Love is flower like; Friendship is like a sheltering tree [Falconpaw]

Jagen ging steeds beter, gelukkig maar want het werd steeds strenger weer en dat betekende, volgens zijn mentor, dat prooien schaarser zouden gaan worden. Hij had er niet bepaald zin in, vooral omdat hij nog niet helemaal zeker was van zijn jaagtechnieken. Maar goed, er was niks aan te doen. Hij kon niet magisch de seizoenen laten stoppen en meer prooien tevoorschijn toveren. Vandaag had hij ook bijna een prooi kunnen vangen! Hij had het tussen zijn poten door voelen glippen. Maar nu liep hij tenminste regelmatig terug met een prooi tussen zijn tanden, heel erg trots natuurlijk. Maar goed als je zijn verleden kende met jagen dan snapten de katten ook wel dat hij best trots kon zijn op zijn vangst. Maar niets kon zijn eerst vangst overtreffen hoor! Want dat was de bijzonderste vangst die hij ooit had kunnen maken. Die fazant, die hij samen met Stallionstar had gevangen. Hij trippelde net de ingang van het kamp in, toen hij zijn naam hoorde. 'Falconpaw!' waarna hij niet lang daarna ongeveer getackled werd. Gorsekit, zijn beste vriend die binnenkort apprentice ging worden, Gorsepaw. Hij kon niet wachten, want dan konden ze samen in de den chillen en het territorium in! Daar kon hij dus echt niet op wachten, daar had hij echt heel erg veel zin in. Hij wist ook dat Gorse er veel zin in had. "Hey Gorse!" spinde hij warm tegen zijn vriend. De jongere kater keek hem aan met grote ogen en een brede glimlach. 'Ik heb een verrassing voor je. Ogen dicht! Ogen dicht!' huh? Hij keek even verbaasd naar de kitten, waarna hij warm glimlachte. "Goed, goed. Ik zal mijn ogen dicht doen. Niets te gek, oké Gorse?" sprak hij met een grinnik, waarna hij zijn ogen dicht deed en niet zeker wist wat hij moest gaan verwachten van de kater, maar goed. Het was afwachten maar weer he!

Zijn beste vriend zien en met hem spreken was natuurlijk altijd een hoogtepunt voor hem. Of het nou iedere dag was of meerdere keren op een dag. Want je gaat er toch niet van uit dat Falcon een dag zonder praten met Gorse zou laten gebeuren? No way. Nee, iedere dag moest hij wel even buurten bij zijn beste vriend hoor. Om hem te vertellen hoe zijn dag was en hoe Gorse zijn dag was geweest. Hij vond het leuk om met de kater te praten, hem misschien al kleine tips gevende over het apprenticeschap waar hij binnenkort aan zou gaan beginnen. Hij kon niet wachten! Gorse moest gniffelen toen hij zijn ogen dicht deed. De kater schudde zijn kopje op de woorden dat het niet te gek moest zijn wat de kater ging doen, want hij zou niet weten wat er zou gaan gebeuren met hem nu hij mee genomen zou worden door Gorse. 'Nee hoor, je zult het heel leuk vinden! Ik weet het zeker,' klonk er opgewonden van de kater af, waardoor hij zachtjes glimlachte en even knikte. Goed, als Gorse zei dat hij het leuk zou vinden, dan zou hij hem geloven ook! Dus hij sloot zijn ogen, waardoor Gorse weer begon te giechelen. Hij zou het leuk vinden? Maar zoals de kater steeds giechelde wist hij niet zeker of hij de kater helemaal kon vertrouwen, wie weet wat hij allemaal in de planning had staan voor hem! 'Oké, pak mijn staart, ik zal je leiden naar de plek. Maar ogen dicht houden!' klonk er van de kater af, waardoor hij even zachtjes grinnikte, waarna hij knikte. "Oké, oké. Ik zal niet gluren, beloofd!" sprak hij licht grinnikend tegen de kater. Al snel voelde hij de staart van Gorse tegen zijn snorharen tikken, waardoor hij voorzichtig de staart met zijn bek pakte. Niet te hard natuurlijk, hij wilde de kater geen pijn doen, maar ook niet te los want anders zou de staart er zo tussen zijn bek door glippen. Langzaam begonnen ze te bewegen en Falcon moest echt zijn best doen om niet zijn ogen te openen en te zien waar ze naar toe gingen. Hij kon wel een beetje raden welke kant ze op gingen, maar de precieze plek kon hij niet vastleggen in zijn hoofd. Hij zou het vanzelf zien, dat wist hij ook wel, maar ergens wilde hij een beetje spieken. Hij had het echter beloofd aan zijn jonge vriend, dat hij niet zou gaan gluren. Dus hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om toch te kijken. Netjes hield hij zijn oogjes dus gesloten terwijl Gorse hem verder leidde. Echter stopte Gorse met lopen en werd de staart uit zijn mond verwijderd. Hij hield nog netjes zijn ogen gesloten, wachtende tot zijn vriend een teken zou gaan geven dat hij zijn ogen weer mocht openen en zien wat Gorse voor hem gepland had. 'Oké. Je mag nu je ogen open doen,' klonk er, waarop Falcon even zachtjes glimlachte en zijn ogen langzaam aan open begon te doen. Hij knipperde even om te wennen aan het licht en om zijn ogen weer scherp te laten worden, waarna hij Gorse zag staan. Met een hele brede glimlach. En naast Gorse.. lag een prachtige krans. Een bloemenkrans. En dit was niet degene waar hij mee had geholpen, dat wist hij zeker want dat was er eentje voor Stallionstar en Shatteredice. Hij keek vol verbazing naar zijn best vriend, was dit voor hem? "Is... Is die voor mij?" vroeg hij verbaasd aan de kater, terwijl hij naar de prachtige krans keek. Gorse had er weer echt een kunstwerk van gemaakt, echt niet normaal! Hij kon er weer trots op zijn, dat wel. "Hij is prachtig!" sprak hij met een grote, warme glimlach van hem af. Zelfs als hij niet voor hem was en Gorse het alleen maar aan hem wilde zien, het was prachtig. En hij vond het zo knap van zijn vriend dat hij dit kon!

