Rain and Wind

Het jagen was al niet makkelijk en de regen die besloot om tijdens de jacht op een konijn te gaan vallen, hielp ook niet echt. Feathersky probeerde uit alle macht het konijn bij te houden, maar haar pels was binnen de kortste keren doorweekt en plakte aan haar lichaam. De she-cat klemde echter haar kaken stevig op elkaar en dwong zichzelf om voort te blijven rennen. Ze maakte een sprong met haar poten naar voren… en wist het konijn gelukkig te raken. Ze doodde het snel voordat het een kans had om weg te komen en keek opgelucht zijnde naar haar vangst. De regen was inmiddels met bakken uit de hemel komen vallen en Feathersky pakte het beest stevig tussen haar tanden, waarna ze zich naar de tunnels begaf. Hopelijk kon ze daar een beetje schuilen voordat ze dadelijk echt helemaal ijskoud zou zijn. Ze liet haar prooi vlak onder een steen vallen zodat hij niet zomaar meegenomen zou worden en koos de eerste de beste tunnel om in te gaan schuilen. Ze merkte pas dat ze niet alleen was toen ze met volle kracht tegen haar Clanmate botste. “Oh, sorry, Breezesong. Wat onhandig van me,” bracht ze uit en ze deed snel wat stappen naar achteren. Ze wierp een blik op de nog tamelijk droge vacht van de senior warrior en grinnikte. “Ik zie dat jij slimmer bent geweest dan mij.” Ze wierp de kat een warme blik toe. “Hoe is het met je, Breezesong?”

De irritatie van Breezesong duurde gelukkig niet al te lang en Feathersky ontspande enigszins toen Breezesong dat ook deed. Ze had veel respect voor de oudere she-cat en ze wilde haar niet tegen de borst stoten, al zou het natuurlijk een beetje flauw zijn als ze boos op elkaar zouden worden door zo’n klein akkefietje. Het leek er echter op dat het al achter hun lag en Feathersky glimlachte toen Breezesong eerst aangaf dat het goed met haar ging en vervolgens aan haar vroeg hoe het met haar ging. “Ook goed,” snorde ze. “Lunarpaw heeft een nieuwe mentor gekregen en haar trainingen verlopen goed, dus daar ben ik heel blij mee.” Ze had zich namelijk wel een beetje zorgen gemaakt over wie Stallionstar aan zou duiden als nieuwe mentor voor Lunarpaw, maar ze was gerustgesteld geweest toen ze hoorde dat de keuze op Scarface was gevallen. Ze kon niet ontkennen dat ze een zekere genegenheid voor de kat voelde en ze hoopte dan ook dat hij en Lunarpaw een goede band kregen. Ze richtte haar blik weer op Breezesong. “Ze worden ook zo snel groot, hè,” zei ze toen met een zucht. Ze had het natuurlijk in haar geval over Lunarpaw, maar ze dacht wel dat Breezesong hetzelfde kon zeggen over haar kittens.