Shall we dance?

Ze deed haar best om te wennen aan het windclankamp, maar het was toch zo anders dan hoe Thunderclan was geweest. Waar je bij Thunderclan de beschutting van de bomen had was het hier vrij open en kon ze dan ook de wind voelen die door haar korte vacht heen blies. Haar vacht was zeker nog niet gemaakt voor de wind hier en dat merkte ze dan ook goed toen er een rilling over haar rug liep. Snel maakte ze haar weg naar een van de dens, waarvan ze vrij zeker was dat het de medicine cat den was en stapte naar binnen. Hierbinnen zou het vast wel wat warmer zijn en misschien zou er ook nog wat interessants voor haar zijn. De den was groter dan ze had verwacht toen ze binnen stapte en er hingen allerlei vreemde geuren rond. Ze zwiepte haar staartje dan ook kort terwijl ze de den goed in haar opnam.


[Falconpaw]

Ze voelde gelukkig dat het hier inderdaad iets meer beschermd was van de wind. Het zou ook raar zijn als dat niet zo was, want ze kon zich goed voorstellen dat de zieke katten zieker zouden kunnen worden van de koude wind. Ze kwam er al snel achter dat ze niet de enige hier was toen ze haar naam uitgesproken hoorde worden met de vraag of ze geholpen kon worden. "Ik kwam hier even schuilen van de wind." Sprak ze dan ook. Ze was gewend dat de wind bij Thunderclan minder te voelen was dan hier, maar misschien was het dus gewoon iets waar ze gewend aan moest raken. "Ik hoop dat dat niet erg is?" Straks had ze Falconpaw lastig gevallen, dat wilde ze niet hebben.

Mocht een kitten wel in de medicine cat den komen hier zonder dat er iets echt aan de hand was? Ze wist vrij zeker dat ze bij Thunderclan er mogelijk uitgestuurd zou worden, maar ze kon het niet helpen dat dit toch een van de meest beschutte plekken was naast de nursery. En de nursery was momenteel nou net de plek waar ze juist niet wilde zijn. Toch vroeg ze zich af of de wind die nu buiten blies hier alleen maar kouder zou worden met de dagen. Dat zou namelijk betekenen dat ze er toch ooit een keer aan gewend moest raken. Bij de uitnodiging om verder te komen deed ze dat dan ook en zette nog wat stappen weg van de opening in de den. "Wordt de wind nog kouder?" Was het eerste dat ze vroeg. Haar korte vacht was zeker niet gemaakt voor de wind, maar zou ze er met de tijd aan gewend raken of niet?

Het zou nog kouder worden? Voor een moment keek ze vol ongeloof naar de apprentice. Hoe zou ze dat vol kunnen houden? Of kwam het omdat ze nog nooit een leafbare meegemaakt had? Uiteindelijk zou het beter worden volgens Falconpaw, maar hoe lang zou dat duren? "Hoe lang nog voor het warmer wordt?" Ze mocht het bos tenslotte niet gaan missen, ze kon niet meer terug nu dat ze naar haar vader's clan was gegaan. Ze zou moeten leren wennen aan dit territorium of ze het nu wilde of niet. Haar moeder had haar dat duidelijk gemaakt en ze zou dan ook doen wat ze wilde. Als ze eenmaal apprentice was zou ze de katten van Thunderclan weer kunnen zien, ze had dus nog even geduld nodig.

Misschien was het niet een vraag die ze moest stellen aan iemand die dit zelf nog niet meegemaakt had, maar ze hoopte ergens dat het kort was. Toen het antwoord dan ook een a twee manen was vertrok haar gezicht een beetje. Dan zou ze al een apprentice zijn waarschijnlijk en het kamp ook nog eens uit moeten waar de wind nog erger was. "Dan ben ik al een apprentice waarschijnlijk." Sprak ze dan ook. "Daar is de wind nog erger." Ze hoopte dat ze eraan gewend kon raken, maar ze had er zo haar twijfels over. Wat als ze de vacht van haar moeder had? Dan zou dit nooit goedkomen.

Het was wel waar dat ze het warm zou krijgen van trainen, maar wat als ze dan voor een moment stil zou staan? Dan zou het misschien zo weer koud worden. "En wat als je even stil staat tijdens de training?" Misschien vroeg ze te veel, maar ze kon het niet helpen. Ergens was ze ook wel nieuwsgierig naar de trainingen van Windclan, maar ze kon dat moeilijk hardop zeggen. Toch kreeg ze een kleine glimlach toen Falconpaw voorstelde dat ze wel hier mocht komen als er geen zieke katten zouden zijn. "Daar houdt ik je aan." Sprak ze. Want wie weet hoe koud de volgende leafbare kon zijn, maar of hij het voor zolang bedoelde was ze niet zeker van. Ze kon het alleen altijd proberen.

Het was wel waar dat een training niet was om stil te staan, maar toch was ze er ergens wel bang voor. "Hm," Klonk ze dan ook wat bedenkelijk. "Blijven bewegen is geen slecht idee, alleen raak je misschien wel snel moe dan." Als ze veel gingen doen in een training, dan wist ze nog niet hoe ze dat allemaal vol zou houden. Maar ze zou het wel merken hopelijk en anders zou ze misschien ergens kunnen schuilen. Ze knikte nog bij zijn andere woorden. Ze zou dan zeker wel terugkomen wanneer het kon.

Zou ze daar echt een goede conditie van krijgen? Zoals andere Windclanners? Ze kon ook niet wachten om een dikkere pels te krijgen dan ze nu had, maar dat zou waarschijnlijk tijd kosten. Maar het was toch iets om naar uit te kijken als dat wel ging gebeuren. "Ik zal het moeten zien." Sprak ze dan ook. Want anders dan dat kon ze niet doen nu. "Maar hopelijk komt het goed zoals je zegt." Voegde ze er dan ook nog aan toe.

Ze ging er wel vanuit dat Falconpaw niet echt een reden had om tegen haar te liegen, dus het zou vast wel kloppen of in ieder geval voor windclanners, maar ze moest het zien wanneer ze een apprentice werd. Ze knikte dan ook kort voor ze zich begon om te draaien. Ze zou hem niet langer lastigvallen. "Dankjewel, ik zal je dan met rust laten." En met die woorden verliet ze de den.

[Topic uit]