Better times ahead?

Sinds wanneer was alles opeens één zo’n grote rotzooi geworden? Opeens waren er Clanmates die niet meer te vertrouwen waren, was zijn relatie met Crowcall volledig gebroken en werden er dingen gedeeld op de Gathering die niemand had zien aankomen. BloodClan bleek weer actief te zijn en de buurt te terroriseren, Butterstar had spijt van haar acties en gaf de Heatherfields terug en ShadowClan was Tallstar verloren. De bruine tabby bleek uit eigen wil de Clan verlaten te hebben en Crowfur hoopte dat hij de leader ooit nog eens tegen zou komen zodat ze een hartig woordje konden spreken samen. Hij had de bruine tabby een enorme idioot gevonden in het begin, maar daarna waren ze samen ontsnapt aan een hond en had hij de leader wel kunnen appreciëren, al had hij zijn ideeën en zijn opvattingen soms wat minder gewaardeerd. Hij had Pepperpaw meegenomen uit het WindClan kamp, maar daarna bleek dat er goed voor haar gezorgd werd en ook dat had Crowfur hem vergeven. Alleen deze actie… deze actie kon niet vergeven worden. BloodClan was actief, onheil heerste in het woud en meneer besloot om er vandoor te gaan? Kom nou toch. Crowfur negeerde de irritatie die op kwam zetten en liep naar the Small Lake, waar hij vooroverboog om iets te drinken. Hij moest zich op andere dingen concentreren. De training van zijn apprentice, bijvoorbeeld. Dat was het enige belangrijke dat nu nog telde. De rest zou hij wel zien hoe hij dat aan zou pakken. De senior warrior wilde zich net weer naar voren buigen toen hij pootstappen hoorde. Hij keek over zijn schouder en knikte Breezesong toe toen zij hem naderde. “Er zijn een paar interessante dingen gezegd op de Gathering. Ook door Stallionstar,” voegde hij er aan toe. Eens zien hoe ze zou reageren.

De reactie was heel anders dan hij verwacht had. Waren er meerdere katten geweest die op de hoogte waren van de “ontvoering” van de kitten? En hoe kon het zijn geweest dat het volledig langs hem heen was gegaan, dat hij niet had begrepen waar het over ging? Had hij met zijn kop onder een steen geleefd? Er was niks met de kitten gebeurd, maar Crowfur probeerde zich voor te stellen hoe het voor hem zou zijn geweest als RiverClan Leopardkit mee had genomen toen ze nog maar een kitten was en hij dacht dat hij uit elkaar ging barsten van woede. Waarom was dit langs hem heengegaan? “Ik…” Hij slikte en keek kort voor zich uit. Misschien was het eens goed als hij zijn gevoel zou delen. Breezesong was zelf een moeder en de kans dat zij hem begreep, was vrij groot. “Dat van die kitten…” Hij draaide met zijn oortje. “Crowcall en ik hebben ruzie gehad,” begon hij. Eerst maar beginnen bij het begin. “Het ging over een ontvoerde kitten en over dat WindClan steeds meer te vergelijken viel met BloodClan. Ik werd boos en verdedigde Stallionstar, maar ik wíst niks van die kitten. Geloof me of niet, maar het is volledig langs me heengegaan. En toen hoorde ik op de Gathering dat ze gelijk had, dat het waar was.” Hij neeg zijn kop naar het water. “Onze vriendschap is voorbij, evenals de kans dat we ooit mates zullen worden,” murmelde hij. “Ze lijkt het vertrouwen volledig verloren te zijn geraakt in onze Clan, maar ik weiger om te geloven dat Stallionstar het deed voor de verkeerde redenen. Als hij een slechte kat was, als WindClan slécht was, dan was die kitten toch niet ongedeerd gebleven?” Dat kon haast niet. Dat geloofde hij niet. Wat Crowcall hem ook wijs wilde maken.

