What went wrong?

Er was een hoop gebeurd de laatste tijd. En blijkbaar niet alleen in WindClan. Crowfur had tijdens de Gathering gehoord dat er meerdere Clans waren die hun rugzakje meedroegen. De één wat meer dan de ander. Butterstar was haar stem blijkbaar verloren en had the Heatherfields weer terug aan hun gegeven, iets wat zij nooit in eerste instantie af hadden mogen nemen. Chivysniff had hem gezegd dat hij moest vergeven, maar hij wist niet of hij dat wel zo makkelijk vond. Niet na alles wat er was gebeurd. Er was in elk geval één Clan die hij nooit meer zou vergeven en dat was BloodClan. Nee, hij zou doden als dat zou moeten. De haat die door hem vlamde als hij aan Mistdove dacht, was immens. Wat ze haar hadden aangedaan. Ze hadden haar kans om warrior te worden voor altijd afgenomen. Ze hadden haar beschadigd en achtergelaten alsof ze oud vuil was. Crowfur zou hun wel eens tegen willen komen en dan zien hoe het zou gaan. Maar hij was ook wat anders te weten gekomen. Dat Crowcall niet alleen onzin had zitten praten toen ze zo boos op hem was geworden, dat ze ergens wel gelijk had gehad. Aan de andere kant had WindClan niks gedaan met de kitten en was alles terug goed gekomen, maar zou dat ondanks Butterstar’s aankondiging over het samenwerken ook zo blijven? Crowfur dacht niet dat het nog goed zou komen tussen hem en Crowcall. Ze mocht misschien gelijk hebben, maar ze had hem nooit haar verhaal verteld, had niet eens de moeite genomen om te zeggen wat ze dacht terwijl hij daar wel voor open had gestaan. Dat was een feit dat hij niet kon negeren en daarom ook niet op terug kon komen. Hij keek op toen hij langs de border liep die WindClan met ShadowClan verbond en de bekende geur van Acorndust rook. Hij keek de deputy kort aan met een nietszeggende blik. “Tallstar heeft het ons weer allemaal geflikt, of niet soms?” bromde hij vervolgens. Hij was de streken van de leader meer dan zat.

De ShadowClan deputy besloot om een defensieve houding aan te houden. Iets wat Crowfur ergens wel had verwacht en ook zeker wel kon appreciëren. Acorndust was op dat vlak een echte ShadowClanner: trots en niet meegevend. Hij zag dit probleem als enkel iets waar ShadowClan mee moest dealen, maar was dat ook zo? Het leek er voor Crowfur op dat uiteindelijk alle Clans er hinder van zouden ondervinden als dit te lang zou blijven aanslepen. ShadowClan zat nu immers zonder leader en dat was niet hoe StarClan het wilde hebben. “Ik zou met de naderende prophecy denken dat je wat minder arrogant zou zijn,” gromde hij tegen Acorndust. “Gedraag je niet als een dwaas, Acorndust. Je weet dat ShadowClan hulp nodig gaat hebben van de andere drie Clans als dit zo door blijft gaan. Zonder leader zitten werkt niet bepaald in jullie voordeel.” Hij trok met zijn oortje. “Ik kon al wel een paar katten op de Gathering aanwijzen die er echt van waren geschrokken en die er ook onder leden. Denk je nu echt dat de andere Clans daar in tijden zoals deze gebruik van maken? Ik ben het meestal niet eens met Clans die zich te familiaal gaan gedragen en ik ben het met je eens dat je jezelf zo opstelt, maar als de prophecy echt waar is, dan gaan we alle klauwen kunnen gebruiken die we hebben. Dan gaat het niet meer over trots of over eer, maar over hoe we onze dierbaren kunnen beschermen.”