Ceremonie 03-12-'19

Het was nog maar een paar dagen geleden dat Tallstar de clan verlaten had. De patrol die hij erop uit gestuurd had om te kijken of Tallstar in het territorium was gebleven was met niks teruggekomen. Eerlijk had dat hem ook niet verbaasd, want hij had ook niet verwacht dat ze hem zouden vinden als Tallstar echt weg wilde. Toch betekende dit niet dat tijd stilstond en dat er kittens en apprentices waren die klaar waren om apprentices en warriors te worden. Hij maakte de sprong op de hoge rots, het voelde nog steeds apart om degene te zijn die hier nu stond. Maar hij kon dit moeilijk uitstellen, ze konden nieuwe warriors en apprentices goed gebruiken en ze hadden het allemaal ook dik verdiend. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!"

Hij wachtte geduldig tot de clan zich verzameld had voor hij begon. "De patrouille heeft geen spoor van Tallstar weten vinden in het territorium." Het was een mededeling die gedaan moest worden. "We zullen voor nu dan ook gewoon doorgaan zoals we de afgelopen dagen hebben gedaan en dat betekent dat het tijd is voor een ceremonie." Hij probeerde zijn toon wat lichter te maken na het serieuze deel van net. "Allereerst zou ik graag een paar apprentices naar voren willen roepen die klaar zijn om warrior te worden." Het leek hem het beste om dit deel eerst te doen. "Thawpaw, Kindpaw, Viperpaw, Cinderpaw, Toxicpaw en Cricketpaw kom maar naar voren." Zodra alle apprentices vooraan stonden ging hij verder. "Beloven jullie de warrior code te eren en je clan te verdedigen, zelfs al kost je dit je leven?" De bevestiging zou komen, dat wist hij. Tenslotte was het nog niet eerder voorgekomen dat er wat anders gezegd werd. "Dan bij de kracht van Starclan geef ik jullie je warriornamen. Thawpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Rapidheart. Vernoemd naar wat er tijdens de journey is gebeurd." Het was een bijzondere naamsverandering, maar hij was bereid het te doen voor deze reden. "Kindpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Kindred." Hij kon zich nog goed herinneren hoe ze Kindpaw hadden gevonden met de dode windclanner naast haar. De witte vacht had rood geweest van het bloed en misschien was het daarom wel dat hij deze naam aan haar gaf. "Viperpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Vipergaze." De apprentice had hem zeker een aantal dingen laten weten een tijdje terug, maar hij had gezegd dat de ander zich er niet druk om moest maken. Maar wat moest dit momenteel dan laten zien? Shadowclan zonder leider en hij die alles probeerde te regelen en bij elkaar probeerde te houden. "Cinderpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Cinderleap. Toxicpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Toxicspore en Cricketpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Crickethill." Noemde hij de laatste drie namen op. Hij sprong van de rots af om zijn neus tegen elke nieuwe warrior te drukken. Hij had Tallstar dit zo vaak zien doen, maar om degene te zijn die het nu deed voelde toch zo anders aan.

Hij sprong weer terug op de rots zodra hij de laatste kersverse warrior gehad had en wachtte even tot de clan weer wat gekalmeerd was voor hij verder ging. "Dan zijn er nog een aantal kittens die oud genoeg zijn om apprentices te worden." Een had het al een maand geleden kunnen zijn als ze niet gepakt was door een uil, maar het zou nu dan toch eindelijk zover zijn voor Neritekit. "Neritekit, Whitekit, Cottonkit en Brittlekit, jullie mogen naar voren komen." vier nieuwe apprentices die konden gaan beginnen met hun trainingen. Hij hoopte maar dat ze de tijd zouden hebben om genoeg te leren voor Bloodclan mogelijk besloot om aan te vallen. "Jullie hebben de leeftijd van zes manen bereikt en zijn klaar om apprentices te worden. Neritekit, vanaf nu zal je bekend staan als Neritepaw. Je mentor zal Otterdive zijn." Hij glimlachte licht naar de nieuwe apprentice, eindelijk zou ze de kans krijgen om aan haar trainingen te beginnen. Ze had iets meer geduld moeten hebben dan anderen, maar dat zou haar hopelijk alleen maar gedrevener maken. "Whitekit, vanaf nu zal jij bekend staan als Whitepaw. Je mentor zal Vixenflare zijn." Hij wachtte tot mentor en apprentice elkaar begroet hadden voor hij verder ging. "Cottonkit, vanaf nu zal jij bekend staan als Cottonpaw. Je mentor zal Dreamweaver zijn." Er was nog een kitten over nu die apprentice zou worden. "Brittlekit, vanaf nu zal jij bekend staan als Brittlepaw en je mentor zal Darkvoid zijn." Nu dat alle mentor-apprentice koppels gemaakt waren zou er nog een ding zijn dat hij moest doen.

