So good, I already live here

He was forged from iron
He never broke.

Pontificaal zette de kater zijn kont neer op het nest waarvan het zeer duidelijk naar hun deputy rook. Maar dat betekende alleen maar dat Acorndust het warm hielt voor hem. De grote sterke Hoarsekiller. Of nou ja Horsekiller zoals hij momenteel zijn naam zag. Hij had veel geruchten gehoord over Stallionstar. Maar die was dus maar zo cool als een gender van paarden. Hij was zo cool als alle paarden bij elkaar. En niemand die hem anders kon vertellen. Dus natuurlijk zou Tallstar snel zijn eigen deputy dumpen, of zou Acorndust hem direct als deputy aanstellen als die het over zou nemen voor hij een direct de elder den in zou kruipen. Het was toch al een lopend lijk nietwaar. Nee, deze plek was van hem. Alleen van hem, tot hij de ballen zou kweken om het nest van Tallstar te claimen natuurlijk. Maar voor je leader was, moest je deputy zijn. Dat wist iedereen. Dus tot die tijd. Rekte de jonge kat zich lekker uit en ging hij zo lang uit mogelijk in het wijde nest liggen. Even negerende dat als hij zichzelf helemaal uitrekte hij alsnog niet met zijn poten de randen van het nest raakte.

OPEN

Bedmos. Tja iedereen had het nodig. Niet alleen de oudsten. Vandaag was het de beurd van de krijgsden. Met een flinke bal bedmos was de jonge kater de den uit gelopen. De meeste krijgers waren buiten op een enkeling na. Door de flinke ballen oud bedmos te dumpen op de plek waar ze allemaal hun behoeften deden was hij er ook sneller van af. Maar dan trippelde Darkpaw naar het met mos begroeide veldje om daar nieuwe bedmos bijeen te harken met zijn nagels het op te rollen en als een bal weer mee terug naar het kamp toe te nemen. De apprentice wandelde kalmpjes tussen de andere katten door en dook de krijgsden in. Legde de bol mos neer en wilde net aan een van de laatste nesten gaan beginnen. Zijn oog viel op een kleine bol wol die zich uitgestrekt in het nest van de deputy had neer geploft. 'Urgh, kun jij niet ergens anders gaan spelen?' moppelde Darkpaw en stak zijn poot uit om het kitten tegen zijn oor te tikken met in getrokken klauwen. Daarna begon de apprentice het bedmos in elkaar te drukken om er een grote bal van te kunnen maken. Als die kleine opdonder niet snel uit het nest ging zou Dark hem mee in rollen.

XD

He was forged from iron
He never broke.

UGHHHHHH

Hij rolde zijn grote blauwe ogen bij het horen van een stem. Toen hij vervolgens even opkeek om te zien wie hem stoorde en het bleek dat het een apprentice was! Wist hij dat het wel heeel slecht gesteld was met dit persoontje.

Dus rekte de kater zichzelf nogmaals uitgebreid uit en rolde zich op zijn rug, opstarend naar de kleine apprentice. "Moet jij nodig zeggen." Daagde hij de kater uit, zijn staart heen en weer zwiepend terwijl hij zijn ogen vernauwde. "Wat wil je er aan doen hmm?" Spinnend knipperde hij met zijn ogen afwachtend op de reactie van meneer.

hm, Kittens! Niet dat hij niet net zo was geweest, maar toch kon hij eigenlijk er niet veel van zeggen. Toch moest hij zijn taken als leerling die hem opgedragen waren afmaken. Het piepstemmetje van deze kleine haarbal klonk net als hoe hij het zich nog eens gemakkelijk maakte in de helft van het nest wat nog over was. 'Als jij straks leerling bent piep je wel anders kleintje.' grinnikte Darkpaw. Hij hielp zijn clan graag, maar zulke momenten als dit kon je nu eenmaal niet verhelpen natuurlijk en daar ging Dark ook niet over lopen klagen. Intussen was Darkpaw door gegaan met het ontruimen van het nest tot hij op de resten stuiten waar de kit lag. 'Well ik zou je in kunnen pakken onder deze bol oud nest mos en je het kamp uit rollen. Of ik breng je terug naar de kraamkamer.' deelde hij het kitten mede en tilde de in elkaar gedraaide mosbol tussen twee poten op en dreigde die op de kleine haarbal te drukken, maar hij behield zijn koelte. Niemand kon hem er van deze leerling zeggen dat hij niet na dacht over de gevolgen. Dus hield hij de bol zo vast dat het kit er nog niet door geraakt zou worden.

He was forged from iron
He never broke.

Het was zeker weten bedoeld als een dreigement. Maar voor een avontuurlijk beest als Hoarse was de beloften aan naar buiten gerold worden zonder dat zijn clangenoten het zouden zien een wonderbaarlijke belofte die hij maar wat graag zag uitkomen. Dus hij was niet van plan om netjes op te staan en de kater met rust te laten. Inplaats daarvan grijnsde hij breed naar het jonge dier en sloeg zijn staartje heen en weer. "Ik kies voor de balmethode." Stelde hij met een grijns vast. Zich afvragend of de apprentice het ook echt ging doen. Zou dat nog eens lachen zijn.

Aan de grote grijns op het gezicht van de kit te zien was de eerste keus van kracht. Niet dat hij het eigenlijk wel wilde gaan doen, want hij kon hierdoor vreselijk in de problemen gaan komen!!! Toch kon hij de uitdaging ervan niet weerstaan. 'Je hoeft niet te gaan klagen als je misselijk ervan wordt.' miauwde Darkpaw waarschuwend en liet de mosbol lot op het kitten en begon hem zorgvuldig in te pakken met de rest van het oude bedmos. Het was zijn eigen keuze dus was Darkpaw ook niet zo zachtzinnig en perste het mos gewoon aan zoals hij het anders ook met een andere grote bol mos deed. Het was te groot en te zwaar om het te dragen. Dus zetten de leerling zijn schouder er steeds tegen aan om de bol weg te rollen. Soms rolde hij niet daarheen waar de bol eigenlijk naar toe moest en moest Darkpaw de bol weer de juiste richting op duwen. De andere katten moesten vast denken dat de bol te groot voor hem was geweest om te kunnen dragen, maar tot nu toe kwam niemand kijken of vragen stellen.

Eenmaal ver genoeg buiten het kamp duwde Dark de bol met kit bij de rest van het oude bedmos en deed een pas achter uit. 'En hoe voel jij je?' vroeg hij toch wat bezorgd. Het was toch een aardig eind om zo gerolt te worden voor welke kat dan ook. Uit voor zorg maakte de leerling toch een gaatje om hem te helpen eruit te komen. 'Je blijft wel bij mij geslopen?' voegde hij er zacht en vriendelijk eraan toe. Hij kon hiervoor zo op zijn donder krijgen?!

Onderwerp: Re: So good, I already live here