She's my little angel

Hij had zoveel vragen. En weinig antwoorden. Sinds hij hier aan was gekomen en herenigd was met zijn zusje, voelde het alsof alle vragen binnen begonnen te stromen. En die moest hij ergens kwijt. Zijn blauwe ogen scanden de grot, want hij wilde niet alleen de grot uit gaan. Het territorium was gevaarlijk had hij gehoord en daarmee wilde hij het niet riskeren om de grot uit te gaan. Hij kende dit gebied ook totaal niet en hij wilde niet de tweede sibling zijn die zou gaan verdwalen. Zijn ogen vielen op een grote, oudere kater, waarna hij breed begon te grijnzen. Hij liep rustig naar de kater toe, terwijl hij met zijn grote blauwe ogen naar de kater op keek. "Hallo!" sprak hij vriendelijk tegen de grote kater, terwijl zijn staart enthousiast heen en weer zwiepte. "Ik ben Falconpaw! Uit WindClan!" want dat was totaal niet duidelijk natuurlijk, kuch. Maar goed, zijn naam was misschien wel heel erg belangrijk om te vermelden want die zou de kater niet kunnen leren kennen, right? Of waren tribe katten zo magisch dat ze dat wel konden? Spannend, hij vond het heel leuk, dit. "Mag ik vragen wie u bent??" vroeg hij met grote, blauwe ogen. Hij vond dit veel te leuk, eindelijk kon hij dingen leren over deze groep katten! Hij had er al zoveel verhalen over gehoord en nooit had hij gedacht dat hij ze ooit zou kunnen ontmoeten!

Hij was hier natuurlijk eerst gekomen voor Hazelpaw, maar nu ze tijd over hadden... ja, dan ging hij gewoon dingen vragen aan de tribe! Hij was er zo geïnteresseerd over en hij wilde gewoon weten wat er allemaal verschillend was. En dan niet via de woorden van de clankatten, maar uit de mond van de tribe katten. Die konden immers veel beter aan hem vertellen hoe de tribe verschilde van bijvoorbeeld WindClan! Dus hij was naar een grote kater toegestapt en stelde zichzelf voor, waarop de kater vriendelijk glimlachte. "Gegroet, Falconpaw uit WindClan" sprak de oudere kater met twinkelende oogjes tegen hem. Vervolgens vroeg hij aan de kater wie hij was, waarop de kater nog breder begon te glimlachen. "Wie ben ik..." begon de kater nadenkend, waarop hij de kater even met een glimlach aan keek en knikte. Ja! Hij wilde weten wie hij was. "Dat is een moeilijke vraag die je daar stelt, Falconpaw. Wie is een kat? Ben ik de Chief van de Tribe of Rushing Water? Ben ik een zoon, een mentor? Of ben ik simpelweg een kat, een inwoner van de bergen, een levend wezen, een verzameling gedachten en gevoelens? Ik ben wie jij niet bent, wie niemand anders is..." Verward keek hij de kater aan met grote ogen. Uhm, maar.. Dat was niet echt zijn vraag geweest maar schijnbaar had hij de vraag wel zo opgevat en dat was niet de bedoeling geweest.. "Uhm..." begon hij dan ook een beetje verward tegen de ander. Hij wist niet zo goed hoe hij hier op moest reageren. "Ik bedoelde eerder.. uhm.. uw naam.. die u van uw mama heeft gekregen..." sprak hij even, hopende dat hij de kater niet beledigde of iets in die trant... Want hij hoorde van de kater dat het een Chief was? Was dat hetzelfde als een Deputy? Dus hij praatte nu met de toekomstige leader?

Hij snapte deze kater niet echt en dat was te zien aan zijn gezichtsuitdrukking ook nog. Hij wist niet zeker hoe erg hij deze kater kon snappen, want voordat hij het wist begon de kater allerlei woorden naar zijn hoofd te roepen waar hij niet zeker van wist of hij dat allemaal wel wilde horen. Hij wist sowieso niet zo goed wat hij er allemaal mee moest want het kwam helemaal niet neer op zijn vraag die hij had, de kater dacht er allemaal veel te diep door! En dit moest dan de deputy zijn van deze groep??? Hoe konden katten ooit dingen aan hem vragen voordat ze een echt antwoord zouden krijgen op hun vraag, zoals de naam van de kater die hij niet kende. Hij kende alleen maar de rang van de kater, niet eens zijn naam. "Van mama" mompelde de kater toen hij sprak dat hij de naam wilde weten die de kater had gekregen van zijn mama. Tenminste het had ook een naam kunnen zijn die de kater van zijn papa had gekregen maar goed, hij wilde zijn naam weten en niet wie hij echt kon zijn of iets in die trant. Dat maakte hem namelijk niet zo heel erg uit. Hij wilde gewoon het antwoord weten van de vraag die hij aan de kater had gesteld! "Mijn naam is Day of New Light" klonk er, waardoor zijn blauwe ogen begonnen te stralen. Wat een mooie naam! Dat was echt een hele erge mooie naam! Daar hadden zijn ouders vast heel erg goed over na gedacht, of niet dan? Het zou vast wel een dingetje zijn geweest, maar misschien hadden ze de naam wel allang klaaar liggen en hadden ze alleen nog maar even gewacht op het moment dat de kittens geboren zouden worden. De kater keek geamuseerd naar hem, maar waarom de kater zo geamuseerd was op dit moment wist hij niet, zolang de kater maar geamuseerd was of niet dan? "Roepnaam: Day." sprak de kater vervolgens, waarop hij even begrijpend knikte. "Day of new light..." sprak hij verwonderd tegen de kater, knikkend, herhalend voor zichzelf. Ze hadden hier allemaal zulke lange namen! Zulke lange namen had hij nog nergens anders gehoord, dus het was echt heel cool om al die verschillende namen te horen van de katten die hier woonde en deze namen van hun ouders hadden ontvangen. "Aangenaam Day! Ik ben Falconpaw!" Sprak hij met een enthousiaste glimlach op zijn gezicht. Hoe raar zou de kater dan wel niet hun namen vinden? Het was vast heel erg apart om te horen hoe andere groepen met katten hun namen kregen. "Met als vorige naam Falconkit! Maar de meeste katten noemen me Falcon!" Sprak hij met een glimlachje tegen de kater terwijl hij een keer enthousiast met zijn staart sloeg. "U bent hier toch de deputy??" Vervolgde hij met een enthousiaste twinkeling in zijn ogen.