Bloom

Hij moest nog wennen, heel erg wennen. Vooral waar alles lag. Maar waar hij misschien nog wel het meeste aan moest wennen was dat katten nu naar hem konden komen voor advies, of voor medisch advies! Hij had vrijwel geen kennis van kruiden, dus de gedachte dat er een kat binnen kon komen die hulp nodig had terwijl Routnose misschien weg was... Was beangstigend voor hem. Voor nu. Hij kon niet zomaar dingen proberen, dat wist hij ook wel. Maar hij wilde wel katten helpen. Dus hij kon niets anders dan vragen wat er mis was en wachten tot Routnose terug zou komen en hem kon uitleggen wat te doen. 'Falconpaw? Ben je hier?' klonk er echter, waardoor hij op keek van zijn taakje, bessen en bladeren scheiden, zoals hij eerder ook al had gedaan toen hij nog geen medicine cat apprentice was. Hij herkende de poes als Breezesong. Ietwat bezorgd keek hij naar de poes, terwijl hij met zijn ogen snel het lichaam scande van de poes. "Goedemiddag Breezesong! Is alles oké?" vroeg hij met een voorzichtige glimlach aan de oudere poes. Hij hoopte dat alles oké was, want dingen behandelen was hij nog niet goed in! Dus hij hoopte dat alles gewoon goed was en dat ze kwam voor een praatje, want dat kon nog wel goed zijn.

Trainingen zouden intens worden en hij hoopte dat hij de komende tijd nog geen gewonde katten langs zou krijgen, want dat wist je wel dat er een probleem zou gaan ontstaan. Hij hoopte dat alle clans nog aardig waren voor elkaar, want het laatste wat hij wilde was dat er oorlog zou ontstaan. Want bij oorlog zouden er veel gewonden vallen en daar was hij nog totaal niet klaar voor. Ook kwam de tijd van ziekte er aan, wat betekende dat er katten met ziektes naar de medicine cat den konden komen. Hij vertrouwde op Routnose, maar nerveus was hij er wel voor. Gelukkig leek er met Breezesong niets aan de hand te zijn, want hij kon in ieder geval nog niks zien. En toen hij vroeg of alles oké was knikte de poes en keek hem geruststellend aan. Gelukkig maar. 'Alles oké, Falconpaw, maak je maar niet druk.' klonk er van de poes af. Opluchting ging door zijn lichaam heen, hij was er niet klaar voor geweest om een kat alleen te gaan behandelen. Verre van. Paar dagen training betekende niet dat hij alles opeens kon. Maar gelukkig zouden de meeste katten dat ook weten. 'Ik wilde gewoon gezellig even een babbeltje doen. Kijken hoe je er voor staat,' klonk er vriendelijk van de poes af, waarop hij warm begon te glimlachen naar haar. Oh.. Nou daar had hij wel even tijd voor hoor! En zo niet dan zou Routnose hem snel genoeg wel weer aan het werk sleuren. "Dat mag altijd, Breezesong!" sprak hij spinnend tegen de poes. Hij vond het geen probleem om een gesprekje te maken met clangenoten, vooral als hij er tijd voor had. Praten met katten was immers ook een belangrijke taak als medicine cat, toch? 'Heb je er al een beetje zin in? Medicine Cat worden?' Ah, de vraag die veel katten stelden. Hij glimlachte zachtjes en knikte rustig. "Zeker, ik weet dat het heel zwaar gaat worden, maar ik zal hard mijn best doen." sprak hij met een glimlachje tegen de poes. Hij kon niet wachten hoor, nu hij een beetje gewend was, om alle kruiden te leren. "Maar, ik had net zo graag en met net zoveel enthousiasme warrior willen horen hoor." sprak hij met een brede glimlach. En dat was ook geen leugen geweest.

Hij had nooit geweten dat gesprekken voeren met gezonde katten die hier binnen kwamen zo'n opluchting konden zijn. Maar goed die druk leerde je wel als je in de medicine cat den was ingetrokken. Het gaf meer een soort rust in zijn lichaam. Gelukkig kwamen er dus ook regelmatig gezonde katten hier, in plaats van alleen maar zieken. Of gewonden. Hij wist nog niet echt precies waar hij liever mee wilde werken. Het liefste natuurlijk geen van allen, want dat betekende dat iedereen gewoon gezond en wel was en dat hij dus niks hoefde te doen. Dat zou pas een goed leven zijn, maar hij wist dat er ooit een moment zou gaan komen waar dat anders zou gaan zijn en dat hij verantwoording op zich moest gaan nemen en er moest staan als een medicine cat. Hij hoopte wel dat het nog even duurde als hij heel erg eerlijk was. 'Dat geloof ik graag, Falconpaw. Warrior zijn is ook leuk en eervol. Medicine Cat zijn is een speciale rang natuurlijk, maar als er geen Warriors waren was de Clan ook niet veilig, ongeacht we iemand hebben om voor ons te zorgen,' klonk er met een glimlach van de poes af en daar had ze volledig gelijk natuurlijk. Niemand was er om hun territorium te beschermen, of om prooien te vangen. Om weerloze kittens te verdedigen. Hij wilde nu niet gaan vechten, hij hoefde de oorlogen niet in om te gaan vechten. Hij moest er zijn om katten op te lappen en zorgen dat ze niet zouden sterven aan hun wonden of infecties die konden komen. Daar zou hij voor zijn en dat was ook een zware last. Hij zou alleen vechten als hij daar toe gedreven zou worden. Als iemand weerloze katten zou aanvallen en nadat hij er iets over gezegd had niet zou luisteren. Dat zou ook de reden zijn waarom hij aan Stallion en Rout zou vragen of hij ook vechttraining mocht blijven houden. Gewoon voor het geval dat. "Dat is zeker waar, Breezesong. Ik ben blij dat we zo'n eenheid vormen!" sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. En dat waren ze ook, ze konden niet zonder elkaar, ze konden niemand missen. 'Heb je al wat interessants geleerd van Routnose?' klonk er vervolgens, waarop hij knikte en breed begon te glimlachen. "Alles is heel erg interessant! Ik vind het leuk om al deze nieuwe dingen te leren!" sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. En dat was de waarheid, hij was super geinteresseerd in alles wat er gebeurde en hij kon niet wachten om nog meer te leren. Want nu mocht hij ook de territoria in van andere clans voor kruiden of als ze iets moesten weten van een andere medicine cat, advies. Dus hij zou andere territoria nu ook van de binnenkant gaan zien in plaats van alleen de buitenkant! En dat was iets waar hij echt niet op kon wachten.

