Ilomilo

Onderwerp: Ilomilo za 2 nov 2019 - 21:24

_{Ze lag naast haar mentor toen ze haar neus tegen de steen drukte. Het was een koud gevoel, die haar hele lichaam omvatte. Haar ogen waren nog meer net gesloten, en ze voelde een andere atmosfeer om zich heen. Een andere wind, het voelde raar maar ook vredig. Het viel niet te omschrijven. Langzaam opende Coyotepaw haar ogen en ze schrok. Ze was helemaal niet meer in de grot! Waar.. was ze? Was dit Starclan? Ze keek eens goed om zich heen, nam de hele omgeving in zich op. Het leek ergens wel op Fourtrees, alleen waren er allemaal glinsterdingen. Waren dat dan sterren? Ze keek weer naar voren, en kneep haar ogen tot spleetjes. Daar in de verte zag ze schimmen staan. Katten? Wie waren ze? "H-hallo?" hakkelde ze. Waren dat Starclanwarriors? Wat als ze haar niet goed genoeg vonden? Werd ze dan per bliksem afgeleverd aan Dark Forest?

(Steppingstone en/of Ravenfall eerst, daarna open)}

Onderwerp: Re: Ilomilo ma 11 nov 2019 - 12:18

Ze was een blij ei, dat was ze altijd geweest. Dat zou ook nooit veranderen. Ook hier in StarClan niet. Al bezat ze nu de intelligentie die ze in haar leven nooit had gehad. Die toonde ze alleen als het echt nodig was, anders was ze zichzelf. De kitten die nooit uit haar zou verdwijnen. Die ze voor altijd met haar meedroeg. Ze kon hier alles wensen en dan was het er gewoon, behalve haar familie die nog in leven was. Al kon ze die ook zien als ze wilde. Ze kon zelfs weer bij haar moeder in haar nest gaan liggen, zonder dat ze het echt doorhad. Misschien voelde ze haar aanwezigheid stiekem wel, want ze deed het heel vaak. Vaak bij haar moeder, maar heel soms ook bij haar vader. Dan rolde ze zich tegen hen aan en genoot van hun momenten in rust. Die rust nam ze dan weer mee naar boven en mengde zich met de sterren. De sterren die alles zagen, die nooit iets misten. Nu liep ze door een stroompje heen. Het water maakte haar poten niet nat, maar het geluid van het kabbelende water was wel te horen. Toch overstemde het haar stem niet, haar stem, de stem van haar zusje. Ze keek naar haar terwijl er een brede lach op haar snoet ontstond, dezelfde die ze altijd had gedragen toen ze in leven was geweest. Steppingstone sprong uit het stroompje en trippelde naar haar zus toe. “Coyotepaw!” Miauwde ze blij terwijl ze met uitgestoken poten op haar afsprong, met de bedoeling haar op de grond te gooien in een grote omhelzing. Dit keer kon ze haar aanwezigheid wel kenbaar maken en die kenbaarheid was dan ook niet te missen.

Onderwerp: Re: Ilomilo zo 24 nov 2019 - 13:01

Ravenfall was weer eens naar voren geroepen. Zijn tijd als Starclanner werd tenminste wel gebruikt. Misschien kwam het omdat Starclan altijd geweten had dat de zwarte tom zich vroeger, toen hij nog geleefd had, altijd hopeloos gevoeld had omdat hij met zijn handicap nooit zijn clan had kunnen helpen op de manier die hij altijd graag gewild had. Nu werd de wijsheid die de sterren droegen hem ingefluisterd zodat hij de katten kon helpen om hun pad te volgen. De eerste kat was Thornface geweest- nu Thornstar. Daarna had hij Stallionheart - nu ook star- dezelfde les gegeven. Vandaag mocht hij een ander soort hulp aanbieden vanuit de hemel. Vandaag zou namelijk de apprentice van zijn beste vriendin tot officieel medicine cat apprentice benoemd worden. Hij hoopte nog op een glimp van Chivysniff te ontvangen voor de maanlicht weer gedoofd werd maar eerst stond er iets anders boven op zijn lijstje. De tom was samen met Steppingstone naar voren gelopen om Coyotepaw te begroeten in de oneindige velden van Starclan maar voor hij zijn zwarte getekende kop zou laten zien liet hij eerst Steppingstone haar zus begroeten op haar speelse manier. Een kleine glimlach trok op de lippen van de vroegere Elder van Riverclan voor zijn gezichtsuitdrukking weer kalm en serieus werd.

