difference (open)

Hij had vele dingen gehoord over deze plek. Over hoe de clans hier samen kwamen elke volle moon in vrede om dingen te bespreken. De laatste gathering had hij helaas niet kunnen mee gaan. Hij was toen nog maar net tot apprentice benoemt en de eerste dagen van zijn apprenticeleven waren zwaar geweest voor zijn tere en kleine lijf. Ja, het was jammer geweest, maar hij liet zijn kop niet hangen. Met een lichte tred wandelde hij verder het neutrale gebied op. Hij was eigenlijk stiekem vergeten of Darkvoid vandaag training had gegeven... Dus hij hoopte maar van niet, anders was hij zo goed als de klos. Kort sloeg hij even met zijn pluizige staart waarna hij een paar sprongetjes dichter nam naar de rots en deze even bekeek. Dus... Hier was het dus? Toen zijn glinsterende groene oogjes echter iets anders zagen, stopte hij meteen in zijn actie. Een mooie kattin met een sterke geur zat daar. Even kantelde hij zijn gevlekte kopje wat. Ze leek niet veel ouder dan hem, was ze ook een apprentice? Even nam hij een stapje terug van de rots, lichtjes in trance over het feit dat ze daar zo stond. "Wauw!" zei hij dan ook met een lichte glimlach op zijn gezicht. "Wat ben je mo- Ik b-bedoel... Hallo!" zei hij meteen terwijl hij het wat warmer kreeg. Ah wauw man. Ja, ze was inderdaad mooi en zeker op die rots daar. Het was een mooi tafereel zo allemaal tezamen, maar uh... Misschien was het beter dat niet luidop te verklaren...? Wel meteen keek de jonge kater weg van haar, zijn gezicht had een uitdrukking van spanning en onzekerheid.... En toch stond hij daar nog steeds scheef te glimlachen. Haha... Help.

Hij voelde zijn kaken warmer worden. Wat had hij gedaan? Was dat wel een goed iets? Hij had gewoon gezegd wat er in hem op was gekomen en... En... Dat zei je toch niet gewoon? Even keek hij wat op toen ze echter antwoordde. Hij keek op, zijn oortjes wiebelden wat. Ze was zo elegant in haar gang, in haar bewegen. Wauw, hoe deed ze dat? Even glinsterden zijn oogjes van bewondering. Wat een mooie meid... Toen ze dan ook dichter bij hem kwam, trok hij even zijn kopje wat naar achter. Een schuine glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij zijn kaken wat warmer voelde worden. H... Huh? Oh... Was hij Shadowclan? "S... S-Shadowclan...?" Wacht es even. "Ja! Ik ben uh... Shadowclan," zei hij even onhandig. Hij kon gewoon geen weg met zichzelf, oops. Toen de ander zich voorstelde als Moonpaw, knikte hij even naar haar. "Ik ben Brittlepaw," sprak hij kalm tegen haar met een kleine glimlach op zijn lippen. Het stond onhandig en wat schuin, maar zijn lach was goed bedoeld hoor. Even slikte hij waarna hij even kalm adem probeerde te halen. "Dus uh... Ben jij W... W-W-Windclan?" Man, waarom had hij soms zo'n domme stotter.

Dat hij zo stotterde vond hij verschrikkelijke. Hij haatte het en hij kon er weinig aan doen. De jonge kater had altijd al een stotter gehad en ookal hadden katten erop gehamerd, het ging er niet uit. En ja, hij probeerde zijn uiterste best te doen ervoor... Want tja, stotteren was gewoon nu niet bepaald stoer. Sommige katten vonden het immers super irritant, hem inclusief. De poes vertelde hem dat ze niet zou bijten. Wacht... Wacht... Betekende dat dat andere katten van Windclan dat wel zouden doen? Oh... Dear! Dan had hij heel erg veel geluk gehad met Moonpaw hier. Ze leek heel lief en aardig, dus dat was heel fijn. De mooie poes bevestigde dat ze van Windclan was, de clan waar Pepperpaw vandaan kwam dus. Nou... Hij kon duidelijk zien waar Pepper haar uiterlijk vandaan had. Was iedereen zo mooi in Windclan? Toen de apprentice echter een vraag aan hem stelde, wipte zijn oortjes even op. Zij was inmiddels gaan zitten, maar hij stond nog overeind, het puntje van zijn staartje wipte daarbij blij heen en weer. "Jup! Eten jullie dan geen kikkers?" vroeg hij even nieuwsgierig aan haar. Wist hij veel dat het eigen was aan shadowclan, niemand had dat aan hem verteld. "Jullie eten toch uuuh... uhm... Konijnen? En hazen?" zijn stem klonk twijfelachtig terwijl hij even zijn kopje wat kantelde. Ah man, waarom kon iedereen niet gewoon hetzelfde eten?

Ze leek erg verbaasd te zijn met zijn antwoord. Was het dan zo vreemd dat ze kikkers aten? Het moeras stikte ervan! Hijzelf had nog maar een keer een van een kikker geproefd. En dat was toen hij nog maar net op vast voedsel was over gegaan. Een van de warriors had hem toen voorgesteld hem te helpen en de kleine kitten had het toen met beide poten vast gegrepen. De smaak was eigenlijk niet zo slecht. Het smaakte best goed, maar de textuur kon nogal vreemd zijn soms. Sinds die dag had hij het voor gehouden dat hij een kikkers zou afspoelen met water voordat hij het zou eten. Dit betekende dus zijn prooi meedoen naar het stroompje in hun gebied... Was dat eigenlijk toegestaan? Hm... "Het smaakt v-v-verrassend goed!" zei hij, hakkelend over het ene woordje. Hij slikte even, ah starclan. Hij grinnikte echter even bij haar reactie. Op zijn vraag knikte ze, waarna ze zijn zin begon aan te vullen. Muizen en vogels ook? Nou... Die had hij ook wel op de prooistapel gezien... Dus dat betekende vast dat het een universeel iets was. Het klonk logisch, vogels konden immers vliegen en muizen... Tja... Het waren muizen. Die beesten waren verdomd rap en klein! So yea. Moonpaw vertelde hem ze zelf eens een merel had gevangen. "Serieus? Wow!" zei de kleine kater met glinsterende oogjes. Hij was duidelijk erg onder de indruk. Hijzelf had nog nooit iets gevangen. Hij faalde in het jagen en vechten. Tot nu toe was zijn koppie het enigste dat positieve feedback had gegeven. Hij kon de borders goed onthouden en de lessen die Darkvoid hem gaf. Theorie was zijn sterke punt, iets dat hij graag deed. Het was jammer dat een warrior er niet zo heel veel nut aan had. Toen de mooie poes hem dan ook een vrij... confronterende vraag stelde, slikte hij. Zijn glimlach werd wat onzekerder, maar zijn blik straalde nog steeds van de pret en bewondering die erin lag. Hij schudde zijn koppie wat, Brit was immers helemaal geen leugenaar. "Nee... Ik heb nog nooit een vogel gevangen," of een muis, of een eekhoorn... of een kikker. Het tolde door zijn kop en liet hem even sudderen. Hij schudde het echter al snel van zich af, een actie die zich reflecteerde in zijn houding. "Hoe doe je dat? Een vogel vangen? Is het niet super m-m-moeilijk om een vogel te vangen op een veld?" vroeg hij nieuwsgierig aan Moonpaw terwijl hij zijn kopje wat kantelde. Het was immers zo dat het terrein van windclan open was. Dit betekende dus dat de ander wel erg goed moest zijn in jagen!