12 269 Actief My name is Brittlepaw. I'm the apprentice sent by Shadowclan!
| |
| Onderwerp: Wish upon a blooming star do 5 dec 2019 - 21:02 | |
| Hij zou liegen als hij snapte hoe anderen zich voelden. Hij snapte het gewoon helemaal niet. Empathie was niet echt aanwezig bij de jonge kater, althans niet voor velen. Er was een iemand waar dit gevoel erg sterk was. Met snelle passen trippelde de kleine apprentice door het kamp, in zijn mond had hij een groen plantje met paarse bloempjes; een van de weinige bloemen die nog bloeide in dit koude weer. Hij had zijn best gedaan om deze te vinden en wilde dit nu tonen aan zijn geliefde ouder figuur; Bloodpaw. Hij had opgemerkt dat de kater wat norser was de laatste tijd en het zorgde ervoor dat zijn kinderlijke kant hem gewoon wilde opvrolijken. Als een kleuter die zijn moeder een macaroni kunstwerkje wilde laten zien in een hopeloze poging haar op te vrolijken. Het was nutteloos en o zo lelijk, maar het was in goede intentie. Zo ook was dit lelijke plantding in goede intentie. De bloempjes waren klein en de plant was grotendeels gewoon... Groen... maar er waren kleuren aan! En dat was al heel wat! Brittlepaw keek even op en scande de o zo bekende den even voordat hij verder liep, hij wilde de ander immers niet storen als hij druk aan het werk was met een patiënt. "Bwoodpwaw," zei hij op een moeilijke toon. Man, was was het lastig om te spreken met een plant tussen je tanden. "Ik Hweb iets vwoow je!" Hij trippelde trots naar de grote kater toe en legde het bloempje kalm neer. Hij keek hierna met grote, twinkelende ogen op naar de ander. Blood was voor hem zijn alles; zijn moeder en vaderfiguur; zijn held en zijn warmte. Het was perfect zo en Brit zou het nooit anders gewild hebben. "Het spijt me dat het niet veel is... Ik kon niet veel bloempjes vinden met dit koude weer. M-m... Maar ik wilde je heel graag iets ge-geven!" In alle opwinding begon het jonge mannetje weer over zijn woorden te struikelen, een gewoonte die inmiddels in hem was vast geroest.
|
|