Sweater weather

Hij haatte het koude weer. Door de gure wind en de kou merkte hij toch dat hij niet de jongste meer was en dat zijn gewrichten toch wel wat protesteerden na een extra koude nacht. Hij was alleen nog lang niet van plan om toe te geven aan zijn leeftijd. Hij was nog steeds fit genoeg om wat te doen als een warrior en hij was ook zeker van plan om de apprentice die hij nu nog had te trainen. De outlook rock bleef toch wel een van zijn favoriete plekken. Het was een plek waar je over een groot deel van Windclan kon kijken, het voordeel van een open gebied hebben. Hij merkte alleen al snel dat hij niet alleen was, terwijl hij de steen op klom. Zijn gewrichten protesteerden wat, maar hij liet het niet merken terwijl hij verder omhoog klom tot het hoogste stukje waar hij naast Breezesong ging zitten. "Breezesong. Voornamelijk hetzelfde. Ik hoop nog steeds dat de kou snel voorbij is." Dat was tenslotte wel de waarheid. Dan zou hij hopelijk geen last meer hebben van pijnlijke gewrichten.

Het was zeker waar dat het hier wat kouder was dan in de andere territoria. Tenslotte hadden ze geen bomen of andere dingen om hun te beschermen van de kou. De wind had hier vrij spel en dat was te merken. "Dat is zeker waar, maar door de jaren heen heb ik gemerkt dat greenleaf toch wel wat beter aanvoelt dan leafbare." Niet dat zijn vacht ook echt dik was en hielp tegen de kou. Het was tenslotte een korte vacht en dan had je ook nog het feit dat hij niet de jongste meer was. Ook al was dat zeker niet iets dat hij graag toegaf. Zijn lichaam mocht misschien protesteren, maar hij verborg het toch zoveel als hij kon. Achter een konijn aanrennen ging misschien niet helemaal optimaal meer, maar andere prooien moesten nog te doen zijn.

Dat het kouder was in WindClan was algemene kennis, en inmiddels vond Breezesong het niet zo erg meer. Ze kon er wel goed tegen, ze was er aan gewend geraakt en ze had een dikke, lange vacht. Voor katten met wat minder of kortere vacht was het misschien wat onaangenamer in leafbare, maar in greenleaf hadden zij weer het voordeel.
'Dat is zeker waar, maar door de jaren heen heb ik gemerkt dat greenleaf toch wel wat beter aanvoelt dan leafbare,' zei Shadowrush. Breezesong glimlachte en knikte.
'Dat kan ik me goed voorstellen ja. Maar midden greenleaf vind ik persoonlijk ook niet zo fijn, zeker als er weer één van die ondraagbare hittegolf is,' miauwde ze met een lichte grinnik. 'Dan zou ik bijna nog in de Small Lake springen,' grapte ze. Niet dat ze dat echt zou dan, maar het leek soms wel erg verleidelijk.

Hij had altijd al een korte vacht gehad, dus misschien merkte hij daardoor de wind beter. Zolang hij dan ook aan het rennen was vond hij het niet erg dat het zo koud was, maar nu dat zijn lichaam er ook steeds meer bij begon te protesteren merkte hij toch wel dat het niet meer even makkelijk was zoals altijd. "De hittegolven zijn ook zeker niet fijn nee." Sprak hij na haar woorden. Te warm was ook weer niet goed, dan zou hij bijna hetzelfde willen doen als dat ze voorstelde, maar gelukkig had hij dat nog nooit gedaan. Hij had er ook geen zin in om volledig doorweekt te raken. "Het is dat ik geen zin heb om doorweekt te raken, maar anders zou ik het ook bijna doen." Hij schuifelde wat ongemakkelijk bij die woorden, zoekende naar een fijne positie om te zitten. Op de een of andere manier was het niet makkelijk om een goede positie te vinden op het moment.

Shadowrush stemde met haar in dat hittegolven ook niet fijn waren. Want dat waren ze zeker niet. Bijna het Small Lake in springen, het leek soms zo verleidelijk. Maar nee, een doorweekte vacht, daar had ze echt geen zin in. Het was alsof de kater haar gedachte las. 'Het is dat ik geen zin heb om doorweekt te raken, maar anders zou ik het ook bijna doen.' Breezesong grinnikte even en knikte. 'Ik heb geen idee hoe die RiverClanners dat kunnen. Daar word je toch gewoon helemaal gek van? Zo'n natte vacht?'
Ze richtte haar blauwe ogen naar de kater. Ze zag hoe hij ongemakkelijk heen en weer schoof. 'Gaat het?' vroeg ze, ietwat bezorgd.

