Daisy

De ochtend was rustig geweest voor hem. Het werd steeds kouder en dat was vooral in de avonden te merken, want hij kreeg onderhand weer wolkjes als hij aan het uitademen was. Dat was namelijk heel erg, want de kou was verschrikkelijk. Dus hij genoot van de temperatuur overdag, al waren wolken boven hem die hem bedreigden met regen. Dus in dat opzicht was hij minder blij, want hij had geen zin in de regen die kon gaan vallen ergens door de dag heen. Hij hoopte dat het maar weg waaide, ze hadden nu geen regen nodig met de redelijk koele tijd waar ze nu in waren. Zijn poten brachten hem naar de grens met ThunderClan, gescheiden door het thunderpath dat hij oh zo erg haatte. Het stonk, het was verschrikkelijk, maar toch was het een deel van hun territorium om dat te ruiken. Zijn ogen schoten echter naar een muis, die aan het scharrelen was aan het gras. Hij schoot meteen naar beneden, laag op zijn poten om richting de muis te gaan. Maar het leek net alsof de muis hem al door had, want hij schoot weg. En Ink dacht er niet eens een moment over na om erachter aan te gaan. Zijn poten deden pijn op de gekke thunderpath, bah. Het was verschrikkelijk voor je poten om erover heen te gaan. En het ergste nog! Toen hij op het deel van ThunderClan stond was de muis nog weg ook! Hij snoof even, waarna hij met zijn staart sloeg. Balen, dat was welkom geweest om mee naar het kamp mee te nemen.

Hij zou eigenlijk zo snel mogelijk weg moeten stappen uit het territorium, maar aan de andere kant, wat maakte het nou uit als hij hier een prooi haalde? Ze hadden immers een muis van ShadowClan gekregen die over het Thunderpath gegaan was. Hij opende zijn bekje lichtjes, om te kijken wat er in de buurt was. Het eerste wat hij echter rook was een Thunderclanner, waarop hij even met zijn staart sloeg. Het duurde ook niet lang voordat de kater verscheen vanuit de plaats waar hij de kat had gezien. Een rode kater met gouden ogen staarden hem aan, in zijn bek een muis. Het zou hem niks verbazen als dat de muis was die van ShadowClan over was gerend. ”Heeft Shadowclan zo weinig te bieden dat we gaan zoeken op Thunderclan grond?” siste de kater, zijn staart licht heen en weer zwiepend en de muis inmiddels tussen zijn poten. Hij trok even iets met zijn oren terwijl hij even de tijd nam om naar de kater te kijken. Rood, beetje wit.. maar die gouden ogen, wow. Dat was een plaatje. ”Ik laat die opmerking gaan omdat je prachtige ogen hebt.” sprak hij rustig tegen de kater terwijl hij zijn lichaam naar hem toe draaide. Hij was alert, klaar voor wat er ook ging gebeuren maar hey! Hij loog niet, die ogen waren echt heel erg mooi. ”Het spijt me voor het… ongemak. Ik had liever gewild dat we hadden ontmoet onder betere omstandigheden.” Smooth.

Goed, hij was geen standaard kat maar het was ook wel saai om alleen maar aan standaarden te voldoen niet waar? Standaarden waren er om gebroken te worden. Want goed hij was geen standaard alles. Geen standaard kater, standaard karakter, niks. Hij was gewoon iemand die zichzelf was en niet een of ander theaterstuk op zou leveren...Alleen als het overduidelijk voor de grap is natuurlijk. Dan wel. "Wist niet dat dat een criteria was waarop tegenwoordig besloten wordt wat wel of niet kan qua opmerkingen." mompelde de kater, waarna de kater dichterbij begon te komen. Hij sprak dat het hem speet en dat hij liever had dat ze onder andere omstandigheden hadden ontmoet. "En wat voor omstandigheden zouden dat dan wel zijn. Voor of nadat je onze prooi had gejat?" klonk er van de rode kater af, waarop hij even knipperde en zijn kopje langzaam schudde. Natuurlijk niet! Dat kon toch niet. Het was een straf om onder deze omstandigheden te ontmoeten! "Nee, natuurlijk niet. Beide niet. De beste omstandigheden zouden zijn misschien onder de sterrenhemel. Of bij zonsop of ondergang!" sprak hij alsof het super normaal was tegen de kater, waarna hij zijn rug even wat rechtte. "Dat zouden de beste omstandigheden zijn, ben je het daar niet mee eens?" sprak hij rustig tegen de rode kater.