[Jackal] Grab your sunglasses

Wat een perféct weer. De zon scheen stralend en er was geen wolkje aan de hemel. Tevreden spinnend vernauwde Cardinal haar gouden ogen tot spleetjes tegen het licht, genietend van de hete rots onder haar poten en van de zonnestralen die haar vacht verwarmden en een rossige gloed gaven. Met dit weer ging een poes in haar vrije tijd niet in de grot zitten, ze ging naar buiten! Maar niet in haar eentje, natuurlijk, dus maakte de schildpadpoes eerst rechtsomkeert om de schaduw van de grot weer in te gaan. Met sierlijke passen draafde ze naar haar zusje toe en drukte haar zonverwarmde kop even tegen haar schouder ter begroeting. "Hey, Jack, zin om even de poten te strekken?" Zelf draaide ze zich alweer om. Een kat kon immers geen nee zeggen tegen zo'n lekker zonnetje, toch?

Tot haar grote verbazing en ongeloof sprong Jackal niet op om haar te volgen; integendeel, haar zusje draaide zich gewoon nog eens lekker om. Cardinal draaide zich weer om naar haar slaperige nestgenootje en gaf haar een verontwaardigde por. "Hé, slaapkop, kom nou. Je blijft toch niet als een paddenstoel in de schaduw zitten als buiten de zon schijnt?" moedigde ze haar zusje aan. "Je wilt toch niet dat je vacht groen en schimmelig wordt?" Een poes had echt wel een beetje zonlicht nodig om haar vachtje mooi te houden, hoor, en als Jackal ooit een nieuw liefje wilde, moest ze er wel een beetje op uit gaan.

Jackal had beter moeten weten. Haar zusje liet het niet zo snel zitten bij het feit dat Jackal aan het genieten was van een heerlijk dutje. Sterker nog, ze kreeg nog een por. "Naaagh," bracht ze uit, beginnend met een verontwaardigd geluid en eindigend met een diepe gaap. Wat zat Cardinal nou weer te zeuren! Katten hadden nou eenmaal soms slaap nodig. Jackal wist één van haar oogjes kort open te hijsen, al was het enkel een slaperige spleet en bromde wat binnensmonds naar haar zusje voordat ze een poot over haar snuit legde. "Jij bent groen en schimmelig," bromde ze terug, haar staart opnieuw om haar lichaam heen krullend.

"Nee, Jack, ík wordt niet groen en schimmelig, want ík krijg zonlicht en frisse lucht, terwijl jij hier in de bedompte lucht tussen de stenen blijft liggen als een vos die ergens in een hol is gekropen om te sterven", legde Cardinal eens netjes uit, waarna ze zich met een diepe zucht dramatisch over haar zusje heen drapeerde, vastbesloten Jackal te irriteren tot ze zou besluiten dat ze dan maar net zo goed mee naar buiten kon gaan. "Je laat je zusje toch niet helemaal zielig in haar eentje naar buiten gaan?" gooide ze het over een andere boeg, zich wat anders neerleggend zodat Jack, als ze zo vriendelijk zou zijn tenminste haar ogen eens fatsoenlijk open te doen, als eerste Cardinals droevige kopje met de glanzende, knipperende ogen zou zien.

"Pffrt", proestte Cardinal toen ze een poot in haar gezicht geduwd kreeg. Ze duwde de poot weg en snoof verontwaardigd. Jackal leek echt vastbesloten om hier te blijven slapen. Nou, Cardinal was vastbesloten om niet in haar eentje naar buiten te gaan vandaag, dus tenzij Jackal zelf een ander slachtoffer zou regelen, zou ze meegaan ook! "Jaaaaaack", kopieerde Cardinal. "Floriske heeft dit topic in territory aangemaakt dus we gaan naar territory ook! Wees eens niet zo'n luiaard. Je gaat nooit iets beleven als je alleen maar in je nest blijft dutten. Serval heeft laatst herten gezien, wist je dat? Ik wil ook herten zien. Kom we gaan herten zoeken." Een specifieker plannetje zou misschien enige interesse wekken? En anders sleepte ze Jackal gewoon naar buiten, ze ging hier niet de hele dag op haar luie zusje zitten wachten.