Het was al erg genoeg om nat te raken door regen en er niet in te hoeven zwemmen. Toch zorgde het soms voor verkoeling juist bij warmer weer. "De regen is al erg genoeg soms." Dan waren de nesten ook nat voor dagen achtereen en stond hij elke ochtend op met een stijf lichaam. Zeker niet een van zijn favoriete tijden in een jaar. Hij had moeten weten dat het bewegen de poes naast hem zou opvallen en hij trok dan ook wat met zijn oor, zijn blik voor hem gericht houdend. "Er is niks," Ergens moest hij dit verborgen houden als hij niet wilde dat iedereen tegen hem ging lopen zeggen dat hij het misschien eens moest overwegen om naar de elders den te gaan. Hij zou zelf bepalen wanneer het zover was en zolang hij nog kon bewegen was dat niet wat ging gebeuren. Het kwam gewoon door leafbare en wanneer newleaf er eenmaal was zou het allemaal weer beter gaan.

De regen is inderdaad al erg genoeg soms. Zeker harde stortregen, want dan ook nog is hartstikke lang aanhoudt. Nee, dan zit Breezesong ook liever in de tunnels. De kater naast haar had inmiddels aangegeven dat er niks was. De poes keek hem nog even onderzoekend aan, maar hij keek gewoon rechtuit. Ze zuchtte zachtjes en knikte. 'Oké, als jij het zegt,' miauwde ze, met een sprankje humor. Ze wist ook wel dat Shadowrush niet wilde toegeven dat hij al ouder werd, maar er om heen draaien kon je uiteindelijk toch niet. Maar voor nu was het oké. Zelf zou ze liever ook niet willen toegeven als dingen minder gingen.

Waarschijnlijk had Breezesong wel door wat er was, maar hij was er gewoon nog niet klaar voor om het toe te geven aan wie dan ook. Als ze erachter kwamen, dan zouden ze er waarschijnlijk rekening mee gaan houden en dat was zeker niet iets dat hij wilde. Hij liet dan ook alleen maar een instemmend geluid horen, maar misschien was het beter om toch wat in beweging te gaan komen. "Zullen we een stukje gaan lopen anders?" Hier op de koude rots blijven zitten zou hem alleen maar stijver maken waarschijnlijk.

Shadowrush liet alleen een instemmend geluid horen bij haar opmerking. Breeze draaide haar kopje zodat hij haar glimlach niet kon zien, maar ze snapte hem helemaal. 'Zullen we een stukje gaan lopen anders?' stelde de kater vervolgens voor. Breeze knikte. 'Dat is een goed plan, ja,' miauwde ze en kort daarna sprong ze van de steen af. Ze richtte haar blik op de kater, een vriendelijke glimlach speelde rond haar lippen. 'Welke kant wil je uit?'

Hij kwam langzaam overeind toen de ander instemde met zijn idee en strekte zijn poten stuk voor stuk. MIsschien niet het beste om bovenaan een rots te doen, maar anders kwam hij misschien niet eens naar beneden. Zodra hij er zeker van was dat dit ook echt goed ging komen, ging hij van de rots waar hem vrijwel meteen de vraag werd gesteld welke kant hij uit wilde gaan. Kort liet hij zijn blik rondgaan en wees toen een richting uit met zijn staart. "Die kant?" Hij kwam eigenlijk al bijna in beweging voor hij die vraag had gesteld, maar keek nog wel kort achterom om te zien of Breezesong zou volgen.

Ze hield wel goed in de gaten of alles goed zou gaan. Ze wilde hem niet laten denken dat ze dacht dat hij het niet alleen kon. Maar je kon toch beter even zeker weten. Gelukkig ging alles goed en kwam hij heelhuids de steen af. Ze liet hem een kant kiezen. Ze stemde in met een knikje en volgde de zwart-witte kater. 'Helemaal goed, Shadowrush,' miauwde ze met een glimlachje voor ze naast hem ging lopen. 'Hier is het wel een stuk aangenamer, zonder die wind.'

Het was beneden inderdaad wel wat aangenamer dan daarboven moest hij eerlijk toegeven. Hij zette er niet een te hoog tempo achter, want dan was hij bang dat hij er later misschien weer spijt van zou hebben. "Je hebt gelijk, misschien was het niet zo verstandig om daarboven te blijven." Sprak hij rustig. Maar het was juist zo'n fijn punt om over het territorium uit te kijken.

Op een gemiddeld tempo begonnen ze te lopen. Breezesong vond het een prima tempo, niet te snel en niet te langzaam. Precies goed, zeker als je de oude botten van Shadowrush meetelde. 'Je hebt gelijk, misschien was het niet zo verstandig om daarboven te blijven,' sprak de oudere kater rustig. Breeze glimlachte en knikte. 'Het is een mooi uitzichtpunt, maar zeker als het zo hard waait is het niet ideaal,' miauwde ze. Vond ze zelf tenminste. Sommige katten vonden het juist fijn om zo in de wind te staan, maar je moest ook een beetje denken aan je gezondheid. Niet dat ze bezorgd was voor Shadowrush, maar hij was wel een stukje ouder en daar moest rekening mee gehouden worden.