Answers

Ze konden niet veel langer zo doorgaan, dat wist hij. Of in ieder geval niet zonder antwoorden te hebben. De clan wilde weten waar het aantoe was, maar dat wilde hijzelf ook. Was Starclan degene met de antwoorden? Maar waarom hadden ze dan nog niks laten weten? Was het aan hun om er initiatief voor te tonen? Hij had Bloodpaw gezegd dat ze zouden wachten tot na de gathering en die tijd was nu gepasseerd. Hij wachtte nu dan ook in zijn den op de kater. Het was al een tijdje zijn slaapplek geweest, maar nu Tallstar er vandoor was, was het helemaal van hem. Wat ergens toch wel apart was als je het hem vroeg. Hij rook de geur al voor hij het gestalte van de kater binnen zag komen. Bloodpaw was flink gegroeid met de manen was hem al eerder opgevallen, maar het zorgde ervoor dat de den ineens een stukje kleiner leek dan het daadwerkelijk was. "Bloodpaw," Groette hij de medicine cat apprentice. Hij ging er vanuit dat de ander wel wist waarom hij hem hier naartoe had geroepen.

[Bloodpaw]

Het was tijd dat hij antwoorden kreeg, want dan kon hij het volgende plan gaan bedenken. Natuurlijk moest hij voorzichtig zijn, gezien hij geen levens had, maar als hij wist dat hij ze niet zou krijgen voor Tallstar de zijne had verloren of zijn leiderschap had teruggegeven, dan moesten ze actie gaan ondernemen. "Dat klopt," Antwoordde hij dan ook toen Bloodpaw eenmaal binnen was. "Zoals we eerder al hadden besproken zou ik bij je terugkomen na de gathering." Hij moest hierin nu een beslissing maken. "Ik zou graag willen dat je naar de moonstone gaat. En hopelijk kan Starclan je wat antwoorden geven over wat er momenteel gaande is." Het was niet alleen voor hem dat ze deze antwoorden nodig hadden, maar ook voor de clan. Hij kon ze niet nog langer in onzekerheid hierover laten, dat kon hij gewoon niet maken.

Hopelijk zou de medicine cat apprentice willen doen wat hij van hem vroeg. Tenslotte had de ander de grootste kans dat Starclan tegen hem zou spreken. Maar dat was nog steeds geen zekerheid en dat gaf Bloodpaw dan ook aan. "Dat weet ik," Sprak hij dan ook. Maar het proberen konden ze altijd, dan hadden ze in ieder geval ook een antwoord. Dat ze er echt helemaal alleen voor leken te staan. De vraag die hij dan ook kreeg was niet heel verrassend en het was er ook een waar hij al genoeg over na had zitten denken. Er was eigenlijk maar een ding dat ze dan konden doen wat Tallstar betrof. "Als er geen antwoord komt, dan zullen we Tallstar moeten vinden." De kater moest dan tenslotte afstand van zijn rang doen. "Maar terwijl we zoeken naar Tallstar moeten we ook wat doen aan Sinclaw." Na wat de poes Slatefur aan had gedaan kon hij niet niks doen. Dan zou hij mogelijk het respect verliezen van de clan en dat kon hij zeker niet gebruiken op het moment. Maar voor hij wat zou ondernemen moesten ze beter voorbereid zijn en Bloodpaw moest terugzijn van zijn trip naar de moonstone. "Ik wil daarin alleen niet te gehaast zijn en goed voorbereid zijn." Dat kon de medicine cat apprentice wel begrijpen toch?

Er was vast een reden dat Tallstar er vandoor gegaan was met bijna al zijn levens, maar hij kon moeilijk gaan zitten wachten tot de kater ze een voor een zou verliezen. "Vriendelijk zal het vast niet gebeuren." Was hij bereid om de ander te forceren mocht het nodig zijn? Het was tenslotte duidelijk dat Tallstar nooit meer de positie van leider in zou kunnen nemen. "Maar ik kan het moeilijk laten zoals het is, zo kan ik geen clan leiden." Hij deed zijn best en was bereid om zijn leven te geven mocht het nodig zijn, maar wat zou er dan van de clan worden? Dan hadden ze niemand meer om ze te leiden en dan zou er een gekozen moeten worden en wie wist hoe dat af zou lopen. De volgende woorden van Bloodpaw raakten hem hard. Hij wist heus wel dat Beechresin weg was en dat ze wat moesten doen, maar overhaaste beslissingen hadden nooit tot goede dingen geleid. "Ik weet dat we wat aan Sinclaw moeten doen en het niet moeten afwachten, maar we kunnen niet onvoorbereid gaan." Zijn blik werd somber bij de volgende woorden. "En als ze Beechresin wat gedaan hebben zal ik ze er ook niet mee weg laten komen." Niemand kwam aan een dochter van hem zonder dat het gevolgen zou hebben. "Heb geduld tot de clan er klaar voor is." Hij wilde niemand verliezen, dus moest hij er zeker van zijn dat ze er klaar voor waren als ze ook echt gingen.

Natuurlijk konden ze niet te lang wachten, maar hij wist ook dat ze niet te gehaast moesten zijn. Hij zou de opties voorleggen aan de clan, zodra Bloodpaw terug was en dan zou er een besluit genomen moeten worden over wat ze zouden gaan doen. "Zodra je terug bent zullen we met de clan de opties gaan bespreken." Sprak hij rustig. Hij wilde zo'n belangrijke beslissing als dit niet alleen nemen voor de hele clan. Hij moest weten dat ze achter hem zouden staan, ongeacht wat Starclan tegen Bloodpaw zou gaan zeggen. "Het lijkt me inderdaad verstandig dat je alleen reist, wees alleen wel voorzichtig." Hij zou niet willen hebben dat de ander gewond raakte omdat hij hem gevraagd had om naar de moonstone te gaan.