The accident

De dag was zo mooi begonnen ondanks dat het vrij hard waaide straalde de zon in een heldere blauw/grijze hemel van Leafbare. De blauwe rus was opgestaan en was de trap op gesprongen om zijn twee tweebenen wakker te maken. Een van hen begon zachtjes te kreunen, maar aaide hem wel even. Ondanks een lichte zurige lucht die bij haar vandaan kwam kon het ook een ochtend periode zijn. Zo nu en dan had de vrouwelijke tweebeen dat wel eens dus Shaka gaf er verder nog geen aandacht aan, maar hij was nog jong en kende daar de tekenen nog niet direct in als er iets fout in zou kunnen zitten. De mannelijke tweebeen gromde even kort toen de blauwe katertje zijn klauwtjes op het vlakke deel van diens gezicht zetten, maar keek hem later met wat huismensen noemde een glimlach aan. Shaka wist wat dat betekende en sprong vrolijk kierend weg en landen naast het bed met een even vrolijke mauw. De mannelijke tweebeen kroop uit zijn nest en volgde de jonge kater naar beneden. Shaka sprong met grote sprongen van de trap af en kwam glijdend tot stilstand in de keuken. Zijn bediende kwam niet veel later ook de keuken binnen en pakte een blikje uit de kast en deed de helft ervan in een schaaltje die de tweebeen voor Shaka op de grond zetten. Er zat langdraaiderige witte en ook stukken kip in een zachte vorm van kleurloze jus. De geur van echt vlees zorgde ervoor dat de jonge kater begon te watertanden. Meteen viel hij erop aan en at met smaak het schaaltje leeg. Hij had wel eens de voederbakjes van zijn buren gezien, maar die roken lang zo heerlijk niet en zagen er smerig uit of ze hadden droge brokken, Bah!!! Nadat de blauwe rus klaar was sprong hij door het kattenluikje en schoot onder een struik. Er zaten nog wat vogels in de tuin, maar zodra Shaka ze wilde besluipen kraakte de vers gevallen sneeuw te luid en vlogen ze kwetterend weg. Pech! Daarna trippelde het katertje richting het hek en sprong erop. Daar ging hij op de hoekpaal zitten met zijn pootjes onder zich verborgen en keek uit over het stuk gras dat tussen de tuinen en het woud erachter lag. Steeds droomde Shaka ervan om daar rond te lopen en te ervaren hoe het voelde om zonder zijn huismensen te leven, maar dat zou waarschijnlijk nooit gebeuren. Zijn naam werd genoemd, maar het katertje wist niet precies hoelang hij daar gezeten had, maar toen Shaka geroepen werd en hij weer in de tuin wilde springen voelde hij dat zijn vacht behoorlijk koud was geworden. Na een iets wat onhandige landing in de sneeuw spurten de blauwe kater naar binnen en sprong snorrend in de wachtende armen van de vrouwelijke tweebeen. Ze tilde hem op en kroelde hem eventjes voor ze hem in een gladde kooi zetten. Nee he was het weer zo ver? Shaka's ogen werden groot van angst door de duistere herinnering die zich meteen aan hem opdrong, maar de vrouwelijke tweebeen aaide hem nog eens over zijn bol en aaide zo de duisternis die hem overkwam weg. Dit was geen kooi van glimmende draden, maar een gladde met een getraliede deur. Er lag wel een kussentje in, maar meer dan een paar gaten zaten er niet in om rondom te kunnen kijken. Bah! Die plukker moest altijd elk hoekje en gaatje van zijn lijfje weten!
De mannelijke tweebeen nam hem mee naar het monster en zetten de kooi in de buik waarna hij zelf ook instapte en nadat het monster wakker werd en grommend weg reed. De vrouwelijke tweebeen bleef voor dit keer thuis. De reden daarvoor was Shaka niet bekend. De rit was altijd zo lang en de blauwe rus zag er altijd tegen op om naar de dierenarts te moeten gaan. Zijn huismensen durfde zijn klauwen niet zelf te knippen dus lieten ze dat door iemand anders doen. Dat bezoekje was altijd zo gedaan en daar was het jonge katertje altijd wel blij om. Al voelde dat nooit fijn en werd de vraag opnieuw gesteld of ze hem heel wilde laten? Wat daar mee bedoeld werd??? Dat ging altijd aan zijn neus voorbij, maar Shaka was maar was weer vrolijker toen ze eindelijk op de terug weg waren, maar de dag zou heel anders af lopen dan zoals alle andere bezoekjes aan de dierenarts. Het was weer gaan sneeuwen en op een plek van het donderpad waar het monster over heen draafde was een glad stuk waar het monster overheen gleed en na een vervloeking van zijn tweebeen die aan een rond ding begon te rukken raakte ze van het donderpad af en raakte eerst een sneeuwwal die door het koude weer verijst was waardoor het monster over de kop begon te rollen over het donderpad. Een van de doorkijk ogen van het monster sprong open en Shaka probeerde zich ergens aan vast te klemmen, maar de wanden waren te glad en hij werd met kooi en al uit het raam geslingerd. Hij voelde zich als een bal die door hemzelf was weg gemept en overal tegen aan stoten. De kooi landen in het gras en rolde nog even door voor het tegen een boom ruw tot stilstand kwam te liggen. De getraliede deur sprong open en sloeg krom tegen de stam. Shaka was zo bedust en draaierig dat hij even niet meer wist wat boven nog onder was. Dus bleef hij op het enigste zachte ding liggen waar hij zijn geknipte klauwen diep in gestoken had. Hij was overal beurs en aan de linkerkant van zijn kop sijpelde een dun straaltje bloed veroorzaakt door een paar splinters die van de boomstam afkomstig waren. De blauwe rus probeerde op te gaan staan, maar kon zijn lijf nog niet in beweging krijgen. De stoten die hij geleden had zorgde ervoor dat hij buiten westen raakte en dus zo niet door had wat er verder gebeurde. Het monster was met de zijkant waar de mannelijke tweebeen gezeten had tegen een boom aan geklapt en door die impact opslag dood.

