, je kan het bijna perfect,’ sprak ze prijzend tegen de wollige kitten. Want ja, zeg nou zelf, Roughkit kon het toch net wat beter.

Hij hoorde haar verwonderd 'ooooh!' uitroepen, wat hem een warm gevoel in zijn borst gaf. Yay! Hij deed het goed! 'Super goed, je kan het bijna perfect,' sprak Roughkit. Hoewel ze bijna zei klonk haar stem wel prijzend, en Twisted vond het helemaal prima. Hij kwam weer overeind en keek haar aan met een grote lach.
'Ja?? Ik heb heel erg hard geoefend! Heb je nog extra tips??' Hij wilde het heel graag goed doen, want dan zou hij net zo goed worden als zijn vader! En van Roughkit moest hij het hebben, want zij wist wel heel erg veel!

Roughkit giechelde vrolijk. De kleine Twistedkit was zo enthousiast. Hij leek zo in zijn sas. En hij vond het helemaal niet erg dat het niet perfect was, nee, hij wilde juist weten hoe hij het beter kon doen. Nou, dan was hij aan het goede adres! ‘Oh, ik laat het je wel zien!’ miauwde ze met een brede glimlach. Ze hurkte voor de kitten neer in een jachthouding, netjes al haar voetjes onder haar ronde lijfje en hield haar staart van de grond. Daar bleef ze in balans zitten en langzaam ging ze stapje voor stapje vooruit, haar pootjes zo zacht als ze kon op de grond neerzettend. Ze vond zichzelf natuurlijk al héél wat, maar zonder echte jachttraining was het van haar ook lang niet perfect. Maar het zag er al redelijk uit, voor een kitten. Ze werd ook bijna apprentice, dus dan zou ze het eindelijk echt leren! ‘Kijk, zo!’ miauwde ze vrolijk toen ze weer overeind kwam en naar de gestreepte kitten glimlachte.

'Oh, ik laat het je wel zien!' mauwde Roughkit met een brede glimlach. Twistedkit beantwoordde die glimlach met eenzelfde glimlach en knikte. Hij wilde dolgraag weten hoe het goed moest! Hij keek dus ook aandachtig hoe zijn grijze vriendin door haar pootjes zakte en netjes bleef staan. Wow, dat zag er heel goed uit! Alsof ze al manen lang training had gehad! Vervolgens sloop ze stilletjes vooruit. 'Kijk, zo!' miauwde ze en ze kwam weer overeind.
'Wow, je bent net een natuurtalent, Roughkit!' piepte Twisted vrolijk. Daarna zakte ook hij weer in zijn sluiphouding. Hij probeerde zo goed mogelijk te kopiëren wat Roughkit had gedaan, maar hij vond het toch nog wat lastig. Wiebelend op zijn pootjes stapte hij vooruit, zijn best doende om op alles te letten.

Roughkit snorde vrolijk. Ze vond het maar wat leuk dat iemand als haar wilde zijn! Dat maakte er alleen maar voor dat ze nog trotser was. Ze schuifelde wat dichterbij de kitten toen hij in een jachthouding sloop, maar hij was nog best wel in onbalans. ‘Je moet je pootjes zachter neerzetten!’ commandeerde ze. ‘En je moet beter in balans zijn, zak eens wat dieper door je pootjes en je moet je kont verder laten zakken. En oh, staart recht houden!’ Dat waren tips die ze van apprentices had afgetroggeld. En ze wilde maar al te graag een goeie apprentice worden. Het werd nu immers bladkaal en dan zou prooi vangen nog veel moeilijker worden. En Roughkit wilde niets liever dan heel veel prooi binnen halen!