Cadeautjes krijgen was nog steeds iets wat hij niet helemaal gewend was. Hij had eerder een kiezeltje ontvangen van Oleanderkit, maar daar was het ook wel bij gebleven. Het kiezeltje van Oleanderkit was nog steeds heel erg veilig bij zijn nest, want dat was iets wat hij graag wilde bewaren. Het waren mooie herinneringen die hij niet wilde gaan vergeten. Maar dit? Hier was zoveel tijd in gestoken. Hij kon niet geloven dat de kater zoveel tijd in een cadeautje voor hem had gestoken maar toch, toch had hij het gedaan. Het had helemaal niet geholpen. En hij vroeg of het voor hem was, verbaasd. Gorse snorde, het beste geluid wat zijn beste vriend ooit zou kunnen maken, daar was hij van overtuigd. 'Ja, hij is speciaal voor jou,' klonk er vrolijk van zijn vriend af, waardoor hij even met grote, dankbare ogen naar zijn vriend keek. Hij kon niet geloven dat Gorse naast het project voor zijn ouders ook nog dit voor hem had gemaakt! Hij was zijn vriend zo dankbaar. 'Gewoon, omdat je zo'n goede vriend bent. en je me zo hebt geholpen bij papa en mama's cadeautje,' klonk er ietwat verlegen van zijn vriend af. Hij voelde zijn bekje toch wel iets droog worden, het was toch geen probleem geweest? Hij had het lang niet zo mooi gedaan als dat Gorse het had gemaakt, maar hij was blij dat hij iets voor de rossige kater had kunnen doen. 'En voor het brengen van de bloemetjes,' klonk er van de kater af, waarop hij slikte. Hij stapte naar voren en duwde duwde zijn kop tegen die van de jongere kater, luid spinnend. De kater wist het misschien niet, maar hij had dit nodig. Na alles met zijn zusje, met zijn moeder, de woorden van StarClan.. had hij zoiets gewoon nodig gehad. Hij sprak er dan misschien niet over, maar het was echt zo. "Dankjewel, Gorse." sprak hij zachtjes tegen de kater, maar wel warm. Hij was zo blij met een vriend zoals Gorse. Hij had geen betere vriend kunnen krijgen. "Hij is prachtig, ik zal het met trots bewaren." fluisterde hij tegen zijn beste vriend. Hij wist verder niet wat te zeggen, behalve misschien het ene ding die in zijn hoofd rond spookte. "Ik kan me geen betere vriend dan jou bedenken, Gorse. Dankjewel." sprak hij met een warme glimlach tegen zijn beste vriend. Hij zou niet weten wat hij nu moest zonder de jongere kater.

Niet alleen was hij heel erg ontroerd, maar zijn vriendje was ook heel erg ontroerd omdat hij ontroerd was. Iedereen was ontroerd. Hij vond het misschien wel het mooiste cadeautje die hij ooit had gehad! Hij vond het geweldig lief van zijn vriend dat hij de tijd had genomen om dit voor hem te doen en dat terwijl hij ook nog bezig was geweest met het cadeautje voor zijn ouders! Het was gewoon.. het beste wat hij ooit had meegemaakt misschien wel. Dat durfde hij wel te zeggen. 'En jij bent mijn allerbeste vriend!' klonk er van de kater af tegen hem, waardoor hij de brok in zijn keel echt even weg moest slikken. Hij vond het geweldig. Echt heel erg geweldig. Hij was er zo blij mee, hij wilde ervoor laten zorgen dat het nooit meer kapot zou gaan en voor altijd zo mooi zou blijven! Want dat verdiende dat cadeautje. De kater keek met een brede grijns op zijn gezicht naar hem. De kater pakte voorzichtig de krans op tussen zijn kaken, waarna hij iets overeind kwam en de krans op zijn kop werd gezet. Hij voelde zich blij, heel erg blij. 'Prachtig!' klonk er van zijn beste vriend af met een gniffel. Hij straalde compleet door het cadeautje van de ander. Hij vond het zó geweldig. "Gorse... dit is echt geweldig!" sprak hij met een warme glimlach tegen de kater. Hij vond het super, echt heel erg super. "Als het kon, dan zou ik het constant op houden!" maar ja, dat zou niet goed zijn voor het ding. Hij was nog steeds een apprentice die veel moest trainen en tijdens het trainen was het natuurlijk erg moeilijk. En de kans op breken was natuurlijk ook veel groter dan dat het was als hij het veilig bij zijn nest ging houden!