Jackal rolde met haar ogen toen haar zuster haar herhaalde. Ze waren duidelijk familie, want Jackal had exact hetzelfde kunnen doen. Toch was Jackal te moe om hierdoor geamuseerd te raken. Ze wilde gewoon slapen, zij kon er niks aan doen dat Floriske een aanname deed dat ze naar territory gingen dat Cardinal ineens overspoeld was door avontuurlijkheid. Toch bleef Cardi de slaap wegkwekken en Jackal kwam dus maar met een diepe zucht iets omhoog, haar pootjes nog netjes onder haar lichaam gevouwen. “Serval heeft dat vast niet gezien, die zegt alles om zijn saaie leven een beetje spannender te laten lijken. Ik geloof er niks van,” mopperde Jackal tegen haar zus.

Een klein succesje, Jackal kwam een stukje overeind! Cardinal grijnsde. Zo stukje bij beetje kwam ze er wel. Ze snoof geamuseerd. "Tsk, ons broertje is toch helemaal niet slim genoeg om zoiets te verzinnen?" miauwde ze grijnzend. Daarna werd haar blik serieuzer. "Kom nou, Jack, we kunnen toch niet onderdoen voor uitgerekend Serval? We moeten iets beleven wat cooler is dan wat hij gezien heeft."

Jackal spreidde haar kaken in een lamlendige gaap, duidelijk niet onder de indruk van het charme offensief van haar lieftallige zusje. "Vast wel, die probeert gewoon indruk te maken op Grace," miauwde ze, nasmakkend. "We kunnen prima onderdoen voor de niet bestaande meldingen van Serval." Met die woorden sloot ze haar ogen weer. Cardinal moest de vetjes er ook wel aflopen, ze was immers zo groot en breed omdat ze een Cave Guard was. Jackal was klein en smal, die hoefde dat helemaal niet.

Te vroeg gejuicht. Jackal sloot gewoon haar ogen weer. Cardinal bleef even staan en liet de woorden op zich inwerken. Grace? Wow, wat had Jack gezien wat zij gemist had? Zij was hier toch zeker de nieuwtjeskoningin? Hier moest ze Serval mee confronteren. Pff, ze miste ook echt één keer een Suntime en meteen liep ze hopeloos achter. Hoe dan ook, dat was een zorg voor later. De zorg voor nu lag voor haar op de grond een leek op het punt te staan weer te gaan snurken. Dit was echt niet oké. Het was niet alsof Jack de hele nacht op wacht had gezeten zoals zij wel eens moest, dus haar jagerszusje had echt geen enkel excuus om hier op zo'n stralende dag te liggen dommelen. Ze had lichaamsbeweging nodig! Frisse lucht! Zonlicht! Misschien ontmoette ze wel de kater van haar dromen onderweg? Toegegeven, die kans was klein, maar het was compleet onmogelijk als ze in een donker hoekje bleef liggen! Ze haalde diep adem. "Jackie, schat, dit is voor je eigen bestwil", miauwde ze en ze boog naar voren om Jackal bij haar nekvel te pakken. Ze had besloten dat ze naar buiten gingen, dus ze gíngen verdorie naar buiten.

_{Het leek alsof ze Cardinal eindelijk haar kop had laten houden. Er kwamen immers geen weerwoorden meer, het bleef stil en ondanks dat ze Cardinal niet had horen weglopen nam Jackal aan dat de zaak hiermee afgedaan was. Geen gemiep meer, gewoon Jackal laten slapen, goed zo Cardinal jij snapt het. Jackal opende dan ook verstoord één oog toen ze de stem van Cardinal weer hoorde. “Mhrm?” bromde ze verstoord. Wat eigen bestwil? En toen voelde ze de tanden in haar nekvel. “Cardinal ik gooi je van de berg af!” brulde Jackal, spartelend met haar poten.}