Een clan betekende dat iedereen belangrijk was, van kittens tot elders. En daar zou hij ook geen moment over gaan twijfelen. Iedereen was belangrijk om een clan draaiende te houden en daarom was elk leven heilig en zou hij blij zijn dat hij uiteindelijk alle katten kon helpen met hun leven zo gezond mogelijk te laten verlopen! Want daar zou hij onder andere een belangrijke rol in gaan spelen! Toen de poes aan hem vroeg of hij al interessante dingen had geleerd reageerde hij dat hij alles heel erg interessant vond en dat hij het leuk vond om nieuwe dingen te leren. En dat was zeker geen leugen. Hij vond het super tof om nieuwe dingen te leren, de theorie had hij dan ook wel redelijk snel in zijn koppie zitten. De praktijk, dus bijvoorbeeld jagen, ging soms een stukkie moeilijker. Behalve vechten dan, dat pakte hij dan weer heel erg snel op. Het was wel raar, maar ja. 'Oh, dat is mooi,' klonk er van de oudere poes af met een glimlach. 'Ik kan me voorstellen dat je ook al andere dingen wil doen dat kruiden scheiden, of is het nog een beetje te vroeg?' klonk er van de poes af, waardoor hij even zachtjes grinnikte. Een paar dagen was inderdaad nog even iets te vroeg om meer te kunnen doen. "Voor nu is dit het beste voor mij om te doen! En ondertussen in mijn hoofd herhalen wat de kruiden doen." sprak hij met een glimlachje tegen de poes. "Maar uiteindelijk gaat het wel veel intensiever worden! Maar ook dat ga ik aan kunnen!" sprak hij met een zelfverzekerde glimlach tegen de poes.

Het was een kwestie van opbouwen. De belangrijkste dingen weten en daarmee alles gaan uitbreiden. Dan zou hij beetje bij beetje steeds meer dingen leren en daarmee weten hoe hij katten kon gaan behandelen. Maar eerst de basis, zodat in geval van nood hij zou weten wat hij moest zou gaan doen. Mocht Routnose bijvoorbeeld net het kamp uit zijn of iets in die trant. 'Ik ben blij dat je zo zelfverzekerd bent, dat is zeker een eigenschap waarmee je het ver kan schoppen. Zolang je maar niet té zelfverzekerd wordt,' klonk er van de poes af, waarop hij even instemmend en begrijpend knikte. Hij wist het ook wel, levens zouden af gaan hangen bij zijn beslissingen en daar kon hij niet te gemakkelijk over gaan denken. Dan zouden er fouten gemaakt worden die misschien wel fataal waren. "Ik ga hard mijn best doen, ik zal een medicine cat worden waar jullie trots op kunnen zijn." sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. En dat meende hij met heel zijn hart.

De poes glimlachte terug toen hij sprak dat hij ging proberen om de best mogelijke medicine cat zou gaan worden voor WindClan. En hij meende het echt met heel zijn hart, want hij vond het geweldig om deze taak te kunnen vervullen en hij hoopte dat de clan daar al hun vertrouwen in hem legde dat hij dat kan doen. 'Dat geloof ik graag, Falconpaw. Ik zal niet aan je twijfelen,' klonk er waarna de gevlekte poes haar kop naar hem boog, ging ze nu alweer? 'Maar ik zal je maar niet meer van je werk afhouden,' Klonk er met een glimlach van de poes af, waarna ze opstond. Balen! Hij vond het altijd wel heel erg gezellig als andere katten langs kwamen maar hij snapte ook wel dat ze weer terug moesten naar hun eigen taken. En daarbij moest hij ook zelf weer verder. 'Succes verder, en niet de kattenkruid opmaken, hè,' klonk er met een grinnik van de poes af, waarop hij zelf ook even grinnikte en even zijn kopje schudde, natuurlijk niet. "Dankuwel Breezesong! Fijne dag verder!" Riep hij de poes nog na, waarna hij nog even na grinnikte, voordat hij weer verder ging met zijn taken.