Gorse snorde echt heel erg hard, maar hij deed hetzelfde. Hij was verrast, blij verrast. Nooit in zijn leven had hij zo'n mooi cadeautje gekregen van iemand. Dit was het allermooiste wat hij had gekregen, naja, de vriendschap met Gorse was het mooiste wat hij in zijn leven had gekregen. Zijn beste vriend, zijn makker. Hij vond het echt prachtig, Gorse had hier zoveel tijd in gestopt. Zoveel liefde in gestopt. Gorse lachte zachtjes toen hij sprak dat als het kon hij deze prachtige bloemenkroon voor altijd op zijn kop zou ophouden. 'Oh, dat hoeft niet hoor. Hij is ervoor om naar te kijken zo nu en dan,' sprak de kater ietwat zachtjes tegen hem. Maar hij was zo mooi! Het was dat het niet praktisch was om hem te dragen anders was het zeker wel iets om voor altijd te dragen. Tenminste, in zijn ogen wel. Hij wou dit aan de hele clan laten zien, zodat ze allemaal konden zien wat voor mooi iets zijn beste vriend voor hem had gemaakt. Maar dat zou hij niet doen, hij wilde immers niet dat het cadeautje gesloopt werd door iemand. Gorse keek met een glimlach op zijn gezicht naar hem op en hij kon de warmte bij de kater voelen in zijn lichaam. Deze jonge kater was niks anders dan warmte, liefde. 'Hopelijk kunnen we snel samen bloemetjes zoeken. Als ze weer terugkomen volgend seizoen,' klonk er van de jonge kater af, waarop hij meteen knikte. Ja! Daar kon hij ook niet op wachten, want hij had het beloofd aan de kater, maar niet alleen dat: Hij wilde de kop van de kater zien zodra hij het veld vol met bloemetjes zag. Dat hij kon zien hoe mooi het wel niet was, veel mooier dan in het kamp. "Ik ook niet, Gorse! Je gaat het prachtig vinden, echt waar." Sprak hij warm tegen de kitten, waarna hij de kater over zijn kopje likte als dank. Hij kon niet wachten om samen met zijn beste vriend door het territorium heen te gaan struinen.

Hij kon niet wachten om met de rood witte kater op stap te gaan, samen met z'n tweeën alles te ontdekken en daarbij gewoon heel erg veel plezier hebben. En vooral samen bloemetjes gaan plukken, daar had hij misschien nog wel het meeste zin in, om dat soort dingen met de kater te gaan doen. En misschien klonk het dan maar een beetje watjes achtig maar goed, het was wel gewoon leuk om te doen dus hi zou het ook over hebben voor de andere kater. Het boeide hem toch al niet wat veel katten van hem dachten, zolang zijn vrienden maar blij waren en zijn familie ook. Maar goed, Gorse voelde meer familie voor hem dan echt een goede vriend, maar hij merkte dat dat bij hem een dunne lijn was als hij heel erg close was geworden met iemand. Dan ging hij ze beschouwen als familie en dan boeide het niet eens meer dat ze geen echte familie waren. Dan was het in zijn hoofd gewoon familie en kon niemand anders hem er meer vanaf halen. Zo makkelijk kon zijn. 'Oh, ik kan niet wachten!' klonk er van de kater af toen hij sprak dat de kater het mooi zou gaan vinden buiten het kamp. 'Maar ja, ook weer wel hoor. We kunnen tot die tijd vast ook allemaal andere leuke dingen samen beleven! Dan zijn we eindelijk samen apprentice. We kunnen samen trainen en jagen en gaan en staan waar we maar willen!' klonk er van de kater af, waarop hij breed begon te glimlachen en uitgebreid knikte. Ja! Dan kon hij alle mooie plekjes laten zien aan de kater. Al de mooie plekjes die hij had gevonden in het territorium zou hij delen met deze kater, want deze kater verdiende het inmiddels wel weer om dit soort dingen ook te zien, vooral met die mooie cadeautje die hij had gekregen van de kater! "We gaan het super tof hebben samen! Aan het einde van de dag in onze nesten over alles hebben wat we maar willen." sprak hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Geen queens die hen zouden vertellen dat het tijd was om te gaan slapen, ze hadden het zelf in de hand.