Crowfur richtte zijn blik op Breezesong toen zij voor hem verduidelijkte dat het niet om een kitten ging, maar om een apprentice. En dat Stallionstar niks gedaan had, maar dat het volledig viel te verwijten aan Sabrefur. Het was een actie geweest om the Heatherfields terug te verdienen, maar zelfs in Crowfur zou het nooit opgekomen zijn om zoiets te doen. Het was laf, het was misplaatst en Crowfur kon zich goed voorstellen hoe machteloos en hoe boos Stallionstar zich moest hebben gevoeld toen hij er achter gekomen was. Het deed hem ergens wel goed dat Stallionstar er dus echt helemaal niks van wist, dat het enkel Sabrefur en een paar andere warriors waren geweest. Zou het van belang zijn als hij vroeg om welke warriors het ging? Zijn vertrouwen in zijn Clan wilde hij herstellen. En bovendien was hij er sowieso niet zeker van dat Breezesong wist of het überhaupt met hem mee wilde delen om welke andere katten het ging. Maar aan de andere kant… De woorden van Crowcall tolden wel vaak rond in zijn gedachten en met dit soort acties snapte hij ergens wel dat ze begon te twijfelen aan de loyaliteit van WindClan, maar was dat gelijk een reden om hun te vergelijken met BloodClan? Het deed hem nog steeds zeer hoe dat argument was gegaan. Hij kon het zich echter nu niet permitteren om afgeleid te raken van de kwestie die voor poten lag. “Dat wist ik niet,” zei hij uiteindelijk. “Ik ben blij om te horen dat Stallionstar er niks mee te maken had.” Even liet hij een stilte vallen. “Sabrefur verdiende het niet om dood te gaan, maar misschien was hij niet de juiste deputy voor WindClan. Die actie had een nieuwe oorlog tussen RiverClan en WindClan kunnen ontketenen en dat was toen wel het laatste wat we nodig hadden.” Hij richtte zijn blik op Breezesong. “Maar is die actie van Sabrefur gelijk een reden om ons te vergelijken met BloodClan, Breezesong? Hoe zou jij reageren als jouw potentiële mate dat tegen je zei?” De senior warrior was een wijze kat en Crowfur had op dit moment echt iemand nodig waar hij zijn hart bij uit kon storten.

Het was allemaal lastiger dan hij dacht. Crowcall die haar eigen versie ervan maakte en hun daarom uitmaakte voor BloodClanners terwijl ze eigenlijk het hele verhaal niet kende, heel de problemen van WindClan zelf, het complot dat zich blijkbaar had afgespeeld zonder dat hij daarvan wist. Hij vroeg zich af wat er was gebeurd om Crowcall tot die beslissing te doen komen. Hij probeerde zich te herinneren wat ze nog had gezegd, maar de woorden leken allemaal in elkaar over te gaan. Hij herinnerde zich nog de felle blik waarmee ze hem had aangekeken, de pijn in haar ogen toen ze zich besefte dat hij haar niet geloofde. Hij vroeg zich af of ze het écht zo makkelijk van zich af had kunnen zetten of dat het haar grote moeite had gekost om hem los te laten. Of was hij diegene die er het meeste last van had en was Crowcall juist blij dat ze van hem af was? Breezesong weergaf haar reflectie over hoe zij het aanvoelde en Crowfur knikte bedachtzaam. “Soms vraag ik me af of er iets gebeurd is buiten Sabrefur’s actie om wat haar heeft doen twijfelen. Iets wat me volledig is ontgaan.” En opeens kwam het weer terug. Clanmates die elkaar aanvallen. Hij draaide zijn kop met een ruk naar Breezesong. “Ze had het over Clanmates die elkaar liever aanvielen dan een RiverClanner te sparen. Heb jij een idee waar dat over zou kunnen gaan, Breezesong?” Zijn hart klopte in zijn keel. Hij had het sterke gevoel dat hij iets miste, dat er iets niet klopte. “Breezesong, kun je je misschien toevallig herinneren wie dat aanwezig waren toen Sabrefur zijn actie ondernam tegen RiverClan?” Misschien als hij kon ontdekken wie daarbij waren, dat hij met één van hun kon gaan praten. Misschien zou het dan wel duidelijker worden.