The only place

De nursery was een van de weinige plekken waar hij zich niet zo hard zorgen hoefde te maken over wat er allemaal gebeurde. Het was de plek waar zijn kittens momenteel nog lagen en het zou nog even duren voor die ook echt apprentice zouden worden. Hij hoopte dat tegen die tijd de dreiging van Bloodclan voorbij zou zijn, maar hij wist dat hij daar niet vanuit moest gaan. Zolang zijn kittens in ieder geval maar niet degene waren die zouden moeten vechten. Ze waren daar nog te jong voor Beechresin en Southernwolf waren daarentegen warrior en zouden waarschijnlijk vechten wanneer dat nodig was en dat zorgde er toch wel voor dat hij zich zorgen maakte voor hun. Hij stapte de nursery binnen en keek kort rond of hij een van zijn kittens kon vinden.


[Loudkit]

Degene die hij als eerste vond was niet zijn eigen kitten, maar een van Slatefur als hij het zich goed had herinnerd. De opmerkingen die Loudkit maakte daarentegen lieten hem een beetje fronsen. Blijkbaar had een van zijn kittens iets gedaan waar deze kitten niet zo blij mee was. "Dat heeft hij gedaan?" Misschien moest hij niet direct geloven wat deze kitten aan het zeggen was, maar hij kon er altijd over praten met Porcupinekit voor hij hier echt een conclusie over zou trekken. "Als het zo is zal ik hem erop aanspreken." Maar dat zou hij niet doen, voor nu had de kitten voor hem zijn aandacht. Tenslotte was het niet alsof hij de jongste van de clan kon negeren.

Loudkit gaf een scherp knikje toen Acorndust nog eens voor de zekerheid aan hem vroeg of Porcupinekit dat echt gedaan had. “Hij was kittens aan het laten struikelen en toen ik hem wilde stoppen, riep hij naar me dat ik geen schrik hoefde te hebben dat hun iets ergs zou overkomen zoals de blindheid van mijn moeder.” Zijn haren rezen de lucht in terwijl hij terugdacht aan de confrontatie. Hij zei er maar niet bij dat hij Porcupinekit daarna een flinke mep had gekregen. Dadelijk was hij nog diegene die straf kreeg! Het was in elk geval al goed dat Acorndust het op wilde pakken met zijn zoontje. Sommige tom cats konden de kwestie ook gewoon volledig negeren. “Mijn mama is net zo goed als elke andere warrior die rondloopt in de Clan.” Zijn ogen schoten vuur. “Het is niet omdat ze blind is dat ze als minder gezien moet worden door de anderen. Ze kan er niks aan doen en… en…” Hij kreeg een brok in zijn keel en zijn oogjes begonnen te wateren, maar hij weigerde om zwakte te tonen aan de deputy en knipperde ze gauw weg. “En ze is de beste mama die een kitten kan hebben!” riep hij vervolgens hard door de nursery. Zijn ademhaling ging sneller en zijn kleine hartje klopte in zijn keel terwijl hij zijn deputy fel aan bleef kijken.

De felle blik die hij kreeg van de kitten deed hem realiseren dat het de kitten redelijk hoog zat wat Porcupinekit had gedaan. Toch vroeg hij zich af of de ander dit gewoon maar had gedaan of dat er een aanleiding voor geweest was. Hij zou dit alleen niet kunnen weten voor hij ook de andere kant van het verhaal gehoord had. " Ik zal er met Porcupinekit over praten," Dat was het minste dat hij kon doen. Het was alleen wel het zoveelste ding dat erbij kwam dat hij zou moeten doen. "En natuurlijk doet je moeder niet onder voor anderen." Het was inderdaad jammer dat ze blind was, maar ze kon nog steeds genoeg toevoegen binnen de clan. Ze had tenslotte een nest kittens al aardig opgevoed en mogelijk zelfs beter dan hem als hij het zo hoorde over Porcupinekit. Maar misschien kwam dat omdat hij tijd moest hebben voor de hele clan en niet alleen maar voor zijn eigen kittens. Ook al was dat natuurlijk niet een excuus.

Het was goed om te horen dat in ieder geval niet al zijn kittens wat uitgespookt hadden al, want zes bleven er toch veel en er waren er ook nog vier uit zijn eerste nest, waarvan Beechresin toch wel degene was die hem de meeste problemen gaf, maar hopelijk zou ze wat dimmen zodra haar eigen kittens er waren. Ook al wist hij vrij zeker dat dat niet het geval zou zijn. "Het is ook belangrijk te weten wanneer je niks moet zeggen." Gaf hij wel nog aan bij de kitten. Als Twistedkit liever niet alles zei, dan was dat maar zo. De kitten zou vanzelf leren wanneer hij wel wat zou moeten zeggen. "Welke kittens ik nog meer heb?" Wilde deze kitten echt de hele lijst hebben? Het scheelde dat hij er al een paar niet op hoefde te noemen. "In mijn oudste nest heb je Southernwolf, Beechresin en Coldpaw." Begon hij. Mogelijk had de kitten ze al wel eens gezien of ontmoet. "Verder in het jongste nest heb je nog Moonkit, Sedgekit, Comfreykit en Darkkit." De andere twee waren tenslotte al genoemd.