Freedje
32
Actief
| |
|  Onderwerp: It's over, isn't it?  ma 16 dec 2019 - 22:31 | |
| Een grimas verscheen om zijn lippen toen hij zijn ogen opende en naar de bekende ruimte keek die sinds kort zijn tijdelijke thuis was geworden. In elk geval tot de pijn genoeg weggetrokken zou zijn en hij geen toezicht meer nodig zou hebben. In het begin had hij hoop gehad dat het nog te redden viel, dat de schade beperkt was, maar hij wist dat het geen beperkte schade was. En hij wist ook dat hij niet meer te redden viel. Een verbrijzelde poot dat verlamd was geraakt als gevolg van beschadigde zenuwen viel misschien nog mee vergeleken het feit dat hij ook dood had kunnen zijn, maar… hij wist het niet goed. Misschien was de dood wel gemakkelijker geweest. Hij zijn leeftijdsgenoten op zien groeien tot sterke warriors terwijl hijzelf geen poot meer had om op te staan, letterlijk dan. Niks zou nog hetzelfde zijn. En hij wist niet of het veel zin had om te zwoegen in zelfmedelijden, maar hij kon het niet helpen dat dat soms het enigste was wat hij nog voelde. Hij legde zijn kopje op zijn poten en richtte zijn blik op de uitgang van de den. Hij ging vandaag niet eens moeite doen om naar buiten te hinken. Het was vermoeiend om op drie poten te lopen en hij was eerlijk gezegd nog lang niet klaar voor de confrontatie met de rest. Rousebell zou binnenkort zijn ceremonie bespreken met Thornstar en dan werd het officieel. Oakpaw liet zijn oren in zijn nek zakken en keek verbitterd naar zijn poten bij het idee dat Thornstar hem zijn eldersnaam zou geven. Als hij zijn vader ooit zou ontmoeten op een Gathering, dan zou het zijn als elder en niet als warrior. Hij zou nooit geen volleerde ShadowClan warrior kunnen worden. Niet eens een ThunderClan warrior. Hij was niemand. Hij was een zwakkeling.
+ Eerste post voor Rousebell (paar dagen na het accident!) |
|