"Pythonkit, kom maar naar voren." De kitten was blind, dus er was geen manier hoe een apprentice kon worden. Toch was het jammer om te zien hoe zo'n jonge kat zich bij de elders zou moeten voegen. "Vanwege je blindheid is het voor jou niet mogelijk om apprentice te worden. Vanaf nu zal je dan ook de rang elder dragen en je naam zal Pythongaze worden." Het was misschien cru voor de nog jonge kat, maar hij kon hem moeilijk apprentice maken met alle risico's die daar dan weer mee kwamen. "Dan is de ceremonie nu beëindigd!" Na die woorden sprong hij van de rots af.

lijstje:

Eerder die dag was het aan het woord gekomen dat hij eindelijk een apprentice mocht worden. Hij had her en der wat woorden opgevangen dat het misschien geen goed idee was mijn zijn fragiele lijfje. Maar goed, men had al met erger gewerkt, niet? Enthousiast had de kleine zitten wachten aan de basis van de rotsen, de spanningen die de laatste dagen over het kamp doemden waren hem compleet over de kop gegaan. Hij snapte het niet, kon het niet zo zeer in zich opnemen... En vond het allemaal maar een beetje... Nutteloos? Wat was het nut in dingen die al gebeurd waren? Zo erg was het toch niet? Even knipperde het jonge kereltje met zijn grasgroene oogjes, wachtende tot Acorndust de rots zou beklimmen.
Niet veel later was het dan zo ver. De gestreepte deputy had iedereen bijeen geroepen om aan de ceremonie te beginnen. Hij begon simpel... Iets voorspelbaar, de update over Tallstar. Nu ze geen leader meer hadden, betekende dat Acorn weldra star zou krijgen bij zijn naam? Acornstar klonk niet zo heel verkeerd als hij eerlijk was... maar het zou raar doen. Tallstar was de enige -star die hij kende. Hij besefte uiteraard wel dat er meerdere leaders waren... En de eerste dagen zou het dan ook raar doen om daar les over te krijgen. Kalm luisterde de jonge kater naar wat de deputy te zeggen had. Er werden een paar apprentices warrior en, net zoals de rest van zijn clan, had Brit zijn uiterste best gedaan de nieuwe namen mee te roepen. Het deed uiteraard enorm veel zeer aan zijn longen, maar hij vergde er weinig aandacht aan... Hij was het immers gewoon. Kort na de warrior ceremonie, waren de kittens aan de beurt, wat dus ook betekende dat hij naar voren mocht. Brit knipperde nieuwsgierig en keek afwachtend naar de ander... Wie zou zijn mentor worden? Hij kende eigenlijk niet zo heel veel warriors binnen shadowclan.. Hij had zoveel tijd gespendeerd bij Bloodpaw toen hij jonger was en daar bovenop had hij altijd veel meer interesse gehad in andere dingen. Brittlekit was altijd al een beetje een eenling geweest, iets wat hij jammer vond... En daarom had hij het zichzelf voorgelegd om ietwat socialer te zijn! Toen Acorndust zijn naam sprak, keek hij meteen op. Hij kreeg zijn nieuwe naam en kreeg de mentor Darkvoid toegewezen. Uhm... Uh... Wie was dat? De spanning begon al toe te nemen terwijl hij nerveus rondkeek naar wie zijn mentor wel niet kon zijn. En uh- Wat moest er nu gebeuren? Moest hij niet de ander neuzen? Ofzoiets? Neus tegen neus? Het klonk niet al te fijn, wie had er dat eigenlijk bedacht? Een lichte frons kwam op zijn gezicht waarna hij even kalm zijn kopje liet zakken, hij snapte het echt niet meer zo goed... maar... ok...
De ceremonie liep al snel tot een einde, waarbij het ook al snel duidelijk was dat iemand niet met hem mee zou trainen. Licht verrast keek hij op, de spanning en flater van eerder leek weg te ebben bij het besef dat deze kitten nooit ... Dit zou doen. Even trok hij met zijn donkere oortjes, waarna hij al snel overeind kwam en naar Pythongaze toe trippelde. Het was vreemd... en de jonge kater wist eigenlijk helemaal niet hoe hij hierop moest reageren, hoe hij op de ander zijn situatie moest reageren. Hij had gehoord dat apprenticen vaak samen hun den in gingen richten wanneer ze apprentice werden... Maar deze gast zou niet bij hun in de den komen liggen. "Pythongaze..?" vroeg hij even onzeker aan de ander, niet goed wetende wat hij verder moest zeggen. "Uhm uh... Uuuuh... Het is best een coole naam weet je... Ja... Tis best cool... Dus ja," Bam recht op zijn tanden, wat een flater. Het was wel duidelijk dat hij zeker niet gewoon was om met andere katten te praten of sociaal te doen. Man man man, hoe werkte dat gehele sociale gedoe eigenlijk.