@Acorndust

Het geluid van pootstappen klonken eerst van ver, maar dat kwam ook omdat de blauwe rus weer wakker begon te worden, maar met elke stap die op klonk kwam de jonge kater meer en meer bij zinnen en opende voorzichtig zijn groene oogjes. 'Oh wat...' miauwde hij kreunend en kromp ineen toen Shaka zijn kop alleen al op wilde tillen. Een barstte hoofd pijn drong door zijn schedel en alles leek dubbel te zijn in zijn blikveld. Na nog even een paar keer geknipperd te hebben en voorzichtig van het zachte kussen opgestaan te zijn leunde Shaka tegen de gladde zijkant aan van de kooi. Oef dat was me een flinke gehost en gebost te zijn geweest! Na het aangedurfd te hebben om verder te lopen en daar zich even uit te schudden, maar zijn evenwicht was nog niet helemaal hersteld waardoor de blauwe kater zichzelf van zijn poten schudden en op de drassige grond viel. Dat kon er ook nog wel bij! Shaka tilde zich nogmaals op, maar toen hij rond keek zag de jonge kat niet wat hij verwacht had te zien. Half om half had de blauwe rus verwacht dat hij iemand tegen zou zijn gekomen. Zijn kop gonsde altijd nog van de klappen die hij te verduren had gehad en waggelend liep hij verdwaast rond, maar de geur van het monster waaruit hij geslingerd was dreef tussen de bomen door... Tussen de bomen door? Shaka had voor even geen aandacht voor zijn omgeving gehad, maar nu hij besefte dat hij tussen de bomen stond schoot zijn kop omhoog en keek eens goed rond. Dit waren niet zulke bomen als waar tussen de blauwe kater de donderclan kat had ontmoet. Deze bomen waren anders. Smal, maar hoog en ze waren donker groen??? Zulke bomen had hij wel eens in de doos van de tweebenen gezien, maar nog nooit van zo dichtbij. Dit waren vast de bomen van een van de clans? Hij snoof zachtjes, maar meer dan een geur van stinkend stil staand water kon hij nog niet onderscheiden. Zijn blik gleed tussen de bomen door tot hij een glimmende kleur er tussen zag die half verhuld werd door de sneeuwvlokken. Zijn pels was kouder dan hij ooit geweest was, maar met wankele passen trippelde Shaka zo snel als zijn beurse lichaam het toe liet richting de plaatst van het ongeluk al was dat nog een heel eind lopen voor hem.