'Je moet je pootjes zachter neerzetten!' vertelde Roughkit hem en hij lette er zo goed mogelijk op. Pootjes zacht neerzetten, daar ging hij gelijk langzamer van lopen. Wat ook niet echt hielp met zijn balans houden, maar hij kwam er wel hoor! Daar had hij alle vertrouwen in. 'En je moet beter in balans zijn, zak eens wat dieper door je pootjes en je moet je kont verder laten zakken. En oh, staart recht houden!' Kijk, dat Roughkit hem tips gaf erover zou hem zoiezo helpen!
'Ik doe mijn best!' piepte Twistedkit terwijl hij alle tips die ze opgenoemd had probeerde uit te voeren. Het was moeilijk voor hem en zijn balans kreeg hij maar moeilijk te pakken, maar doordat hij wat door zijn pootjes was gezakt merkte hij toch dat hij steviger stond.
Glimlachend keek hij het grijze poesje aan. 'Het gaat al een stukje beter! Dankjewel!' snorde hij blij naar haar. 'Heb je nog meer tips?? Ik oefen al heel veel bij mezelf. Uiteindelijk gaat het zeker lukken!' Hij had er in ieder geval vertrouwen in.

Roughkit zag dat de ander heel hard aan het proberen was. Hij deed alles wat ze zei en het leek ook nog eens te werken. Ze snorde trots en een brede grijns kwam op haar gezicht. Ze was nu al zo'n goede apprentice dat ze ook mentor kon zijn. Ze zouden haar direct warrior moeten maken! ‘Graag gedaan hoor,’ miauwde ze toen hij haar bedankte. Hij was ook wel een beetje goed. Maar niet zo goed als haar! Toen hij vroeg of ze nog meer tips had, keek ze even nadenken. Nee, eigenlijk niet... ‘Heeel veel oefenen,’ miauwde ze toen uiteindelijk. Want ja, anders ging het nooit beter. Je kon wel weten hoe je het moest doen, maar dan kon je het nog niet direct het doen. Snap je? ‘Probeer mij anders eens te vangen!’ kirde ze vrolijk. Daarna sprintte ze weg en dook achter de prooistapel, vrolijk giechelend. Kijken of hij haar kon verrassen!

Hij hoorde het vrolijke snorren van Roughpaw. Daar deed hij het wel een beetje voor hoor! Hij kwam met een brede glimlach overeind en wachtte haar antwoord af. 'Heeel veel oefenen,' miauwde ze tenslotte. Twisted knikte. Ja, dat deed hij al heel veel! Maar hij wist wel dat door veel oefenen je beter werd en hij had al een hele hoop goede tips van haar gekregen. Dus teleurgesteld daarover was hij niet!
'Probeer mij anders eens te vangen!' kirde Roughpaw toen vrolijk en ze sprintte plots weg. Twistedkit moest even heel snel schakelen, maar een brede glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij achter haar aan spurtte. Gelukkig was hij al best groot, dus zijn poten maakte grote passen. De jonge kater grijnsde terwijl hij met een grote sprong op de ander sprong, er natuurlijk voor zorgend dat zijn nageltjes in waren, want hij wilde haar niet zeer doen.

Roughkit was eventjes verstopt achter de prooistapel, maar het duurde niet lang voordat ze gevonden en gevangen was. Want Twistedkit met zijn logge lijf wierp zich bovenop haar. Giechelend dook ze ineen met een zachte "oof", waarna ze wild begon te spartelen, waarbij ze zachte gilletjes slaakte en als een slang onder hem uit glibberde. Direct sprong ze om en keerde ze zich om en een uitdagende blik stond op haar gezichtje. ‘Jij dikzakje!’ miauwde ze plagend, haar roze tongetje uitstekend. Maar al snel kwam ze in actie en sprong naar voren, vlak voor hem sloeg ze eerst met een pootje naar zijn pootje, waarna ze die poot terugzette en met haar andere sloeg naar zijn oren. Ook al was hij groter, ze zou wel laten zien dat ze véél sterker was, want ze was ouder, en zo hoorde dat. Ze gromde speels, waarna ze na haar afleidende slagen sprong en bovenop hem probeerde te landen.