Adrenaline gierde door zijn lijf toen hij Acorndust hoorde roepen. Hij deed een paar stappen naar voren en strekte zijn nek zodat hij naar zijn deputy kon kijken. Het begon met een mededeling over Tallstar. Darkvoid sloeg gefrustreerd met zijn staart toen hij de woorden van de deputy hoorde. Alsof het allemaal nog niet serieus genoeg was voor ShadowClan na heel dat gedoe met Sinclaw, moest hun leader nu ook juist dít moment kiezen om onaangekondigd te verdwijnen. Darkvoid kon geloven dat het Acorndust behoorlijk wat kopzorgen zou geven en hij hoopte dat StarClan uiteindelijk iets zou laten weten aan Bloodpaw en Acefray over Tallstar’s lot. En misschien ook wel over die van Acorndust en die van een andere kat in de Clan als Tallstar niet meer terug zou komen. De naambenoemingen begonnen en als eersten waren de nieuwe warriors aan de beurt, gevolgd door de nieuwe apprentices. Hij had natuurlijk al wel verwacht dat Acorndust hem mentor zou maken, maar toch ging er een schokje door hem heen toen hij hoorde dat hij mentor werd van Brittlepaw. Zijn blik fixeerde zich op de zwart-witte apprentice en zijn snorharen bewogen geamuseerd toen hij opmerkte hoe onbeholpen de apprentice om zich heen keek. Hij besloot om een einde te maken aan de twijfel en wandelde op de apprentice af. “Ik wil je morgenvroeg bij zonsopgang zien aan de kampuitgang. Ik zal je wel wekken,” beloofde hij de kat, waarna hij meteen doorliep naar Acorndust. Hij had medelijden met Pythongaze, maar hij zou die later wel uitspreken. Het leek erop dat zijn nieuwe apprentice de elder al op ging vrolijken en Darkvoid gaf hem een goedkeurend knikje, waarna hij zijn aandacht op zijn deputy richtte. “Ik weet dat het allemaal één groot zwart voor je lijkt en dat je kop vast uit elkaar moet knallen met al die zorgen, maar weet dat ik je een luisterend oor kan bieden als je dat nodig mocht hebben,” zei hij zachtjes tegen de deputy. “Je staat er niet alleen voor.” Met zijn staart gebaarde hij naar de warriors en de senior warriors. “Je hebt ons ook nog als je niet weet hoe je bepaalde keuzes moet maken. Vergeet dat niet.”  

Tag: Brittlepaw, Acorndust

Al de hele ochtend hat Vixenflare haar enthousiasme en trots door haar lijf voelen stromen. Acorndust was eerder die dag naar haar toe gekomen met het nieuws dat ze eindelijk mentor zou worden voor één van de kittens van de Clan. Toen ze de bekende oproep van haar deputy hoorde sloop ze voorzichtig naar het midden van het kamp en wachtte ze geduldig tot iedereen was verzameld. Haar ambere ogen waren strak gefixeerd op de bruine cyperse pels van haar deputy. Hij benoemde kort de situatie over Tallstar. Vixenflare maakte zich bezorgd om haar leider, zoals waarschijnlijk iedereen in de Clan momenteel deed. Ze vroeg zich af wat er voor had gezorgd dat hij plotseling was verdwenen, Vixen hoopte dat er niks ernstigs met hem was gebeurd. Een Clan zonder leider was een ramp, gelukkig hadden ze Acorndust om op terug te vallen. Na zijn melding ging Acorndust verder met de ceremonie, eerst een aantal apprentices die eindelijk warrior werden. Zij zouden de aankomende nacht moeten waken. Vervolgens noemde hij de kittens naar voren. "Whitekit, vanaf nu zal jij bekend staan als Whitepaw. Je mentor zal Vixenflare zijn." Klonk het door het kamp. Vixen zocht oogcontact met de zwarte/witte apprentice en dribbelde langzaam naar voren om zijn neusje aan te raken. "Ik zal je alles leren wat ik weet," beloofde ze hem met een glimlach.