Nadat Coyotepaw samen met haar zusje wat quality time doorgebracht had was het tijd voor Ravenfall om de ceremonie in gang te zetten, want veel tijd hadden ze niet tussen de sterren. De tom stapte naar voren en bracht de heldere sterren met zich mee in zijn gitzwarte pels. "Welkom, Coyotepaw." Sprak de eerst zo humeurige Elder terwijl hij zijn nog altijd bewolkte blik op die van de med. cat app richtte. "Hoe gaat het met expeditie cototébes?" Vroeg hij aan haar met een klein vredig glimlachje.

Onderwerp: Re: Ilomilo wo 4 dec 2019 - 12:59

_{Terwijl Coyotepaw worstelde met het herkennen van de schimmen in de verte, hoorde ze aan haar linkerkant een vrolijke stem. Een stem die ze uit duizenden herkende. Ze had zich nog niet naar de poes kunnen omdraaien of ze werd al op de grond getackeld. Coyo sloeg haar poten om Steppingstone heen terwijl ze haar neus even kort in diens vacht duwde. "S-steppingstone! Ik heb je zo gemist." miauwde ze in diens vacht, waarna haar blik viel op een andere kat die hen benaderde. Het was Ravenfall, de Elder die Coyo wel eens lastig viel toen ze kitten was. Ze grinnikte bij de vraag van de zwarte kater. "Die is nog steeds bezig, maar we hebben hoop! Ooit zal ik de cototébes vinden." miauwde ze als antwoord. Wow, wat was ze blij om hier te zijn. Het was hier zo mooi, haar zusje was hier. Ze vond het haast jammer om straks weer terug te keren naar de echte wereld, waar ze zich niet gelukkig voelde.}

Onderwerp: Re: Ilomilo ma 9 dec 2019 - 21:25

Coyotepaw zei dat ze haar had gemist. “Ik jou ook! Maar ik lig bijna elke avond in mama haar nest hoor en soms bij papa of die van jou.” Giechelde ze. “Alleen dan moet ik verstoppertje spelen, dat moet van StarClan.” Ze rolde weer bij haar zusje vandaan en kwam overeind. Toen ging ze zitten, maar wel vlakbij Coyotepaw, zodat haar vacht bijna die van haar zusje streek. Nu ze haar daadwerkelijk kon spreken en aanraken ging ze echt niet ver bij haar vandaan, nee geen denken aan. “Ravenfall en ik hebben de taak om jou iets te vertellen, spannend he?” Haar blik ging naar Ravenfall met een grote lach op haar gezicht.

Onderwerp: Re: Ilomilo wo 18 dec 2019 - 13:18

De Elder liet een kleine lach horen. Expeditie cototébes was jammerlijk nog niet voltooit maar ze had hoop, ooit zou ze haar speciale bes wel vinden. De tom stapte naar voren en knipperde langzaam met zijn grijzige ogen. "Geen twijfel aan mogelijk." Mauwde hij voor hij Steppingstone het woord weer liet overnemen. Het zusje van Coyotepaw was vlak tegen haar gaan zitten en vertelde haar dat ze beide de taak hadden om wat belangrijks te vertellen. Ravenfall knikte instemmend. Het was zeker spannend. "Dat klopt," Sprak hij dan ook. Zijn staart zwiepte langzaam waardoor er sterretjes van zijn lichtgevende gitzwarte pels vielen. "Je bent vandaag gekomen in afwachting voor Starclan's goedkeuring." Zijn stem klonk serieus en luid. "Coyotepaw, je word op heden ten dage getraind door Riverclan's medicine cat Chivysniff, zodat je haar pad in de toekomst kan opvolgen." De tom hief zijn kop. "We zien toekomst in jou en we geven jou Starclan's goedkeuring en wijsheden. Wij vragen om jou loyaliteit naar ons toe, dat je los staat van de rivaliteit tussen de clans en dat je in staat bent alle katten te beschermen en te verzorgen zelfs ten kosten van je eigen leven." De tom keek diep in de ogen van de she-cat. "Kun je Starclan's regels in acht nemen? Aanvaard je de pad als toekomstige med cat, Coyotepaw?"

Onderwerp: Re: Ilomilo