Hij had haar wel te pakken, maar voor hij het wist was ze onder hem vandaan geglibberd. Hè? Hoe kan dat nu weer? Verbaasd draaide hij naar haar om, alleen om dikzakje genoemd te worden. Nou ja zeg! Zelfs voordat hij een weerwoord had, had ze al met haar poot naar de zijne geslagen. Hij wilde er op af duiken, maar kreeg eerst nog een tik op zijn oren.
'Hey!' riep hij uiteindelijk uit en hij schudde verbaasd zijn kop. Wat was ze opeens snel! Ze keek hem uitdagend aan, waarna ze zelfs speels gromde. Twistedkit wilde op haar springen, hopend om deze keer sneller te zijn, maar nee. Ze belandde bovenop hem, waardoor hij opzij rolde en haar instinctief van zich af probeerde te werpen.

Roughkit giechelde. Ze was echt veel vlugger dan hem. Ze voelde zich helemaal in haar element, stoeiend met een kater en ze won het ook nog. Hah! Ze wist hem tegen zijn oor te slaan en ook nog eens bovenop hem te springen. Maar hij rolde direct om en ze werd van hem af geworpen. Met een "oof" landde ze niet veel verder van hem vandaan op de grond. Ze schudde verbaasd met haar kopje toen ze weer overeind krabbelde. Was ze nou net zomaar op de grond gegooid. ‘Hey naar jou!’ miauwde ze toen verontwaardigd. Dat deed vast veel meer zeer dan wat ze allemaal bij hem had gedaan. Nu was het menens hoor! Ze zou hem te pakken krijgen, en wel goed ook! Ze sprong richting hem, maar ze maakte snel een beweging opzij en dook toen achter hem waar ze hem in zijn staart te bijten. Hah! Dat zou hem vast wel krijgen.

Hij had eerlijk gezegd niet verwacht dat zijn worp zou werken, maar Roughpaw werd gelanceerd en landde iets verderop met een 'oof' op de grond. Geschrokken krabbelde hij weer op zijn pootjes en zette een stap naar voren, voor het geval ze echt pijn had. Maar ze kwam al snel weer overeind. 'Hey naar jou!' miauwde ze verontwaardigd. De toon die ze aansloeg maakte hem niet bijzonder gerust. Er stond iets te gebeuren, en hij moest scherp staan.
Helaas was snel zijn niet zijn beste kans, dus toen de grijze tabby een schijnbeweging maakte miste hij die helemaal. Hij struikelde naar voren, maar niet ver genoeg want al snel voelde hij pijn in zijn staart. 'AuW!' mauwde hij in schrik en hij keek achterom, waar Roughkit zijn staart te pakken had. 'HeYy!' Twistedkit probeerde zijn staart terug te trekken, maar dat deed ook pijn.

Yes! Ze had hem!! Roughkit stortte zich als een woest vos op zijn staart en no-way dat ze zomaar los zou laten. Dit was karma! Ze zag Twistedkit omkijken en vervolgens begon hij aan zijn staart te roppen, maar dat zorgde alleen maar dat Roughkit haar kaken steviger om die heen sloeg. Ze zou niet loslaten zonder een stootje. Maar ze kon niets terugzeggen, het enige wat ze deed was met ondeugende oogjes terugkijken. Daarna kropen haar mondhoeken wat omhoog, waarna ze haar hakken in het zand zette en terug begon te trekken. Het deed heus niet zo zeer als Twistedpaw het deed. En bovendien hij was een jongetje! Die waren toch veel stoerder dan meisjes? Want dat wilden haar broertjes haar wel altijd doen geloven!