Tag: Whitepaw

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!" Kindpaw's witte oren draaide wat in het rond terwijl ze langzaam haar ogen opende. Rustig liep ze naar de groep katten die inmiddels was verzameld en nam ze aan de rand plaats. "De patrouille heeft geen spoor van Tallstar weten vinden in het territorium." Ze snapte nog steeds niet waarom Tallstar plotseling verdwenen was. Ze was zijn apprentice en toch had hij niets tegen haar gezegd. Zouden er katten zijn die het wel wisten? "We zullen voor nu dan ook gewoon doorgaan zoals we de afgelopen dagen hebben gedaan en dat betekent dat het tijd is voor een ceremonie." De redenatie was te begrijpen, ze konden niet de hele clan stil laten staan omdat een enkele kat weg was gelopen. "Allereerst zou ik graag een paar apprentices naar voren willen roepen die klaar zijn om warrior te worden." Ze had niet het idee dat ze er zelf bij zou zitten. Ze was amper van haar wonden genezen en had sindsdien geen trainingen meer gehad omdat Tallstar dus weg was. "Thawpaw, Kindpaw, Viperpaw, Cinderpaw, Toxicpaw en Cricketpaw kom maar naar voren." Verbaast dat haar naam toch werd genoemd, stapte Kindpaw naar voren. "Beloven jullie de warrior code te eren en je clan te verdedigen, zelfs al kost je dit je leven?" Net zoals de andere vijf gaf Kindpaw de bevestiging. "Dan bij de kracht van Starclan geef ik jullie je warriornamen. Thawpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Rapidheart. Vernoemd naar wat er tijdens de journey is gebeurd." Ze wist niet dat het mogelijk was om ook een ander prefix te krijgen bij het verkrijgen van een warriornaam. Toch weer iets geleerd in deze ceremonie. "Kindpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Kindred." De witte kattin gaf een beleefd knikje voor ze weer naar achter stapte, terug de groep in. De reden van haar suffix kon ze zich wel bedenken, de rode scene zou voor eeuwig in haar gedachten gegroeft staan. En nu ook in haar naam.

Oh, Whitepaw was zenuwachtig voor zijn ceremonie. Eerst had hij er heel erg naar uitgekeken, maar de laatste tijd voelde hij zich neerslachtiger. Niemand verweet hem dit ook, zijn moeder was immers plots weg en alleen hij en zijn siblings wisten wie hun vader was. Niet dat ze wat aan hem hadden.. Whitepaw had zo het idee dat hij samenwerkte met hun moeder, dat hij binnenkort ook weg zou zijn. Steeds vaker bleef het nu zes moon oude scharminkeltje in zijn nest omdat hij het maar niet kon opbrengen om zichzelf eruit te slepen. Als kitten had hij toch geen verantwoordelijkheden.. Maar dat ging nu veranderen. Hij moest blij zijn, dat wist hij wel, en oh was dit een week geleden gebeurd dan was hij dolenthousiast geweest. Toen hij hoorde wie hij als mentor kreeg, zocht hij de ogen van Vixenflare. Hij kende haar alleen van naam, maar al gauw kwam er een rode she-cat op hem af die hun neuzen tegen elkaar aandrukte. Enthousiasme was niet bij White te vinden, helaas. Hij hield de rode she-cat strak in de gaten. Was bang dat ze misschien een vriendin van zijn moeder geweest was, waarom had Acorndust haar anders aangesteld tot zijn mentor? Er moest vast iets van een reden achter zitten, bedacht hij zich, terwijl hij zijn nieuwe mentor aanstaarde. Vanuit zijn ooghoek zag hij de zwart-witte vacht van zijn moeder. Maar het was niet haar, dat wist hij nu ondertussen wel; hij zag haar deze hele week af en aan verschijnen, maar steeds als hij echt haar kant op keek, was ze weer weg. Hij miste haar, heel erg ook. Het was vast StarClan die hem tekenen zond. Hij wist veel van de clan in de sterren af, had er veel research over gedaan de afgelopen week. Had bij iedereen rondgevraagd over de sterren, in de hoop om tot een conclusie te komen waarom ze zijn moeder hadden weggestuurd. Hij wist het nog steeds niet. Ooit zou hij erachter komen. "Weet je veel van de sterren?" vroeg hij Vixenflare toen, met een klein, hoopvol glimlachje op zijn gezicht.
@Vixenflare