Het deed zelfs nog meer pijn toen Roughkit zich nog extra goed vastzette in het zand. Ja nou ja zeg! Dit was niet eerlijk! Hij draaide zich naar haar om en sloeg zijn grote poot naar haar kop. Dat zal haar leren! Aan staarten trekken was niet leuk! 'Stop, Roughkit!' riep hij naar haar en hij probeerde zich nog eens los te trekken en sloeg nog een paar keer naar haar kop. Hij hield wel zijn nageltjes in, maar de tanden van de jonge poes voelde hij wel in zijn staart. Maar hij wilde haar ook geen pijn doen.

Roughkit gromde als een speelse hond. Totdat opeens Twistedkit zich omdraaide en zomaar naar haar kop sloeg! Die had ze totaal niet zien aankomen, waardoor de grip op zijn staart verlies. Ze probeerde opnieuw in de lange hare te bijten, maar ze kreeg weer een mep tegen haar hoofd! ‘Hey, auw!’ piepte ze verontwaardigd. Zo hoorde het niet te gaan! Ze viel op haar bibs en wreef met haar pootje langs haar kop, waarbij ze nog de haren van Twistedkit zijn staart uitspuugde. De traantjes stonden in haar ogen. ‘Waarom doe jij zo gemeen!’ gromde ze kwaad naar de ander. Het was totaal niet reëel, want ze was zelf begonnen, maar zo was het spelletje helemaal niet leuk! Ze wilde winnen! En dan ging hij haar zomaar op haar hoofd slaan! Gemeen rotjoch!

'Hey, auw!' piepte Roughkit verontwaardigd. Ze kon op haar bibs zitten en wreef met haar pootje over haar kop, terwijl ze de haren van zijn staart uitspuugde. 'Waarom doe jij zo gemeen!' gromde ze. Twistedkit keek haar geschrokken aan, ze klonk kwaad en hij zag de traantjes in haar ogen. Oh nee! Nee, nee, hij wilde niet dat dit gebeurde! 'O-Oh StarClan, sorry, Roughkit, het spijt me zo,' miauwde hij snel, half in paniek. 'Ik wilde je geen pijn doen, maar.. Maar dat je aan mijn staart trok deed wel pijn... Maar sorry, ik zal het niet meer doen!' Oh nee, het was toch wel weer goed?? Ze konden toch wel nog vriendjes blijven??

Twistedkit zei gelukkig heel snel sorry. Nog beteuterd wreef Roughkit langs haar kopje. Ja oké, helemaal goed en wel. Ze snikte nog eens, waarna ze haar traantjes wegwreef. Hij miauwde dat zij hem ook zeer had gedaan. Ze bleef daar even stil bij. Had ze hem echt pijn gedaan? Nou.. hmm. ‘Oké, het is goed,’ miauwde ze toen stilletjes. Maar spontaan had Roughkit geen zin meer om met hem te spelen. Was haar hoofd nog wel oké? Ze zou het maar even direct bij mama laten checken. ‘Maar ik moet gaan. Doei!’ miauwde ze. Ze probeerde nog vrolijk te klinken. Ze zei in elk geval niet dat ze niet meer met hem wilde spelen. Ze sprong overeind, waarna ze weer richting de nursery verdween. Ze zou later wel weer een keertje met hem spelen, dan waren ze beiden vast alles weer vergeten.

- Topic uit!

Gelukkig wreef Roughkit al snel haar traantjes weg dus Twisted zuchtte opgelucht. 'Oké, het is goed,' miauwde ze stilletjes. Twis glimlachte. Yay, het was weer goed. Hij had dus weer zin om te spelen, maar Rough dacht daar anders over. 'Maar ik moet gaan. Doei!' miauwde ze plots. En voor hij het wist sprong ze al overeind en rende naar de Nursery toe. Twistedkit keek haar verbaasd aan en zuchtte. Misschien dat hij voortaan maar wat stoerder moest zijn dan. Iets om aan te werken, bedacht hij met een knik. Daarna draaide ook hij zich om. Tijd voor weer iets anders om te doen.

Topic uit